Με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολούθησα την παράστ... την παρουσίαση από τον Αλέκση του προγράμματος που θα ακολουθούσε για την ανακούφιση από την κρίση που έφερε ο κορωνοϊός σε περίπτωση που οι ψηφοφόροι ήταν αρκετά καμμένοι ώστε να τον είχαν εκλέξει πρωθυπουργό.
Ένα μέρος της συγκίνησής μου οφείλεται στη διαπίστωση ότι, παρά την αδιαφορία με την οποία τον αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, ο ηγέτης της ελληνικής αριστεράς δεν έχει χάσει τίποτα από την κουτοπονηριά του. Αντί να προυσιάσει τις προτάσεις του ΠΡΙΝ τις αποφάσεις της κυβέρνησης, όπως θα περίμενε κανείς από μια αντιπολίτευση, τις παρουσίασε ΜΕΤΑ ώστε να είναι βέβαιο ότι τα λεφτά που θα ισχυριστεί ότι θα έδινε θα είναι περισσότερα από αυτά που θα δώσει η κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, ο Αλέκσης παραμένει ο τέλειος προπονητής της εξέδρας και άρα ένας πραγματικός αριστερός.
Το άλλο (και μεγαλύτερο) μέρος της συγκίνησης οφείλεται στο ότι μετά από πολλά χρόνια ο Αλέκσης ξαναχρησιμοποίησε την φράση «ρεαλιστικό και κοστολογημμένο πρόγραμμα». Αν θυμάστε την τελευταία φορά που είχε ξεστομίσει τα ίδια λόγια το «ρεαλιστικό και κοστολογημένο πρόγραμμα» είχε στοιχίσει μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια, ένα μνημόνιο και ένα άνευ προηγουμένου πισωγύρισμα.
Το κακό είναι πως η συγκίνησή μου δεν ξεθύμανε με έναν ποταμό δακρύων αλλά με ενέπνευσε να παρουσιάσω κι εγώ το δικό μου «ρεαλιστικό και κοστολογημένο πρόγραμμα». Στο κάτω-κάτω, αφού τα προγράμματα αφορουν συγκεκριμένη και περιορισμένη περίοδο, όσο θα έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει ο Τσίπρας το δικό του, άλλο τόσο θα την έχω κι εγώ να εφαρμόσω το δικό μου.
Για αρχή να πω πως απ’ ό,τι έδωσε ο Αλέκσης εγώ προσφέρω 32% πάνω. Ο λόγος που προσφέρω 32% και όχι 30% ή 50% ή 200% είναι πως είμαι σοβαρός και το πρόγραμμά μου «ρεαλιστικό και κοστολογημένο». Φυσικά αν οι συνθήκες αλλάξουν κι αν η κυβέρνηση δώσει στ’ αλήθεια όσα τάζω μπορεί αυτό το 32% να αυξηθεί αναλόγως, αλλά πάντα σε πλαίσιο ρεαλισμού και κοστολόγησης.
Πέρα όμως από αυτό το 32%, αν ήμουν πρωθυπουργός της χώρας θα έδινα:
3.987 ευρώ σε κάθε μικρή επιχείρηση, 17.453 ευρώ σε κάθε μεσαία επιχείρηση και 167.567 ευρώ σε κάθε μεγάλη επιχείρηση για κάθε μήνα που ο πλανήτης βρίσκεται σε καθεστώς πανδημίας (τα νούμερα είναι τόσο ακριβή γιατί, όπως είπα, το πρόγραμμα είναι κοστολογημένο)
Πέρα από το ότι το κράτος θα είχε την υποχρέωση να πληρώνει όλους τους μισθούς και τις εισφορές όλων των ιδιωτικών υπαλλήλων (φυσικά +32%), θα έδινα στις επιχειρήσεις και μπόνους 1.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο (που έτσι κι αλλιώς πληρώνουν με τα λεφτά του κράτους). Με αυτόν τον τρόπο θα εξαφάνιζα την ανεργία καθώς θα συνέφερε τις επιχειρήσεις να προσλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους. Παραδείγματος χάρη, ένας ιδιοκτήτης περιπτέρου που θα προσλάμβανε 1.000 εργαζόμενους όχι μόνο δεν θα είχε κανένα μισθολογικό κόστος αλλά θα κέρδιζε και 1.000.000 ευρώ για κάθε μήνα που τους διατηρεί στην εργασία.
Στους ίδιους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που, παρ’ ελπίδα, μπορεί να μείνουν χωρίς δουλειά θα προσφέρω από μια (ή δύο στην περίπτωση που είναι πολύτεκνοι) θέση στο δημόσιο. Σε περίπτωση που επιθυμούν στ’ αλήθεια να εργαστούν, θα μπορούν να συμπληρώσουν μια αίτηση με τη δουλειά των ονείρων τους την οποία το δημόσιο θα είναι υποχρεωμένο να δημιουργήσει.
Στους δημόσιους υπαλλήλους χορηγώ άδεια μετ’ αποδοχών καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας και μέχρι οι ίδιοι να νιώσουν αρκετά ασφαλείς. Δεν θέλουμε εργαζόμενους που να ζουν μέσα στο φόβο. Επιπροσθέτως οι αποδοχές τους θα είναι αυξημένες κατα 17,5% λογω της ψυχικής οδύνης που θα τους δημιουργεί η απουσία από την εργασία.
Για κάθε παιδί το κράτος θα προσφέρει μια νταντά (ή έναν νταντό, δεν είμαι σεξιστής) και ένα Playstation 4 Pro ή ένα Nintendo Switch ή ένα XBOX One X (θα διατίθενται κατόπιν αιτήσεως των ενδιαφερομένων και μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων).
Οι καλλιτέχνες θα αποζημιωθούν για όλα τα διαφυγόντα τους κέρδη. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια υπεύθυνη δήλωση των σχεδίων τους που θα συνοδεύεται από έναν υπολογισμό των εσόδων που θα είχαν (π.χ. ο Σταμάτης ο Κραουνάκης μπορεί να έκανε μια συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο και να μάζευε περίπου 2.000.000 κόσμο. Αν είχε 50 ευρώ το εισιτήριο, θα δικαιούται περίπου 100.000.000 ευρώ. Ο Γιάννης ο Σμαραγδής μπορεί να ολοκληρωνε μια ταινία με θέμα τη ζωή του Προκόπη Παυλόπουλου με κόστος 100.000.000 ευρώ η οποία θα σάρωνε σε όλο τον κόσμο κάνοντας εισπράξεις 250.000.000 ευρώ. Αρα θα δικαιούται 350.000.000 ευρώ από το κράτος).
Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης θα μπορούν να βάλουν τα τραπεζοκαθίσματα όπου θέλουν. Όσοι από αυτούς έτσι κι αλλιώς τα βάζουν όπου θέλουν θα μπορούν να χτίσουν και δεύτερο όροφο στο πεζοδρόμιο ή στον δρόμο, πάντα σε συνεννόηση με τη δημοτική αρχή.
Οι αγρότες θα προσδιορίσουν μόνοι τους το ποσό της αποζημίωσής τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια αίτηση με το ποσό της αρεσκείας τους.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα μπορούν να μην κάνουν μηδενική δήλωση φόρου εισοδήματος για το 2019 και 2020 (σε κάποιους βιαστικούς που θα πουν ότι και τώρα ό,τι θέλουν δηλώνουν θα απαντήσω πώς άλλο το ό,τι θέλεις κι άλλο 0)
Όλοι όσοι δεν περιλαμβάνονται στις εξαγγελίες επειδή τους ξέχασα θα εισπράξουν 3.245 ευρώ καθαρά και τσεπάτα για κάθε μήνα που βρισκόμαστε σε καθεστώς πανδημίας συν 3 ευρώ για κάθε ημέρα που δεν έχουμε απαλλαγεί από την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, δεν έχει σημασία, πάντα πιάνει).
Φίλες, φιλοι και οι υπόλοιποι δυστυχώς δεν θα έχω τη δυνατότητα να κάνω πράξη τα όνειρα που έχω για όλους εσάς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα έχω και ότι, όπως και οι ίδιοι διαπιστώνετε με βάση τις εξαγγελίες μου, δεν θα ήμουν πολύ καλύτερος όχι μόνο από τον Μητσοτάκη αλλά ακόμα και από τον ίδιο τον Αλέκση. Μπορεί τώρα να μην έχει σημασία αλλά κρατήστε το στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας για το μέλλον. Και μπράβο μου.
Μάνος Βουλαρίνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια