Του Κ. Κυριακόπουλου
Ως τέτοια επομένως, αυτή η άθλια αλλά με ξεχωριστή στρατηγική βαρύτητα απόφαση, δεν έχει αμιγώς ανθελληνικό προσανατολισμό, αλλά συνιστά πράξη προβολής ισχύος…
Απέναντι στον χριστιανικό κόσμο συνολικά...
Απέναντι στον δυτικό κόσμο συνολικά...
Και φυσικά επιδιώκει να διεμβολίσει τα λοιπά κέντρα ισλαμικής ισχύος, προσβλέποντας την μαχητική συσπείρωση των ισλαμικών πληθυσμών, ως στοιχείο που μπορεί να ενδυναμώσει περαιτέρω τους μηχανισμούς επιβολής της ηγεμονικής του ατζέντας...
Είναι προφανές ότι σε επόμενο χρόνο αυτό που θα επιχειρηθεί είναι η εργαλειοποίηση της Αγίας Σοφιάς ως σύμβολο που στα χέρια της νέο-οθωμανικής Τουρκίας, ενσωματώνει την μαχητική υπεροχή του Ισλάμ έναντι πάντων, και μετουσιώνει τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής κουλτούρας του.
Επικοινωνιακά, και στο πλαίσιο πάντα του ευρύτερου στρατηγικού του σχεδίου, αυτή η προβολή θα είναι το όχημα με το οποίο θα επιδιώξει να διασφαλίσει την θρησκευτική - πολιτισμική ηγεμονία, παραγκωνίζοντας τα...παραδοσιακά κέντρα ισχύος του ισλαμικού κόσμου (Σ. Αραβία – Μέκκα), στο πλαίσιο των εσωτερικών τους ανταγωνισμών και των ιδιαίτερων δικών του φιλοδοξιών και γεωπολιτικών στοχεύσεων.
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή μιας καινούριας κατάστασης που την συνθέτουν...
Δυναμικές διεργασίες μιας επιδιωκόμενης συσπείρωσης από τα κάτω στους ισλαμικούς πληθυσμούς πολύ πέραν των τουρκικών συνόρων...
Νέες πολυεπίπεδες αντιπαραθέσεις που θα δημιουργήσουν δυναμικά περιβάλλοντα αποσταθεροποίησης...
Αλλά και νέες δυνατότητες νεοπαγών στρατηγικών προσεταιρισμών, στην βάση των καινούριων δεδομένων, σε νέα περιβάλλοντα και στο πλαίσιο νέων παραμέτρων που θα προσδιορίσουν τις νέες ισορροπίες ισχύος.
Και όλα τα παραπάνω βεβαίως, θα χρωματίζονται αδιαλείπτως, με την προβλέψιμη απροβλεπτότητα της διαχείρισης ενός φιλόδοξου, αδίστακτου και ικανού ηγέτη.
Με την ανέντιμη παρέμβαση που στοχοποίησε βάναυσα την Αγιά Σοφιά, κλείνει ένας πρώτος κύκλος δραστικών παρεμβάσεων του Τούρκου προέδρου, ο οποίος δεν δίστασε να βάλει στο στόχαστρό του τα θεμελιώδη της παραδοσιακής μεταπολεμικής ισχύος...
Το Διεθνές Δίκαιο.
Το γόητρο της υπερδύναμης επιταχύνοντας έτι περεταίρω την αποκαθήλωσή της.
Το status σφαιρών επιρροής και αντισταθμιστικής σταθερότητας στο σημείο συνάντησης των πολιτισμών, εναποθέτοντας σε αυτό, νέο υπέρμετρο συγκρουσιακό φορτίο.
Και τέλος, το κορυφαίο θρησκευτικό και πολιτισμικό σύμβολο, με τρόπο που προσβάλει ανεπίτρεπτα τα φυσιογνωμικά - ταυτοτικά του χαρακτηριστικά, κλονίζοντας έτσι ανεπανόρθωτα, ένα σύστημα πολιτισμικών παραδοχών που εδραιώθηκε στον πλανήτη τον τελευταίο αιώνα.
Τα παραπάνω, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η απόφαση του Ερντογάν, υπήρξε ο καταλύτης που απασφάλισε πολλές, κρίσιμες και αλυσιδωτές εξελίξεις.
Η απάντηση επομένως σε αυτήν την πρόκληση, επιβάλλεται να είναι καθοριστική. Και για να είναι τέτοια θα πρέπει να είναι στρατηγική, διεθνής και γενικευμένη.
Κυρίως όμως θα πρέπει να εκδηλωθεί ως συνδυασμένη απάντηση όλων αυτών που φύσει και θέσει βρίσκονται απέναντι, και οι οποίοι οφείλουν να επιδιώξουν το οριστικό θάψιμο του νεοοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού στα τάρταρα του πλανήτη.
Εδώ λοιπόν δεν μπορούν να υπάρξουν φτηνοί και απερίσκεπτοι συμψηφισμοί που αντιπαραβάλλουν αυθαίρετα απέναντι στην Αγιά Σοφιά, είτε το σπίτι του Κεμάλ, είτε το τζαμί στο Βοτανικό, είτε ακόμη και την γιάφκα των πρακτόρων στην Κομοτηνή.
Με όλα τούτα θα έπρεπε να είχαμε ξεμπερδέψει χθες χωρίς δεύτερη σκέψη, για δεκάδες άλλους λόγους που έχουν προηγηθεί.
Το να τα αντιμετωπίζουμε όμως σήμερα ως ισοδύναμα με το μεγαλείο της Αγιά Σοφιάς ως κορυφαίου πολιτισμικού και θρησκευτικού συμβόλου, είναι τουλάχιστον αφελές και καλά θα κάνουμε να σοβαρευτούμε. Θα επανέλθουμε...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια