Του Γιώργου Κράλογλου
Απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα... Ήρθαν και οι μπουλντόζες. Κάτι είναι κι αυτό. Με σωστές κινήσεις πάντως κερδίζεται η παρτίδα των επενδύσεων.
Αρκεί να τελειώνουμε με την Αττική και τη Βοιωτία. Εδώ παίξαμε άσχημα παιχνίδια, με πρόσχημα το περιβάλλον και χάσαμε.
Στα σημερινά κουφάρια και τους τεκέδες της ελληνικής σοβιετίας να δεις εγκαίνια και κορδέλες που κόπηκαν, μετά το 1974, εξυμνώντας επενδυτικούς και βιομηχανικούς παραδείσους. Εκεί να δεις υποσχέσεις για χιλιάδες εργάτες και τα παιδιά τους, που θα δούλευαν για χρόνια...
Τέλος πάντων. Ας καλυφθούμε, τουλάχιστον ως γκαρσόνια της Ευρώπης, σε ξενοδοχεία (μεγάλα και μικρά), σε καφετέριες και ουζάδικα και ας ξεχάσουμε τα πολλά εργατικά λούσα στην Αθήνα, τα περίχωρα και τους διπλανούς της νομούς.
Και να ήταν μόνο αυτά; Τα ίδια αναποδογυρίσματα έκανε η σοβιετία μας, με κομματικούς και κρατικούς εργατοπατέρες της γενιάς των προβληματικών. Πώς νομίζετε άλλαξαν τον επενδυτικό χάρτη της Πάτρας, του Βόλου, και στο μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ελλάδας.
Ας ευτυχήσουμε να δούμε το Ελληνικό, ως επενδυτικό και τουριστικό μεγαθήριο, τον Πειραιά ως διεθνές λιμάνι (στην θέση που πάντα του άξιζε άλλα το κομματικό όργιο και ο κρατισμός, μετά το 1980, τον παρέδωσαν στον ανταγωνισμό να τον κατασπαράξει), την πιθανή αναγέννηση της δυναμικής ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας (μέχρι το 1978-79 ) και πολύ μας πάει...
Δηλαδή χάθηκε οριστικά το παιχνίδι των επενδύσεων; Όχι ακόμη. Και μέσα στο 2020 με τα προβλήματα του κορονοϊού είμαστε σε καλύτερη επενδυτική θέση, στην κεντρική Ευρώπη. Τα βλέπει και η Κομισιόν. Ψάξτε το.
Πού είναι το πρόβλημα; Αντί να παίξουμε επιθετικά και με χαρακτήρα εθνικού στρατηγικού σχεδίου, με ξεκάθαρους στόχους καλυμμένους από τολμηρά κίνητρα ισχύος τουλάχιστον μιας 10ετίας, το έχουμε μοιράσει σε "παρτίδες" για να βολεύονται όλα τα κόμματα.
Εάν βγάλουμε τα "κρατικά κιάλια" και φέρουμε στο επίκεντρο των δυνατοτήτων μας για επενδύσεις τη Βόρεια Ελλάδα θα καταλάβουμε πως από εκεί να ξεκινήσουμε.
Εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Στις μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρουν όχι μόνο η Αλεξανδρούπολη και η Καβάλα αλλά ακόμη και η Θεσσαλονίκη στην σχεδόν ερειπωμένη Σίνδο, που πάντα είχε το δικαίωμα να διεκδικεί και την αποκλειστική περιοχή μιας πιθανής ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Οι προτάσεις, μεγάλες και μικρές, για τη Βόρεια Ελλάδα, της επόμενης ημέρας της πραγματικής Εγνατίας και της πράσινης ενέργειας, σαπίζουν σε συρτάρια υπουργείων που ξεσκονίζονται μόνο όταν πολιτικοί, και κομματικοί πηγαίνουν σε φόρουμ η ουσία των οποίων είναι στα κεράσματα, στις δεξιώσεις του τέλους της παράστασης.
Προτάσεις για μονάδες από συναρμολογήσεις, πρώτες ύλες, και καινοτομίες τσαλακώνονται από απίθανα μικροσυμφέροντα (και της τοπικής αυτοδιοίκησης) σε πολλούς νομούς της Βόρειας Ελλάδας.
Παρόμοιες απαράδεκτες περιπτώσεις που αφορούν και τη Δυτική Ελλάδα ξεχειμωνιάζουν και ξεκαλοκαιριάζουν..., σε γραφεία περιφερειακών υπηρεσιών και δικαστικών μηχανισμών που έχουν παραπεμφθεί, για να μην ενοχλείται η τοπική αυτοδιοίκηση ή για να ανασύρονται και να προσφέρονται ως οράματα σε τοπικούς βουλευτές, όταν έρχονται στα πράγματα...
Η πιθανή επαναβιομηχάνιση της σημερινής βιοτεχνικής και χειροτεχνικής Ελλάδας θα ξεκινήσει, αν εμείς το θελήσουμε, από τη Βόρεια Ελλάδα. Θα συνδυαστεί με τη νέα ενεργειακή οικονομία (αν την αφήσουμε να ολοκληρωθεί και να αλλάξει τα δεδομένα του 1970-1980). και η Βόρεια Ελλάδα θα κερδίσει την πραγματική θέση που της αξίζει, στον Βαλκανικό χώρο.
Όχι ως ακριτική παραγωγή, που κακώς την έχουμε κατατάξει και συνηθίζουμε να την χαρακτηρίζουμε, αλλά ως βαριά παραγωγή αντάξια μιας παραγωγικής Ελλάδας, εντός της Ανατολικής Ευρώπης και με σημαντική (όπως πάντα) εξωστρέφεια. Το λένε υπαρκτά (σε συρτάρια) εγχώρια και πολυεθνικά ενδιαφέροντα που τα γνωρίζουμε, αλλά μέχρι και το 2019 μας εξυπηρετούσε πολιτικά να τα αποκαλούσαμε ολιγαρχικά συμφέροντα...
Ας ξεσκονίσει τα συρτάρια των υπουργείων, των Περιφερειών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο κ. Μητσοτάκης, και θα βρει έτοιμα σχέδια για μπουλντόζες. Σε τομείς της παραγωγής που δεν το φανταζόμαστε. Με θέσεις εργασίας που επίσης δεν το φανταζόμαστε. Ας μαζέψει τις "αδικοσκοτωμένες" υποθέσεις, που σέρνονται σε διαδρόμους του ΣτΕ ή άλλων δικαστηρίων και οι μπουλντόζες θα βγουν. Θα βγουν ακόμη και μέσα στο μαύρο φθινόπωρο του 2020. Αρκεί να το τολμήσει. Τι έχει να χάσει. Μόνο το κράτος και κάποια κομματικά κυκλώματα θα στεναχωρήσει. Επενδύσεις όμως θα δούμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια