Της Κρινιώς Καλογερίδου
Απόβροχο στο τελείωμα του φθινοπώρου. Ο Νοέμβριος στο κατώφλι του χρόνου έτοιμος να μπει με το αριστερό για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού η απόφασή της για lockdown στη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη και τη Ροδόπη αρχικά και μερικό σε Αττική και Βόρεια Ελλάδα στη συνέχεια έχει ληφθεί ήδη και διακινείται ενημερωτικά με πυκνότητα ροής από τα Μέσα Ενημέρωσης.
Ο ενθουσιασμός των πρώτων μηνών μέσα στους δεκαπέντε μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ τείνει να εκμηδενιστεί σαν φύλλο φθινοπωρινό που τρέμει μην το πάρει ο αέρας. Κι ο αέρας, αυτήν τη φορά, έχει κάτι απ' το αγιάζι του πάγου που θυμίζει βοριά χειμωνιάτικο, όσο διογκώνονται τα προβλήματα στην Εσωτερική και Εξωτερική πολιτική μας.
Προβλήματα που δε λύνονται πια επικοινωνιακά, όπως λύνονταν μέχρι τώρα, και βάζουν σε προβληματισμό τους επιτελείς του Μαξίμου σε υγειονομικό, οικονομικό και επιχειρησιακό επίπεδο, το οποίο φτάνει στα όρια ενός ενδεχόμενου πολέμου. Η ελάχιστη πιθανότητα αυτού του τελευταίου, άλλωστε, είναι ικανή να ανατρέψει τα πάντα βάλλοντας καίρια στην αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης που είναι η μακροημέρευσή της.
Υπό τον φόβο αυτό την βλέπουμε να υποχωρεί άτακτα σμπαραλιάζοντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τις κόκκινες γραμμές άμυνάς μας στη θέα της τουρκικής καταιγίδας (Oruc Reis). Γραμμές που τις ξεθώριασε γρήγορα η αδυναμία ανάληψης εθνικών ευθυνών και ο εθισμός στην υποχώρηση ήττας με πρώτο δικαιολογητικό την διασφάλιση της ειρήνης...
Η κυβέρνηση είναι φανερό πως πορεύεται με οδοδείκτη τη φιλοσοφία των αποτυχημένων πολιτικών της προτύπων, που άφησαν τον... αέρα να μας πάρει ένα βράδυ τη σημαία κουρελιάζοντας την εθνική μας κυριαρχία στα Ίμια.
Έτσι εξηγείται γιατί καρκινοβατούμε στην Εξωτερική πολιτική υπό τον ήχο της σάλπιγγας οπισθοχώρησης. Μιας οπισθοχώρησης άτακτης μπροστά στο εθνικιστικό παραλήρημα της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' που εκπέμπει απειλητικά ο Ταγίπ Ερντογάν προς εμάς, με στόχο να ''θάψει'' τη δικιά μας.
Το δυστύχημα είναι ότι όσο πιο αποφασισμένος γίνεται εκείνος και πιο επιθετικός, τόσο πιο φοβικοί γινόμαστε εμείς απέναντί του και έτοιμοι να συρθούμε σε Τραπέζι διαπραγματεύσεων με διαμεσολαβήτρια την φιλότουρκη Μέρκελ.
Αυτό το επιβεβαιώνει, άλλωστε, η σοκαριστική απάθειά μας στη θέα της υλοποίησης μπρος στα μάτια μας του περιβόητου χάρτη της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', η οποία απέκτησε πλέον θεσμικό χαρακτήρα απ' τη στιγμή που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της τουρκικής κυβέρνησης.
Με δεδομένα αυτά και επιπρόσθετα την απροθυμία της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να της επιβάλλουν κυρώσεις, όπως και την επίτευξη μερικής δυστυχώς ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας η οποία αφήνει ''ακάλυπτη'' απ' τις βουλιμικές διαθέσεις της Τουρκίας τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού, αυτή συνεχίζει να προωθεί - με πλεόνασμα θράσους - τη δράση των ερευνητικών της σκαφών (προσεχώς και γεωτρυπάνων) στην ελληνική υφαλοκρηπίδα επικαλούμενη το άρθρο 121 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982), που παρερμηνεύεται ηθελημένα και προσαρμόζεται δόλια στα συμφέροντά της.
Η αδυναμία της Ελλάδας να προβεί σε μονομερείς οριοθετήσεις (άρνηση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 νμ υπό τον φόβο του casus belli σε βάρος μας) και η αποφυγή της να δώσει άδειες εξερεύνησης σε περιοχές του Αιγαίου με επίκεντρο τα Νότια και Ανατολικά θαλάσσια ''οικόπεδα'' της γραμμής Ρόδου-Καστελόριζου (πέριξ του συμπλέγματος της Μεγίστης)-Καρπάθου και Κρήτης, έδωσε ήδη στους Τούρκους το πράσινο φως για άλλη μια αυθαιρεσία.
Έτσι, προ ημερών, ο υπουργός Μεταφορών τους δημοσίευσε ΦΕΚ στην Εφημερίδα της Τουρκικής Κυβέρνησης με το οποίο η χώρα του επεκτείνει τα όρια της θαλάσσιας ζώνης Έρευνας και Διάσωσης (στα οποία θεωρεί ότι έχει αρμοδιότητα και εξουσία), μέχρι ανοιχτά της Σκύρου!
Εμείς, όπως αναμενόταν, διατηρήσαμε την θρυλική... ''ψυχραιμία'' μας περιοριζόμενοι σε αυστηρές συστάσεις - όπως επιτάσσουν οι... ''κανόνες καλής γειτονίας'' - και δείχνουμε... αποφασισμένοι να πράξουμε το ίδιο ακριβώς ακόμα κι αν φτάσουν οι ''βάρβαροι'' με τα πλοία τους στην Αθήνα και πιάσουν λιμάνι τα τουρκικά γεωτρύπανα στον Πειραιά...
Με τη στρατηγική αυτή (στρατηγική δυνητικής κυριαρχίας που θεωρεί κάθε σκέψη διπλασιασμού της αιγιαλίτιδας ζώνης μας από 6 σε 12 νμ εθνικιστική, ενώ υπεύθυνη και λιονταρόκαρδη την πρωθυπουργική δήλωση ''Η κυριαρχία της χώρας μας εκτείνεται στα 6 μίλια στη θάλασσα...''), θα είμαστε εσαεί υπόλογοι της ιστορίας μας, αφού χαρίζουμε ενσυνείδητα και αναίσχυντα το όλον του Αρχιπελάγους μας στην Τουρκία.
Και μιλώ για το όλον του Αιγαίου Πελάγους κι όχι απλά για συνεκμετάλλευση με βάση τη διχοτόμησή του, γιατί οι Τούρκοι αυτήν τη στιγμή - με σιωπηρή άδεια δική μας ή και χωρίς αυτήν - αλωνίζουν με τις φρεγάτες και τα αλιευτικά τους σ' όλο το μήκος και το πλάτος του φτάνοντας απ' την Λήμνο, τη Ρόδο, το Καστελόριζο και τη Σαμοθράκη μέχρι την Τζια, την Εύβοια και το Σούνιο, με προοπτική να κάνουν έρευνες και στην Κρήτη.
Σε σημείο θρασύτητας μάλιστα που να τολμούν να κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις στα επτά ναυτικά μίλια από τις ακτές μας (στην Άνδρο, τη Σαντορίνη ή όπου αλλού στο Αιγαίο θελήσουν να επιβληθούν κυριαρχικά και όχι... δυνητικά) παραδίδοντας μαθήματα επιβολής της δύναμης της πυγμής τους στην δέσμια των πολιτικών επιλογών της Ελλάδα.
Την Ελλάδα που όλο και περισσότερο μου θυμίζει την πισθάγκωνα δεμένη στο μάρμαρο αιχμάλωτη γυναίκα της Κ. Δημουλά (''Σημείο Αναγνωρίσεως''), που σαν δούλη, σαν νεκρή, έχει την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της απ' την αδυναμία να απελευθερωθεί και να πάρει τη ζωή της στα χέρια της διεκδικώντας ισότητες και ελευθερίες.
Διεκδικώντας την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της, τα οποία δεν δείχνουν διατεθειμένοι να προασπίσουν οι θεσμικοί φύλακές της (η κυβέρνηση για λόγους ευθυνοφοβίας και η Αξιωματική αντιπολίτευση γιατί ταλανίζεται ακόμα απ' την ''μετά ήττας'' πολιτική εσωστρέφεια), με αποτέλεσμα να μην ξέρει κανείς το τι μέλλει γενέσθαι σ' αυτήν την χώρα την ώρα που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με τη διείσδυση του φανατικού ισλάμ στην Ευρώπη.
Την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη - κρυμμένη πίσω απ' τη μάσκα των διαγγελμάτων του πρωθυπουργού περί covid και τη ''διπλωματία των σεισμών'' - αρνείται να συνηγορήσει υπέρ της επιβολής κυρώσεων που πρότεινε για δεύτερη φορά ο Μακρόν της Γαλλίας σε βάρος της Τουρκίας και, αντ' αυτού, μηρυκάζει αυτιστικά την ''μινιμαλιστική'' εθνική πολιτική της.
Μια πολιτική που δέχεται σαν κόκκινη γραμμή τα 6 ναυτικά μίλια (αν και είναι αμφίβολη η βούληση Μητσοτάκη να υπερασπιστεί και αυτά) και μηρυκάζει προς εφησυχασμό μας τα περί ''διαλόγου'' στη Χάγη (όπου Γερμανία-Τουρκία ετοιμάζουν την Προκρούστεια κλίνη μας), παρά τις προειδοποιήσεις από Αίγυπτο και Αρμενία ότι ο επικίνδυνος ''συνομιλητής'' μας ετοιμάζεται να στείλει σε Ελλάδα και Κύπρο (μετά την αιματηρή προειδοποίηση στο Παρίσι) ισλαμιστές τρομοκράτες για να αιματοκυλήσει κι αυτές...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
0 Σχόλια