Του Γεώργιου
Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε, παρά μόνο υποθέσεις να γίνονται ως προς τις εκλογές.
Εκείνο που είναι ξεκάθαρο και σαφές, έχει να κάνει με το ογκούμενο πρόβλημα της εγκληματικότητας.
Και "εγκληματικότητα" νοείται και η αίσθηση που υπάρχει, ήτοι, η αίσθηση ασφάλειας, και άρα ελευθερίας.
Τέτοια αίσθηση, δεν υπάρχει.
Δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να αισθανθεί ότι είναι σε θέση να κινηθεί γαλήνιος στον δρόμο, ήρεμος και αμέριμνος.
Περιφερόμενες ορδές ανεξέλεγκτων τραμπούκων που γκαρίζουν τις νύχτες, που την ημέρα παραπέμπουν σε ομάδες "συμμοριών" (ενίοτε και εκτός εισαγωγικών), μια αίσθηση ότι ζούμε -αναλόγως- σε ξένη χώρα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα, είναι καταστάσεις που όλοι βλέπουν.
Κομματικές σκέψεις και ανησυχίες δεν υπάρχουν, πολλώ μάλλον σε αυτά τα θέματα, ο Έλληνας (όπως κάθε άνθρωπος στην δική του χώρα) επιζητεί ασφάλεια, ηρεμία.
Η νεοταξική ατζέντα κατόρθωσε -αν είναι δυνατόν- να ταυτίσει αυτή την ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ αξίωση, σε υπόθεση "ακροδεξιάς" ή "ρατσισμού".
Και αυτή η πραγματικότητα έχει και μια άλλη προέκταση.
Την κάμψη του συλλογικού ηθικού, τον φόβο, την διάχυτη ανασφάλεια.
Πως στα κομμάτια θα μπορέσει να μελετήσει ο φοιτητής της λαϊκής οικογένειας που πήγε στην Αθήνα ή σε όποια άλλη πόλη (δυστυχώς έχει επεκταθεί αυτή η μιζέρια) να επενδύσει σε γνώση, όταν ζει σε περιοχές που βιώνει αυτή την παρακμή;
Πως θα δημιουργήσει κάποιος 30αρης, 40αρης Έλληνας οικογένεια, όταν ανησυχεί -εκτός των άλλων- και με το γεγονός, ότι δεν ζει σε ένα ασφαλές, ήρεμο, ευγενές περιβάλλον με ποιότητα ζωής, κοκ;
Τα παιδάκια δεν θα παίξουν σε αλάνες;
Έστω σε συνοικίες, όπου θα έχουν τα ποδηλατάκια τους, τα τόπια τους και πάει λέγοντας;
Δεν είναι η ζωή ένα μαρτύριο που λέμε "άντε, να περάσει η μέρα".
Πρέπει να ζήσουμε εννοείται.
Αυτό το τεράστιο πρόβλημα, όντας μείζον δεν έχει απασχολήσει άραγε στα σοβαρά κανέναν από εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις;
Μα γι' αυτό υποτίθεται πολιτεύονται.
Είναι εικόνα αυτή που εισπράττουμε ως πολίτες αυτής της χώρας;
Σαφώς, η εκλογική διαδικασία "φύγε 'συ-έλα 'συ", δεν παρέχει εχέγγυα καλυτέρευσης, ασχέτως αν η κραιπαλώδης διακυβέρνηση της περασμένης περιόδου επέτεινε δικαίως την ανάγκη να ξεκουμπιστούν πολιτικές που είχαν να κάνουν με κατάρρευση των θεσμών, ανασφάλεια δικαίου, υποκρισία, χαμερπή πάθη εκδικητικότητας και μειονεξία/κόμπλεξ έναντι της ελληνικότητας.
Και ευτυχώς η απομάκρυνση συντελέστηκε.
Δεν είναι όμως αυτή η μείζονα διακύβευση, δεν είμαστε κομματάνθρωποι στυγνοί, ο κάθε άνθρωπος θέλει να ζει... ακριβώς, σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον.
Οι πολιτικές επιλογές της τελευταίας 10ετίας ειδικά -παράλληλα με το μνημονιακό άγος-, πήραν ένα ζήτημα λχ προσφυγικό, και το ξεχείλωσαν εντελώς... και το εκτρέπουν σε δημογραφική υποβάθμιση της ελληνικότητας.
Είμαστε άλλη χώρα προοδευτικά.
Από δύση αγοράζουν στην πτωχευμένη χώρα και από ανατολή εποικίζουν.
Αδιανόητες καταστάσεις.
Εν τέλει, εκεί θα κριθούν τα πάντα.
Από μια άποψη, καλώς πράττει και δεν πάει σε εκλογές η σημερινή κυβέρνηση.
Δεν μπορεί οι θεσμοί να γίνονται λάστιχο για μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Αυτό όμως δεν αρκεί για να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας, που είναι υψίστης σημασίας αγαθό για την ελληνική οικογένεια σήμερα.
Σε μια εποχή όπου ακόμα και η φράση "ελληνική οικογένεια" εντός Ελλάδος, φαντάζει για λόγους που ουδείς τελικά μπορεί να κατανοήσει, ως "ύποπτη".
Εκεί βρίσκεται η αξία της πολιτικής, και εκεί θα κριθούν οι επιλογές του πολιτικού κόσμου.
Και οι επιλογές των Ελλήνων εν τέλει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια