Ο Ιμπραήμ Καλίν είναι ένα από τα πιο «σκοτεινά» πρόσωπα της δημόσιας ζωής της Τουρκίας
Στη μετανεωτερική πραγματικότητα τα high tech nerds είναι αυτά που εξολοθρεύουν δεκάδες «ράμπο» με το πάτημα ενός κουμπιού, εκτοξεύοντας ρουκέτες αέρος-εδάφους από drones με ακρίβεια εκατοστού. Εκείνοι είναι που συγκεντρώνουν επίμονα και συστηματικά τα ψηφιακά μας ίχνη και «μπουκώνουν» με πληροφορίες τον οργουελικό Μεγάλο Αδελφό, ο οποίος «τσιμπάει» οποιονδήποτε παρεκκλίνει από τον αλγόριθμο της κανονικότητας! Οι αόρατοι χειριστές των πανίσχυρων προγραμμάτων, που συγκεντρώνουν τα προσωπικά μας δεδομένα χωρίς τη συγκατάθεσή μας, αποδεικνύεται ότι εντέλει αποτελούν τους αδύναμους ανθρώπινους κρίκους, οι οποίοι μπορούν να σπάσουν ανά πάσα στιγμή μπροστά στο βάρος ηθικών διλημμάτων. Δηλαδή, στους μυθικούς «πράκτορες» του 21ου αιώνα, όπως ο αγαπημένος μου «Citizenfour», Εντουαρντ Σνόουντεν.
Αλλά η θλιβερή ελληνική διπλωματία μάς έριξε στον λάκκο με τα φίδια: να διαπραγματεύεται μυστικά με τον εκπρόσωπο της τουρκικής προεδρίας, Ιμπραήμ Καλίν, ένα από τα πιο «σκοτεινά» πρόσωπα της δημόσιας ζωής της Τουρκίας και πιστό σκυλί του Ερντογάν. Ο ρόλος του Καλίν δεν περιορίζεται μόνο στον τίτλο του, αλλά είναι το βασικό πρόσωπο που υλοποιεί όλες τις «σκοτεινές» υποθέσεις του Ερντογάν. Σχεδόν οι πάντες στην Ελλάδα τον έμαθαν όταν αποκάλυψε τη μυστική συνάντηση του Βερολίνου, με τη συμμετοχή του στο τρίγωνο ανάμεσα στον διπλωματικό σύμβουλο της Αγκελα Μέρκελ, Γιαν Χέκερ, και στην Ελένη Σουρανή, διπλωματική σύμβουλο του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όμως, ποιος είναι ο Ιμπραήμ Καλίν; Στις 7 Μαρτίου του 2012 γινόταν γνωστό στην εφημερίδα «Taraf» και από πηγές του WikiLeaks, το οποίο επικαλούνταν το διάσημο αμερικανικό Ινστιτούτο Stratfor, ότι ο Ιμπραήμ Καλίν κατασκόπευε τον Νταβούτογλου στο υπουργείο Εξωτερικών. Και σε λίγες ημέρες, στις 16 Μαρτίου του 2012, γινόταν γνωστό, πάλι από πηγές του WikiLeaks, ότι ο σύμβουλος επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, Ιμπραήμ Καλίν, διετέλεσε και πράκτορας της CIA. Την πληροφορία αυτή είχε από τις 29 Σεπτεμβρίου του 2009 ο ειδικός ερευνητής του Stratfor Καρμάν Μποχαρί.
Δυστυχώς, η πεζή πραγματικότητα μας προσγειώνει στα άθλια παιχνίδια της CIA. Το 1953, έναν χρόνο πριν απαγορευτεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα από τον Νάσερ, η αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών κάλεσε καμιά σαρανταριά ισλαμιστές λόγιους και πολιτικούς ηγέτες από μουσουλμανικές χώρες για ένα συνέδριο στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Όπως γράφει, όμως, στο «New York Review of Books» ο Ιαν Τζόνσον, συγγραφέας του βιβλίου «Ενα τζαμί στο Μόναχο», ο απώτερος στόχος ήταν να αρχίσει μια αντικομμουνιστική εκστρατεία σε αυτές τις χώρες που είχαν πρόσφατα αποκτήσει την ανεξαρτησία τους. Στην εκστρατεία αυτή η θρησκεία θα έπαιζε σημαντικό ρόλο. Τον Σάιντ Ραμαντάν, γαμπρό του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (και πατέρα του θεωρητικού του ευρω-Ισλάμ Ταρίκ Ραμαντάν), στο τέλος της δεκαετίας η CIA τον υποστήριζε πλέον ανοιχτά. Κατέλαβε (με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών) ένα τζαμί στο Μόναχο, έδιωξε τους ντόπιους μουσουλμάνους και το μετέτρεψε σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Αδελφότητας. Αργότερα θα υποστήριζε την ιρανική επανάσταση. Είναι προφανές ότι οι Αμερικανοί, για πολλοστή φορά, δεν είχαν ποντάρει στο σωστό άλογο.
Στο τέλος της δεύτερης θητείας του προέδρου Μπους, όμως, κι ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχαναν δύο πολέμους στον μουσουλμανικό κόσμο και αντιμετώπιζαν εχθρικές μουσουλμανικές μειονότητες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (όπου η Αδελφότητα είχε σημαντική επιρροή), οι δύο πλευρές «φλέρταραν» και πάλι. Το 2006 μια έκθεση της CIA ανέφερε ότι η Αδελφότητα χαρακτηρίζεται από «εντυπωσιακό εσωτερικό δυναμισμό, οργάνωση και κοινή λογική». Και τώρα; Αν πριν από μισό αιώνα η Δύση χρησιμοποιούσε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για να αποκομίσει βραχυπρόθεσμα τακτικά οφέλη, σήμερα διαπιστώνει ότι έχει απέναντί της τον Ερντογάν!
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ισλαμιστής. Είναι ένας εκ των ηγετών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, γι’ αυτό όπου βρεθεί κι όπου σταθεί κάνει τον χαιρετισμό της, δηλαδή τα τέσσερα δάχτυλα ανοιχτά και τον αντίχειρα κλειστό μέσα στην παλάμη, που ονομάζεται «ραμπιά» και στα αραβικά σημαίνει τέταρτο (-η).
Ζέζα Ζήκου
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια