Τι θέλει ο Ερντογάν...

Του Κώστα Στούπα 

Η Τουρκία έκανε πίσω στο Καστελόριζο για τρεις κυρίως λόγους.

O πρώτος  ήταν  γιατί φοβήθηκε τις συνέπειες των κυρώσεων που ετοίμαζε η Ε.Ε. στην ετοιμόρροπη οικονομία της.

Ο δεύτερος ήταν η αυξημένη πιθανότητα εμπλοκής της Γαλλίας ως βραχίονα της Ε.Ε. σε μια στρατιωτική εμπλοκή.  

Ο τρίτος ήταν η επιτυχής κινητοποίηση διπλωματικά και στρατιωτικά της ίδιας της Ελλάδας. Τόσο στον Έβρο όσο και στις αμφισβητούμενες περιοχές μεταξύ Καστελόριζου, Κρήτης και Κύπρου η ελληνική αστυνομία και οι ένοπλες δυνάμεις απέδειξαν πως παρά την αποδιοργάνωση του πελατειακού κράτους της μεταπολίτευσης διαθέτουν αντανακλαστικά και αποτελεσματικότητα.

Αμέσως μετά την υποχώρηση στο Καστελόριζο η Τουρκία έθεσε θέμα αποστρατικοποίησης της Χίου.  Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για μια κίνηση τακτικού ελιγμού σε έναν γενικότερο στρατιωτικό σχεδιασμό ο οποίος δεν φαίνεται να  αλλάζει.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας είναι ο οικονομικός, πολιτικός και πολιτισμικός στραγγαλισμός της Ευρώπης.

Τούτο μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι ο έλεγχος των ενεργειακών ροών προς την Ευρώπη και ο δεύτερος με τον συντονισμό των μεταναστευτικών ροών μουσουλμάνων οι οποίοι λόγω πολιτισμικής υστέρησης όπου εγκατασταθούν αυξάνουν τον πληθυσμό τους ταχύτερα από άλλους πληθυσμούς. Απώτερος σκοπός είναι από ικέτες φιλοξενίας και ανθρωπιάς να καταστούν κατακτητές και δυνάστες.

Ο "στραγγαλισμός" της Ευρώπης για την Τουρκία περνάει μέσα από την εξουδετέρωση και "φιλανδοποίηση" χωρών όπως η  Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Λιβύη, η Αλγερία κλπ.

Η Ε.Ε. είναι ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας του πλανήτη χωρίς η ίδια να έχει επαρκείς φυσικούς πόρους υδρογονανθράκων. Το 30%-40% των ενεργειακών της αναγκών η Ε.Ε. το καλύπτει από τη Ρωσία. Περί το 11% το καλύπτει με εισαγωγές από χώρες όπως το Καζακστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Ένα 15-20% το καλύπτει από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου. Άλλο ένα 20% το καλύπτει με εισαγωγές από την Αφρική.

Η Τουρκία λόγω της γεωγραφικής της θέσης κρατάει τη στρόφιγγα για ένα σημαντικό μέρος των εισαγωγών από χώρες της Ασίας και του Περσικού Κόλπου. Θέλει να ελέγξει με τις εισαγωγές από την Αφρική.

Η Τουρκία συμμάχησε με τη Ρωσία και φιλοδοξούν να ελέγξουν τις ροές από Ρωσία, Μέση Ανατολή-Περσικό Κόλπο και Βόρεια Αφρική έτσι ώστε να ελέγχουν το 80-90% της τροφοδοσίας της Ευρώπης.

Αν το πετύχουν αυτό θα μπορούν να αυξήσουν τις τιμές αφαιρώντας μεγάλο μέρος του πλούτου και της στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος  των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Με τους πόρους αυτούς και τη βοήθεια της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, ο Ερντογάν φιλοδοξεί να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με ηγετική δύναμη την Τουρκία.

Η Ευρώπη (και ειδικά η Γερμανία) κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Οι δημοκρατίες της Ευρώπης νομίζουν πως μέσω του κατευνασμού μπορούν να διαχειριστούν την Τουρκία ως χρήσιμο εταίρο που φυλάει τα Ν.Α. σύνορα της Ευρώπης με ασφάλεια, χωρίς κόστος σε ανθρώπινες ζωές για τις ευρωπαϊκές χώρες. Τα ίδια πίστευαν τη δεκαετία του ’30 και για τον Χίτλερ.

Η παρουσία του Ερντογάν και του Πούτιν από κοινού σε χώρες όπως η  Συρία και η Λιβύη καθόλου τυχαία δεν είναι. Αποσκοπεί στον "στραγγαλισμό" της Ευρώπης.

Καθώς οι ΗΠΑ είναι βυθισμένες στη δική τους κρίση που έχει επιφέρει ο βαθύς διχασμός της κοινωνίας και το κόστος διατήρησης του ρόλου του παγκόσμιου "χωροφύλακα", η μοναδική χώρα που κρατάει επαφή με την ιστορία και αντιλαμβάνεται την προσπάθεια ενεργειακής περικύκλωσης της Ευρώπης είναι η Γαλλία.

Η εκτίμηση του Διευθυντή του Ιδρύματος Στρατηγικών Μελετών της Γαλλίας, Μπρούνο Τερτραί, σε συνέντευξη στον Σκάι  πως σε ενδεχόμενη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Γαλλία δεν θα έμενε αμέτοχη είναι χαρακτηριστική:

"Θα σας δώσω το προαίσθημά μου, είπε ο Γάλλος αναλυτής. "Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Εμανουέλ Μακρόν, όμως θα ήταν κάπως έτσι: Εάν υπήρχε μια ξεκάθαρη στρατιωτική επίθεση ή κάτι αντίστοιχο, απέναντι σε έναν Ευρωπαίο εταίρο, ή έναν σύμμαχο όπως η Ελλάδα, θα ήταν αδύνατο για μια χώρα σαν τη Γαλλία το να μην αντιδράσει στρατιωτικά. Θα ήταν απλά αδύνατο".

Χαρακτηριστική είναι η προσέγγιση του έγκυρου σε αμυντικά και εξοπλιστικά ζητήματα περιοδικού "Πτήση και Διάστημα" για τον ρόλο της Γαλλίας στην προσπάθεια αύξησης του αξιόμαχου των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων:

"Ο εκσυγχρονισμός των Mirage 2000EGM σε Mirage 2000-5Mk3 θα κόστιζε 750 εκατ. ευρώ, και μαζί με διάφορα "παρελκόμενα” θα έφτανε το 1 δισ. περίπου.

Για τους άπιστους, ας διαβάσουν το άρθρο μας από το 2017. Και μάλιστα, θα δίναμε 1 δισ. ευρώ για 17 μαχητικά Mirage 2000-5Mk3 χωρίς Link 16, AESA, IRST, σκοπευτικό επί κράνους, με απλά αναβαθμισμένο το ICMS 2000 Mk1. Και τώρα, με περίπου 1,5 δισ. θα παραλάβουμε 18 μεταχειρισμένα και καινούργια Rafale. Αν αυτό δεν είναι έξυπνη κίνηση, τότε ποια είναι;.."

Βλέπε: Η επιλογή των Rafale για την ΠΑ, βασίζεται σε επιχειρησιακές απαιτήσεις, κι όχι πολιτικές ή διπλωματικές "λύσεις. Κοινώς, τα χρειαζόμαστε!

Σαν αφορμή για την αντιπαράθεση της Ελλάδας με την Τουρκία εντοπίζονται οι διαφορές για τις θαλάσσιες ζώνες που ενδέχεται να κρύβουν ορυκτό πλούτο. Η πραγματική αιτία όμως είναι πως η εξουδετέρωση της Ελλάδας αποκόπτει χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και χώρες του κόλπου από τη Δύση. Η εξουδετέρωση της Ελλάδας οδηγεί στον "στραγγαλισμό" της Ευρώπης.

Ευτυχώς υπάρχουν ενδείξεις αφύπνισης των Ευρωπαίων... Η στήριξη προς την Ελλάδα από τη Δύση αναμένεται να ενισχυθεί σε όλα τα επίπεδα.

Πηγή: capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.