Του Γιώργου Κράλογλου
Μια χαρά ακούγονται όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στους επιχειρηματίες για τις υποχρεώσεις τους. Στα περί των καθηκόντων της πολιτείας δεν τα είπε καλά...
Και για να μη σκαλίζουμε παλιές κωλοτούμπες και πισωγυρίσματα της πολιτείας ας μείνουμε στα προχθεσινά. Στα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...,του υπουργείου Οικονομικών όταν ξαναέκανε ταμείο και είδε ότι δεν βγαίνει..., αν προχωρήσει σε φοροελαφρύνεις που έταξε και για το 2020.
Μεταφέρω από ρεπορτάζ της Κυριακής, του συναδέλφου κ. Σπύρου Δημητρέλη στο Capital.gr με τίτλο Ο γκρίζος ορίζοντας στα φορολογικά "...Σημαντικές φορολογικές ελαφρύνσεις μπαίνουν στο συρτάρι και άλλες που εφαρμόζονται θα είναι ψαλιδισμένες σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες και κατώτερες των περιστάσεων. Αφορούν επιχειρήσεις αλλά και νοικοκυριά που δοκιμάζονται από τη σταδιακή μετάλλαξη της υγειονομικής κρίσης σε οικονομική. Οι φορολογικές ελαφρύνσεις που είχαν δρομολογηθεί είτε εξετάζονταν σοβαρά αλλά τελικά η εφαρμογή τους πηγαίνει πίσω λόγω δημοσιονομικών περιορισμών και άλλων προτεραιοτήτων."
Προσέξτε τώρα. Το πισωγύρισμα αφορά τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης από τα φετινά εισοδήματα. Τη μείωση του φετινού ΕΝΦΙΑ. Και τη μείωση του τέλους επιτηδεύματος.
Η ουσία όμως του όλου θέματος, που θίγουμε στο σημερινό μας σημείωμα, δεν είναι στα ρεζιλίκια της πολιτείας με τα φορολογικά και άλλα πισωγυρίσματα των κυβερνήσεων. Είναι οι λόγοι όλης αυτής της διαχρονικής φαυλότητας.
Οι λόγοι που τα δημοσιονομικά της χώρας μας οδηγούν σε χρέη, σε δανεικά και σε αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική καθώς (διαχρονικά) οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις) αρνούνται να μειώσουν την έκταση του κράτους. Αρνούνται να μειώσουν σπατάλες. Αρνούνται να ακούσουν τους δανειστές που επιμένουν στη διάλυση άχρηστων Οργανισμών, στη συνένωση χιλιάδων όμοιων υπηρεσιών. Αρνούνται να απαλλάξουν τις επιχειρήσεις από άχρηστες και δαπανηρές διαδικασίες. Αρνούνται να περιορίσουν τα έξοδα του κράτους. Αρνούνται να κόψουν μισθούς.
Το καθήκον της πολιτείας δεν είναι να λέει μοιράζω επιδοτούμενα δανεικά σε πρόγραμμα 2 δισ. ευρώ και να πανηγυρίζει επειδή μαζεύτηκε ο κάθε πικραμένος και υπέβαλε αίτηση ο οποιοσδήποτε (γιατί όχι αφού μοιράζουν λεφτά;) για να φτάσουν οι αιτήσεις στις 70.000 και τα δανεικά (κρατική Αναπτυξιακή Τράπεζα) που ζητάνε, να περνάνε τα 7 δισ. ευρώ. Και ας αφήσουμε το πού θα πάνε τα περισσότερα...
Πώς θα ξεμπλέξει τώρα η πολιτεία που πρέπει να ξεδιαλύνει τις αιτήσεις και να πείσει τους μισούς (από τους 70.000) πως δεν βγαίνει παραδάκι και τσάμπα δανεικά γι' αυτούς επειδή ο ντορβάς έχει μόνο 2 δισ... Θα δείτε τι περιμένει την "πολιτεία" που νομίζει πως έκανε το καθήκον της...
Καθήκον της πολιτείας δεν είναι να αδιαφορεί που η Ελλάδα από βιομηχανική, ναυτιλιακή, κατασκευαστική και επενδυτική έγινε αποκλειστικά η Ελλάδα των Ελλήνων Βιοτεχνών και Εστιατόρων.
Γιατί αν ήθελε η Ελλάδα να παραμείνει και βιομηχανική έπρεπε να μειώσει την τιμή ηλεκτρικού ρεύματος κατά 30% (τουλάχιστον), να επιστρέφει τον ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, σε εβδομάδες αντί σε 4-5 χρόνια. Και να μην αλλάζει το φορολογικό 2-3 φορές σε κάθε κυβερνητική θητεία, με δείκτη τις χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις που μοίρασε στους βουλευτές της, πριν γίνει κυβέρνηση.
Καθήκον της πολιτείας είναι να βγάλει από τη μέση τη σαβούρα που διαθέτει ως βαριά βιομηχανία, ως δήθεν στρατηγική στην ενέργεια, ή τους χιλιάδες Οργανισμούς δήθεν κοινωνικής πολιτικής και παιδείας.
Καθήκον της είναι να σταματήσει την ψευδολογία περί εκσυγχρονισμού της κρατικής οικονομίας (αυτή που έστησε μόνο για διορισμούς) προφασιζόμενη την αναβάθμιση, πριν μεταβιβασθούν οι κρατικές μετοχές της στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Αντί της "αναβάθμισης" καλύτερο είναι να πετάξει τα κρατικά μπάζα του νικελίου, της χημικής βιομηχανίας, της ναυπήγησης, των διαφόρων συστημάτων (αμυντικών και άλλων) και να σταματήσει τις σπατάλες (από την τσέπη μας) για δήθεν αναβάθμισή τους.
Η πολιτεία δεν έχει κάνει το καθήκον της από τη στιγμή που καταχωνιάζει (σκόπιμα) την αποκρατικοποίηση (πράγμα που θα πληρώσουμε ακριβά στους δανειστές) ενώ δόγμα της (μέσω όλων των κυβερνήσεων) είναι το "ούτε μία απόλυση στο κράτος", που σημαίνει κανένας περιορισμός στις σπατάλες του κορβανά για συντήρηση του φρικαλέου μεγέθους του. Δεν καλύπτει επίσης όλα της τα καθήκοντα με το "δώσε και σε μένα, μπάρμπα..., τσάμπα χρήμα". Απλά ανακυκλώνει τις γνωστές παθήσεις της οικονομίας που έχουν προκαλέσει οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια