ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ και οι εξελίξεις που δείχνουν ότι ο Ερντογάν ασφυκτιά στην απομόνωση στην οποία έχει αυτοεγκλωβιστεί, έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Η μία διπλωματική ήττα διαδέχεται την άλλη. Η μία καταδικαστική δήλωση από διεθνείς παράγοντες διαδέχεται την άλλη. Και η Αγκυρα, εμφανώς αμήχανη από τις διεθνείς αντιδράσεις και τις εύστοχες και αποφασιστικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, έχει εξωθηθεί σε μια ρητορική η οποία έχει αφήσει πίσω της ακόμα και τη σφαίρα του παραλόγου. Ο Ερντογάν βλέπει την οικονομία της χώρας του να καταρρέει κι αυτό να μεταφράζεται σε εκλογική αποδυνάμωση. Ξέρει ότι το μεγάλο στήριγμά του, ο Ντ. Τραμπ, κατά πάσα πιθανότητα τον Νοέμβριο θα χάσει τις εκλογές. Αντιλαμβάνεται ότι το οικονομικό και πολιτικό κόστος από την έκθεσή του σε πολλά και ταυτόχρονα «πεδία» (Λιβύη, Συρία, Ισραήλ, Ανατ. Μεσόγειος) έχει γίνει τεράστιο. Ενώ η έξαλλη και πειρατική συμπεριφορά του εμποδίζει ακόμα και αυτούς που ήθελαν ή έχουν συμφέρον να τον υποστηρίξουν.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
ΑΠΕΝΑΤΙ του υπάρχει ήδη ένα μεγάλο και σχεδόν αδιαπέραστο διπλωματικό και ηθικό τείχος. Ακόμα και το ΝΑΤΟ των «ίσων αποστάσεων», ή η Α. Μέρκελ που του στάθηκε μέχρι και στην αρχή του κρεσέντο του, έχουν αλλάξει τη στάση τους. Δεν άλλαξαν ξαφνικά ούτε τα συμφέροντα ούτε οι παραδοσιακές σχέσεις και δοσοληψίες ούτε οι γεωπολιτικές εξαρτήσεις. Αυτό που όντως άλλαξε είναι ότι συνειδητοποιήθηκε απ’ όλους ότι η Τουρκία είναι η «αιτία του κακού». Ή μάλλον, για μεγαλύτερη ακρίβεια, η συμπεριφορά του Τ. Ερντογάν δεν αφήνει τα παραμικρό περιθώριο σε κανέναν να κρατήσει ίσες αποστάσεις ως προς την ευθύνη της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η προσωπική ανάμιξη του Ντ. Τραμπ και η γερμανική διαμεσολάβηση, με πρωτοβουλία της Α. Μέρκελ, λένε πολλά. Οχι μόνο σε αυτούς που έχουν πρόσβαση στα τεκταινόμενα πίσω από τη διπλωματική κουρτίνα.
ΣΕ ΑΥΤΗΝ την κρίσιμη αλλαγή που έγινε συνέβαλε καθοριστικά η ελληνική κυβέρνηση με την ψύχραιμη, μεθοδική, αλλά και αποφασιστική πολιτική της. Εχτισε συμμαχίες, έκανε τις κρίσιμες συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο για τις ΑΟΖ, ενεργοποίησε το αχρησιμοποίητο έως τώρα δικαίωμα της χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια -κατ’ αρχάς- στο Ιόνιο. Σύσφιξε τις σχέσεις της με το Ισραήλ επεκτείνοντάς τις πέραν της στρατιωτικής συνεργασίας. Και ταυτοχρόνως υπάρχουν κι άλλες πιο αθέατες, αλλά ισχυρές κινήσεις. Οι πληροφορίες π.χ. λένε ότι το ελληνικό και το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ συνεργάζονται άψογα. Η άθροιση της επιρροής τους, εν όψει των αμερικανικών εκλογών, λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.
Η ΣΘΕΝΑΡΗ και αποφασιστική στάση της Ελλάδας στο «πεδίο», είτε αυτό ήταν ο Εβρος είτε το Αιγαίο είτε ο εναέριος χώρος, αιφνιδίασε την Τουρκία. Και σε συνδυασμό με τη νηφάλια, αλλά αποτελεσματική διπλωματία -με κίνηση- ματ τις συμφωνίες με την Ιταλία και κυρίως με την Αίγυπτο, που διεμβόλισε το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο- αποσυντόνισε πλήρως τον οικονομικά ασταθή Ερντογάν. Τα όσα άθελά του ακούστηκαν να λέει ο ανεπαρκής κ. Μπορέλ στην υπ. Αμυνας της Γερμανίας κ. Καρενμπάουερ αποδεικνύουν ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο ήταν -και δικαίως- η κίνηση που απονεύρωσε την τουρκική πολιτική και νευρίασε ανεξέλεγκτα τον Ερντογάν. Τα αποτελέσματα φάνηκαν και φαίνονται κάθε μέρα. Πίσω από κάθε νέα Navtex, ή κάθε νέα όλο και πιο προκλητική, όλο και πιο επιθετική δήλωση Τούρκων αξιωματούχων, εντοπίζεται όλο και μεγαλύτερη απόγνωση.
ΒΕΒΑΙΑ απ’ αυτήν την εθνική προσπάθεια κάποιοι έλειψαν ή κρύφτηκαν. Το ακριβές κόστος θα φανεί με την έκδοση του λογαριασμού, ο οποίος παγίως πληρώνεται στις εκλογές. Στο μεταξύ όμως προέχει τι θα κάνει ο εκτεθειμένος και λαβωμένος Σουλτάνος. Θα παραμείνει αυτοεγκλωβισμένος στην τακτική του που οδηγεί σε πόλεμο ή θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί; Η διπλωματία και ο διάλογος, όχι σε συνθήκες εκβιασμών και με κοινά αποδεκτή ατζέντα, του προσφέρει έναν «ζωτικό χώρο». Οχι τον «ζωτικό χώρο» που διεκδικεί καταργώντας στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάννης και ζητώντας το μισό Αιγαίο με τα νησιά του. Αλλά τον «ζωτικό χώρο» να μπορέσει να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί την κοινή γνώμη στην Τουρκία, η οποία σε σημαντικό βαθμό πίστεψε ότι ο Ερντογάν θα αναβίωνε την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η ΕΛΛΑΔΑ, χάρις στο αμοιβαίο συμφέρον, πρέπει να του δώσει αυτόν τον «ζωτικό χώρο». Αποκλείοντας ταυτοχρόνως κάθε πρόσβαση στον «ζωτικό χώρο» που διεκδικεί ο Ερντογάν.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΞΑΕΡΩΣΗ…
Οι ραγδαίες διπλωματικές εξελίξεις, με αποκορύφωμα τη χθεσινοβραδινή παρέμβαση του γ.γ. του ΝΑΤΟ, η οποία ακολούθησε τις τηλεφωνικές συνομιλίες του Ντ. Τραμπ με Κ. Μητσοτάκη και Τ. Ερντογάν και η οποία για πρώτη φορά καταργεί την τακτική των «ίσων αποστάσεων», εκθέτει ακόμα περισσότερο το κόμμα ωσεί «παρών».
Η χθεσινή ψήφος-«παρών» του ΣΥΡΙΖΑ στην κύρωση της εξαιρετικά σημαντικής, αλλά και ήδη αποδεδειγμένα αποτελεσματικής ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας είναι οι «νέες Πρέσπες» του ΣΥΡΙΖΑ. Και ίσως ακόμα χειρότερα. Καθώς ο κίνδυνος από την Τουρκία δεν συγκρίνεται με τον όποιο κίνδυνο από την ΠΓΔΜ. Οπως οι Πρέσπες -όσο κι αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ- έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογική συντριβή του, η τρέχουσα ελληνοτουρκική κρίση θα σηματοδοτήσει την οριστική πολιτική και ηθική εξαέρωση ενός κόμματος που ξεκίνησε ως διεθνιστικό και καταλήγει ως περιθωριακό λαϊκιστικό κόμμα, που αναδύει άρωμα εθνικισμού.
Ανάκτηση ελέγχου στο μεταναστευτικό
Ελαμψαν διά της απουσίας τους και της εκκωφαντικής σιωπής τους οι γνωστοί και συνήθως φλύαροι «έμποροι ανθρωπισμού» όταν οι Τούρκοι πέταξαν κυριολεκτικά στη θάλασσα πάνω από 100 γυναικόπαιδα και άνδρες κοντά στη Χάλκη, τους οποίους, ευτυχώς, έσωσε τελικά το Λιμενικό.
Οπως εκτιμούν πηγές του υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής, «δεν είναι μόνο η υποκρισία που αποκαλύπτεται», αλλά «τους παρεμποδίζει και η νέα πραγματικότητα». Κάτι που φάνηκε και στη χθεσινή επίσκεψη του Ν. Μηταράκη στην Ανατολική Σάμο.
Το κλίμα που αντιμετώπισε στις συναντήσεις του με τις τοπικές αρχές ήταν εντελώς διαφορετικό από το κλίμα που είχε συναντήσει μόλις προ ολίγων μηνών. Η νέα μεταναστευτική πολιτική έχει αποδώσει ήδη καρπούς. Π.χ. στη Σάμο οι μεταναστευτικές ροές έχουν μειωθεί κατά 95% τους τελευταίους μήνες, ενώ το 40% των διαμενόντων στο Βαθύ έχει ήδη φύγει. Σύντομα μάλιστα θα κλείσει η δομή που λειτουργεί μέσα στον αστικό ιστό. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και στα υπόλοιπα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, παραπέμποντας σε ανάκτηση του ελέγχου στο μεταναστευτικό, μετά το μπάχαλο που δημιούργησε η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων»…
Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια