Tου Χρήστου Καπούτση
Για να κάνουμε «Ταμείο», με τα μέχρι τώρα δεδομένα, σχετικά με την πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση και παρότι αυτή είναι σε πλήρη εξέλιξη και ελπίζουμε, σε μη οδυνηρή κατάληξη.
Δύο αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Το πρώτον, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Αντιναύαρχος ε.α Αλέξανδρος Διακόπουλος, παραδέχτηκε ότι “Για να μην κοροϊδευόμαστε, το Oruc Reis έχει κάνει έρευνες… Δεν υπάρχει ολίγον έγκυος… Έχει κάνει έρευνες.» και δεύτερον, ότι, στο κάλεσμα των ελληνικών φρεγατών για αποχώρηση του ερευνητικού σκάφους Oruc Reis από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, απάντησαν τελικώς τα τουρκικά πολεμικά πλοία που το συνοδεύουν, υποστηρίζοντας, ότι ελληνικά πλοία, βρίσκονται εντός της «τουρκικής υφαλοκρηπίδας» και επομένως, θα έπρεπε τα ελληνικά πλοία να αποχωρήσουν!!!!
Τι ισχύει όμως: Έχει οριοθετηθεί επισήμως η ελληνική υφαλοκρηπίδα στο ΑΙΓΑΙΟ; ΟΧΙ. Ασκεί το παράκτιο κράτος πλήρη κυριαρχία (όπως π.χ. στα χωρικά ύδατα) επί της υφαλοκρηπίδας; ΟΧΙ. Πως χαρακτηρίζονται τα ύδατα ύπερθεν της υφαλοκρηπίδας (επίσημης ή εικαζόμενης); Διεθνή ύδατα. Το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας (του βυθού και των υποθαλάσσιων ορυκτών); ΝΑΙ. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος έκανε έρευνες επί της εικαζόμενης ή διεκδικούμενης ελληνικής υφαλοκρηπίδας; Ασφαλώς ΝΑΙ! Έχουμε προσβολή ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Θα είχαμε, αν προηγουμένως είχαμε οριοθετήσει (σε συμφωνία με την Τουρκία) την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Άρα τι ακριβώς συμβαίνει; Η Ελλάδα αντιδρά και καλώς, διότι πιστεύει ότι, το Δίκαιο της θάλασσας την δικαιώνει, άρα βασίμως θεωρεί ότι η επίμαχη θαλάσσια περιοχή βρίσκεται εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και το «τρύπημα» του βυθού, συνιστά παραβίαση οιονεί κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε, ότι η Τουρκία, όπως και οι ΗΠΑ, δεν δέχονται το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) ως νόμιμο και για αυτό δεν το έχουν συνυπογράψει. Εκεί ακριβώς, εντοπίζεται και η επιμονή των ΗΠΑ , αλλά και της Γερμανίας (για διαφορετικούς λόγους), να πιέζουν την Ελλάδα να προσέλθει σε διάλογο με την Τουρκία και φυσικά, η Άγκυρα εκμεταλλεύεται τη γεωπολιτική συγκυρία.
Επίσης, πανηγυρίσαμε δεόντως, ως μείζονα εθνική επιτυχία, το γεγονός ότι, Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος υπέγραψαν ή επικύρωσαν συμφωνίες για τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου EastMed, παρότι υπάρχουν αμφιβολίες για την βιωσιμότητα του έργου, δεν διαπιστώθηκαν κοιτάσματα ικανά να το χρηματοδοτήσουν το έργο, και κυρίως, παρότι δεν υπέγραψε η Ιταλία, χωρίς τη συμμετοχή της οποίας , είναι αδύνατον να κατασκευαστεί ο αγωγός.
Δύο ακόμη επισημάνσεις. Υποχωρήσαμε στις απαιτήσεις της Ιταλίας προκειμένου να επιτευχθεί η ελληνο-ιταλική συμφωνία οριοθέτησης των μεταξύ τους θαλασσίων Ζωνών (δεχτήκαμε την μειωμένη επήρεια μικρών νησιών όπως οι Νήσοι Στροφάδες στη Ζάκυνθο και Διαπόντια νησιά, με αποτέλεσμα η Τουρκία να απαιτεί το ίδιο και για το Καστελόριζο), αλλά η Ιταλία στην σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., τάχθηκε κατά στην προοπτική κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της, στην Ανατ. Μεσόγειο. Και σε ότι αφορά το Ισραήλ και την ελληνο-ισραηλινή Στρατηγική συμφωνία, ο ισραηλινός πρέσβης στην Αθήνα διευκρίνισε, ότι δεν θεωρεί την Τουρκία εχθρό του Ισραήλ και θέλει να την περιλάβει στα μεσογειακά σχήματα συνεργασίας. Το Ισραήλ δεν υπέγραψε την κοινή δήλωση Γαλλίας, Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Εμιράτων!
Συμπέρασμα: Το Καστελόριζο είναι η βασική αιτία της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης. Στόχος της Τουρκίας είναι το Καστελόριζο, υπό την εξής έννοια. Να επιβληθεί η μειωμένη επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, που θα σημάνει πρακτικά, ότι θα μεταβληθεί σε κλειστό έδαφος ( περικυκλωμένο) υπό τουρκική δικαιοδοσία, δηλαδή , από την τουρκική υφαλοκρηπίδα και έτσι, δεν θα υπάρχει και η δυνατότητα Ελλάδα και Κύπρος να έχουν συνορεύουσες θαλάσσιες ζώνες, αφού θα παρεμβάλλεται η τούρκικη ΑΟΖ. Το Καστελόριζο εξαιρέθηκε από την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, με απαίτηση της Αιγύπτου, που αποδέχτηκε η Ελληνική κυβέρνηση, αφού ο αιγύπτιος Πρόεδρος Α. ΣΙΣΙ, υπέκυψε στις πιέσεις της σουνιτικής “μουσουλμανικής Αδελφότητας» (ισχυρή αιγυπτιακή αντιπολίτευση), που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τον Ισλαμιστή ηγέτη Τ. Ερντογάν. Και φυσικά, επίδικο θέμα, η εκμετάλλευση της πλούσιας σε υδρογονάνθρακες θαλάσσιας περιοχή μεταξύ Καστελόριζου και νότια Καρπάθου και Κρήτης. Επισημαίνω ακόμη, ότι η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία είναι μια σχετικά καλή συμφωνία, διότι διεμβολίζει την αντίστοιχη συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης (ΕΡΝΤΟΓΑΝ- ΣΑΡΑΤΖ), δηλαδή είναι ένα επίσημο νομικό κείμενο, που σε μελλοντική διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Μεσόγειο, καθιστά αναγκαία τη συμφωνία των εμπλεκομένων κρατών Ελλάδα, Τουρκία, Αίγυπτο και Λιβύη. Το κρίσιμο όμως είναι ότι η εξαίρεση του Καστελόριζου από την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, έστω σε αυτή τη φάση (μερική συμφωνία), αποτελεί αναμφίβολα αρνητική εξέλιξη, με βαρύ εθνικό κόστος για την Ελλάδα , αν δεν διορθωθεί, το συντομότερο …
Τέλος, επισημαίνουμε ότι, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και σε αυτή την ελληνοτουρκική κρίση, ανταποκρίθηκαν πλήρως στην αποστολή τους, σύμφωνα με τις εντολές της κυβέρνησης. Έπραξαν ότι καλύτερο, προκειμένου να διαφυλάξουν αλώβητη την εθνική κυριαρχία, άλλα και την Εθνική αξιοπρέπεια της χώρας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια