Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Ο Ιμπαχίμ Καραγκιούλ, όπως επανειλημμένως έχει γραφεί στις στήλες αυτές, είναι ο ιδεολογικός εκφραστής της πολιτικής Ερντογάν και πριν λίγες ημέρες ξανακτύπησε, Διεμήνυσε σε όσους ενδιαφέρονται πως όχι, μόνο, ο κορονοϊός δεν θα σταματήσει την Τουρκία αλλά ούτε και μετεωρίτης αν πέσει στη γη.
Βεβαίως, δεν μας λέει τι θα γίνει αν αποφασίσει η διεθνής κοινότητα να αντιμετωπίσει την θρασύδειλη προκλητικότητα της Τουρκίας με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί η ομάδα του Ερντογαν. Διότι είναι γνωστό από εποχής Κολοκοτρώνη πως όταν οι Τούρκοι αντιμετωπίσουν σθεναρή αντίσταση κάνουν τεμενάδες. Και όταν αποκτήσουν το πάνω χέρι γίνονται προκλητικοί και θρασύτατοι.
Το άρθρο Καραγκιούλ, όπως και όλα τα άρθρα του, θυμίζουν εκείνα τα διθυραμβικά κείμενα ανθρώπων και καθεστώτων με ολοκληρωτική νοοτροπία που επιδιώκουν με επιμονή την υλοποίηση των στόχων τους. Και στην προκειμένη περίπτωση στόχος της Τουρκίας είναι να γίνει περιφερειακή δύναμη. Κάτι που επιδιώκει με επιμονή. Είναι αυτή η επιμονή και η λεπτομερής μεθόδευση για την επίτευξη του στόχου που ο αρθρογράφος ονομάζει «σελτζουκική νοοτροπία». Στην Ελλάδα γι αυτήν την υπομονή αναφερόμαστε στη νοοτροπία του συμπαθούς τετράποδου που εκλείπει σιγά σιγά.
Όπως με τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο που περικλείει η άνοδος και η κλιμάκωση των προκλήσεων Ερντογάν.
Ο Ερντογάν ηγείται μιας ομάδας που μπορεί να έχει φυλορροήσει αλλά έχει και επίμονα στελέχη κι όλα τα χαρακτηριστικά που την κάνει επικίνδυνη να εγκαθιδρύσει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που η επιρροή του θα ξεπερνά τα τουρκικά όρια.
Δεν πρόκειται για έναν κίνδυνο που αντιμετωπίζει, μόνο, η Ελλάδα και η Κύπρος, όπως νομίζουν οι παρακμιακές δυτικές κυβερνήσεις. Πρόκειται για την ανάδυση ενός επικίνδυνου φαινομένου που απειλεί σήμερα ορισμένες χώρες, αύριο, όμως, θα απειλήσει ολόκληρη την Ευρώπη και, ίσως, ακόμη τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Χαρακτηριστικά να γίνει μεγάλη δύναμη δεν έχει, ούτε μπορεί να αποκτήσει. Μπορεί, όμως, να γίνει δύναμη της περιοχής που με την σελτζουκική νοοτροπία που την διακατέχει να απειλήσει την ελευθερία, ανεξαρτησία και τον τρόπο ζωής των γειτονικών της χωρών και να αμφισβητήσει την ηγεμονία των σημερινών μεγάλων δυνάμεων.
Αυτήν την ύπουλη, διότι πρόκειται περί ύπουλης, τακτική δεν θέλουν να αντιληφθούν οι δυτικές δυνάμεις (Ευρώπη- ΗΠΑ) και υποθάλπουν την ηγεμονισμό της Άγκυρας πιστεύοντας πως θα ωφεληθούν από αυτόν. Όπως έκαναν και με τον Χίτλερ.
Η ομάδα Ερντογάν, όπως λέει στο άρθρο του ο Ιμπραχίμ Καραγκιούλ, έχει προετοιμαστεί εδώ και χρόνια για να υλοποιήσει προσεκτικά την σημερινή πολιτική της. Έχει συνοχή, έχει μια νεοθωμανική και πανισλαμική ιδεολογία, έχει ένα κράτος και έναν στρατό με τα οποία προσπαθεί να επιβληθεί και έχει την τακτική του ψόφιου κοριού.
Στο εσωτερικό κατάφερε να αποκτήσει ιδεολογική ηγεμονία «α λα τούρκα». Παντού η ιδεολογική ηγεμονία αποκτάται με ήπιους τρόπους. Στην Τουρκία έγινε ένας συνδυασμός ήπιων και σκληρών πρακτικών. Αυτήν τη στιγμή η Τουρκία είναι μια από τις χώρες που υποφέρει από τον κορονοϊό ενώ η οικονομία της βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά το δημόσιο λόγο της .
Στο εξωτερικό εκεί που το πανισλαμικό όραμα είχε επίδραση, το αξιοποίησε. Το ίδιο και με το οθωμανικό. Εκεί που δεν είχε επιρροή η Τουρκία αξιοποιεί την υποσυνείδητη υποβολή της δύναμης της μέσω των σήριαλ. Θύματα αυτής της τακτικής έχουν πέσει και Έλληνες πολίτες που δίνουν στις εκπομπές των καναλιών με τουρκικά σήριαλ υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Το κακό που συντελείται είναι μεγάλο. Πρέπει κάποια στιγμή να αναδειχθεί.
Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα του, ο Ερντογάν αφαιμάσει από το Κατάρ τεράστια ποσά έναντι παροχής προστασίας (το Κατάρ έχει τεράστιες ευθύνες για την αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής για τις οποίες κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσει λόγο). Έχει, επίσης, δεσμεύσει 80 περίπου δισεκατομμύρια της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης (Κυβέρνηση Τρίπολης) προς την οποία παρέχει, επίσης, προστασία, ενώ ακολουθεί, ανάλογες, μεθόδους και αλλού. Παρόλα αυτά το οικονομικό πρόβλημα της Τουρκίας παραμένει, και θα συνεχίσει να είναι, οξύ γεγονός που κάνει τον Τούρκο πρόεδρο να αναζητά βοήθεια και αυτήν «αλά τούρκα». Και βοήθεια θέλει και απειλεί . Η τραγωδία είναι πως ηγέτες σαν και τον άλλο ανεκδιήγητο αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ τον ακούν και δείχνουν διάθεση να τον βοηθήσουν.
Οι ρωσικές δυσκολίες λόγω της κρίσης του κορονοϊού και της πτώσης τη τιμής του πετρελαίου ευνοούν, επίσης, την αμετροεπή συμπεριφορά του Ερντογάν
Οι ηγεσίες Ευρώπης, ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας ίσως θα πρέπει να αντιληφθούν πως ο Ερντογάν, και η Τουρκία που επιδιώκει να δημιουργήσει, δεν είναι αυτό που μέχρι σήμερα φαίνεται. Έχουμε την ανάδυση ενός χιτλερικού φαινομένου. Ένα νέο αυγό του φιδιού.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια