Όταν τα κόμματα χάνουν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουν τις αιτίες της εκλογικής ήττας. Το δυσκολότερο είναι να κοιτάξουν στον καθρέπτη και να δουν τα δικά τους λάθη. Συνήθως προσπερνούν τους βαθύτερους λόγους και απλώς κάνουν υπομονή.
Υπομονή μέχρι να φθαρεί ο αντίπαλος, που βρίσκεται στην κυβέρνηση και να κληθούν ξανά από την εφεδρεία για να αναλάβουν την εξουσία. Και επειδή αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές στην πολιτική ζωή του τόπου, να κερδίσει ένα κόμμα τις εκλογές, λόγω της κυβερνητικής φθοράς του άλλου, ξεχνιέται και η αυτοκριτική και η ανάλυση – τελικά εγκαταλείπεται και η σωστή προετοιμασία για την άσκηση της διακυβέρνησης, με τα γνωστά αποτελέσματα στην πορεία της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία ευκαιρία να ανατρέψει αυτή τη φορά των πραγμάτων. Να μην διστάσει να περάσει από τη βάσανο της αυτοκριτικής και τη λυτρωτική διαδικασία της (αυτό)κάθαρσης.
Του δίνει την ευκαιρία η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ. Όπως το πάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν άγχος για πρόωρες εκλογές, είτε αυτές γίνουν, είτε όχι – και ο νοών νοείτω! Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν (πρέπει να) έχει κανένα άγχος αυτή τη στιγμή, διότι η μπάλα είναι στο κυβερνητικό στρατόπεδο, όπως ίσως ποτέ άλλοτε στο πρόσφατο παρελθόν.
Οι ευκαιρίες άλλωστε για αυτοκριτική και κάθαρση είναι πολλές. Αρκεί να τις δει. Δεν είναι κακό να αναγνωρίσει κανείς τα λάθη του. Και να μιλήσει με ειλικρίνεια και γενναιότητα γι’ αυτά, ώστε να ανακτήσει γρήγορα αξιοπιστία και επανασύνδεση με την κοινωνία, η οποία τον τιμώρησε μεν στις τελευταίες εκλογές, αλλά τον διατήρησε σε θέση ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το θέμα είναι να καταφέρει, να δεχθεί να δει την αλήθεια και όχι να κάνει πως δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Για παράδειγμα η υπόθεση Novartis εξελίχθηκε σε μέγα λάθος και ο χειρισμός από την κυβέρνηση ήταν καταστροφικός για τον ΣΥΡΙΖΑ. Απέφυγε να χειριστεί το πραγματικό σκάνδαλο (αυτό για το οποίο οι αμερικανοί πήραν αποζημίωση από την εταιρία) και το μετέτρεψαν σε μία κουτή προσπάθεια εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων τους.
Άλλο παράδειγμα η αμετροέπεια και ο αμοραλισμός που χειρίστηκαν την εξουσία και το ύφος, που εξέπεμπαν. Κάποιοι νομίζουν ότι έπρεπε να έρθουν τα ηχογραφημένα του Παππά για να φανερωθούν αυτά τα στοιχεία, αλλά στην πραγματικότητα φαίνονταν και πριν τις κασέτες, σε πραγματικό χρόνο δηλαδή, αυτό το στιλ, που ενοχλούσε έτσι κι αλλιώς.
Η διαρκής σκανδαλολογία και η ρητορική της περιόδου 2011-2014 δεν αρκούσε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στη διακυβέρνηση. Και δεν θα είναι αρκετή ούτε τώρα, εάν η αντιπολιτευτική τακτική εξαντληθεί σε αυτό το μέτωπο. Άλλωστε, ούτε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί πιστοποιητικό ηθικής, με τα τόσα νταραβέρια που έκανε με επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η δεν επίθεση στα μέσα ενημέρωσης, που την συνήθιζαν κι άλλο στο παρελθόν, μπορεί να έχει πρόσκαιρα οφέλη, επειδή διεγείρει ταπεινά ένστικτα και λαϊκιστικά αντανακλαστικά, αλλά δεν οδηγεί πουθενά μακροπρόθεσμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευκαιρία και την υποχρέωση, εάν θέλει να ανασυνταχθεί και να διεκδικήσει ξανά την εξουσία, να κάνει πολλές στροφές. Όπως έκλανε για παράδειγμα στροφή στο θέμα της μεσαίας τάξης και τώρα παράδειγμα ότι εκεί βρίσκεται το μυστικό των κοινωνικών πλειοψηφιών – και όχι στις μονομέρειες του Τσακαλώτου και της Φωτίου.
Αν όμως, νομίζει ότι βρέχει ντάλα μεσημέρι καλοκαιριού και ότι με ελιγμούς και ατυχείς συλλήψεις περί επανάληψης του 89 και άλλα φληναφήματα, θα περάσει ο χρόνος και θα εφαρμοστεί το αξίωμα του ώριμου φρούτου, η απογοήτευση ίσως είναι εκκωφαντική. Κι αυτό παρότι, η κοινωνική και η οικονομική κρίση αναμένεται να είναι η χειρότερη ίσως της μεταπολίτευσης.
Κι ας δεινοπαθήσουν οι εργαζόμενοι ή χαθεί τεράστιο τμήμα του ΑΕΠ ή η ανεργία χτυπήσει κόκκινο. Η στάση «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα» μπορεί να αποδειχθεί πιο καταστροφική κι από τις ίδιες τις πράξεις τον καιρό της διακυβέρνησης!
Γιάννης Μακρυγιάννης
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια