Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος
Πρέπει να είναι μία από τις ατυχέστερες κοινοβουλευτικές στιγμές του Αλέξη Τσίπρα.
Όταν στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την πανδημία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιλέγει να εκστομίσει αυτές τις φράσεις, φανερώνονται πολλά:
Κορωνοϊός : Μείωση των κρουσμάτων, αύξηση των θανάτων – Επτά άνθρωποι στις ΜΕΘ κάθε 10 ημέρες
«Ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας που έχει περάσει στη χώρα είστε εσείς που υποσχεθήκατε στον ελληνικό λαό ανάπτυξη ισχυρή και φέρατε υπανάπτυξη 15% στο δεύτερο τρίμηνο του 2020. Να τελειώνουν τα αστεία, να τελειώνει αυτό το παραμύθι».
Αυτό βρήκε να πει ο κ. Τσίπρας περιφρονώντας κάθε αρχή στοιχειώδους λογικής.
Το να κατηγορείς την όποια κυβέρνηση για την ύφεση, που αυταπόδεικτα και δίχως την ανάγκη πολλής σκέψης, έχει προκληθεί από την πανδημία και την αναστολή σχεδόν κάθε οικονομικής δραστηριότητας, δεν είναι απλώς άτοπο. Είναι πρωτίστως πολιτικά ανόητο.
Είναι να απορεί κανείς ως προς το τι νομίζει ο κ. Τσίπρας, λέγοντας αυτά. Ποιος θεωρεί ότι συμφωνεί μαζί του; Ποια ακριβώς αντίληψη της πραγματικότητας μπορεί να διαθέτει κάποιος που υποθετικά θα συμφωνούσε με αυτήν την «διαπίστωση»;
Για να μην συζητήσουμε τι μπορεί να φανερώνει μία τέτοια επιλογή, όταν προέρχεται από κάποιον με το πολιτικό μητρώο του Αλέξη Τσίπρα. Περιττή η απαρίθμηση των κατορθωμάτων του όσο ήταν στην διακυβέρνηση…
Ίσως η ουσία του προβλήματος να φαίνεται αν αναζητήσει κάποιος το ακροατήριο στο οποίο θα μπορούσε να (νομίζει ότι) απευθύνεται ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Λένε κάποιοι ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Το πιθανότερο είναι ότι δεν ισχύει ούτε αυτό. Εκείνος ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διακήρυττε διάφορα ανόητα και ανεδαφικά, όμως τέτοια χοντράδα δύσκολα θα άκουγε κανείς.
Μπαίνει κάποιος στον πειρασμό μίας διαπίστωσης. Ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται ο κ. Τσίπρας, τα όσα εξωφρενικά ισχυρίζεται, ακόμη και ως στείρος αντιπολιτευτικός λόγος, μοιάζει να απευθύνεται σε «ψεκασμένους». Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στο μεγαλύτερο μέρος της κυβερνητικής του θητείας σε κάποιους από αυτούς στηρίχθηκε.
Μόνο όσοι έχουν χάσει την επαφή με τη λογική θα συμφωνούσαν με τον ισχυρισμό ότι η ύφεση του β’ τριμήνου οφείλεται στον Μητσοτάκη, την στιγμή κατά την οποία ο ρυθμός που καταγράφεται στην Ελλάδα συμπίπτει σχεδόν απολύτως με αυτόν της ευρωζώνης και είναι και χαμηλότερος από εκείνον πολλών άλλων χωρών. Υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί σε μία επόμενη εμπνευσμένη ομιλία του ο κ. Τσίπρας να ισχυριστεί ότι ο «πολιτικός απατεώνας» Μητσοτάκης, ευθύνεται και για την κρίση στην ευρωζώνη συνολικά. Ίσως και στον κόσμο ολόκληρο.
Είναι ωστόσο σχεδόν διακηρυγμένη η στρατηγική που έχει επιλέξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ποντάρει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά ύφεσης, ώστε – κατά τα όσα νομίζει και θεωρεί – να έχει την ευκαιρία να χτίσει το νέο λαϊκιστικό του παραμύθι πάνω στα συντρίμμια.
Το θέμα όμως δεν είναι αν τον ενδιαφέρει η συμφορά ή όχι. Είναι προφανές ότι δεν τον ενδιαφέρει.
Το θέμα είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι σε λίγο δεν θα έχει κοινό να τον ακολουθήσει σε αυτήν την τρελή πορεία. Και ότι υπό αυτήν την έννοια, στη σημερινή ιδιαιτέρως απαιτητική εποχή, εν τέλει αποδεικνύεται αδύναμος να φέρει εις πέρας τον θεσμικό του ρόλο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια