Του Γιώργου Κράλογλου
Μην είμαστε αχάριστοι, σαν τα "αδέσποτα" του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Ερντογάν και τον κορωνοϊό τους "κρατάει", όσο γίνεται, ο κ. Μητσοτάκης. Την οικονομία όμως...
Γιατί εκτός του δώσε και μένα μπάρμπα..., από τον κάθε πικραμένο (και ας μη σώζεται), ποιος κατάλαβε τι και πώς θα τα πάρει, διαβάζοντας ΠΝΠ και δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης;
Εμείς θα λέγαμε κανείς ή σχεδόν κανείς. Στα μέτρα μπαίνουν όσοι μπορούν, αλλά (δυστυχώς) και όσοι κατάφεραν να δείξουν ότι μπορούν... Και έχει ο Θεός.
Τι είναι αυτό όμως; Είναι πολιτική σωτηρίας της οικονομίας ή εκείνων που πρόλαβαν και μπήκαν στη μοιρασιά...
Θυμίζουμε σε όσους δεν το έχουν στο βάθος του μυαλού τους ότι στην Ελλάδα το επιχειρήσαμε άλλες δύο φορές. Αμφιλεγόμενα και τότε τα αποτελέσματα στην θεμελίωση και την οικοδόμηση της οικονομίας μας.
Την πρώτη φορά το 1947-1950, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ και το σκόρπισμα, πράγμα που έθρεψε γενιές και γενιές αριστερών ενάντια στην ολιγαρχία και τα συμφέροντα... ( και ο σύντροφος Τσίπρας το χρησιμοποιεί το αφήγημα... όταν ζορίζεται). Τα πράγματα βεβαίως και δεν ήταν έτσι (όπως αρέσει στους αριστερούς να τα παρουσιάζουν).
Οι επιχειρηματίες που μπήκαν και στους τότε "ΚΑΔ" έδωσαν στην οικονομία πράγματα, αλλά τι να το κάνεις. Στην Ελλάδα τελικά νίκησε ο κρατισμός του πελάτη-τεμπέλη.
Τη δεύτερη φορά, το 1980 -1985, όταν ξέσπασε ο "πόλεμος" προσαρμογής της οικονομίας μας στην ΕΟΚ όπου ανάμεσα και στις ιαχές κλαδικών (αδέσποτων και τότε) του ΠΑΣΟΚ, με το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το, ίδιο συνδικάτο..." ο Ανδρέας Παπανδρέου παραλάμβανε τα τεράστια κονδύλια των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (γνωστά και ως ΜΟΠ) για να χτιστεί η ελληνική οικονομία, με τα λεφτά των άλλων Ευρωπαίων φορολογούμενων.
Τι οικονομία έχτισαν στην Ελλάδα και τα ΜΟΠ; Προσέφεραν πάρα πολλά. Αλλά πήγαν και εκεί που δεν έπρεπε να πάνε (τα περισσότερα λένε κάποιοι κακεντρεχείς...) ως τα λεφτά του Παπαντρέα... Τα λεφτά (ΜΟΠ) που όμως μοίραζε ο Ανδρέας...
Και από τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ και τα ΜΟΠ ή τα λεφτά του Αντρέα... ερχόμαστε στη διανομή του μαξιλαριού από το υπερπλεόνασμα του 2019.
Λεφτά, που δεν έπεσαν στον κορβανά (στο μεγάλο τους ποσοστό) από φορολόγηση γενναίας εθνικής παραγωγής ή του πραγματικού πλούτου της χώρας.
Μαζεύτηκαν από τους παράδες της μεσαίας τάξης και των συνεπών καλοπληρωτών (όπως τους λέει και το Γενικό Λογιστήριο), που κυριολεκτικά ξεβράκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018 και 2017, για να δείξει την αξία του κράτους-πατερούλη...
Τι μπορούμε να πούμε όμως; Δεν θέλουμε να σωθεί η οικονομία της πατρίδας, από τα δικά μας τα λεφτά, από τους φόρους μας, από τα πρόστιμα μας και από τα σπίτια μας που πήγαν στον πλειστηριασμό; Ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο;
Καλώς κάνουμε λοιπόν ό,τι κάνουμε. Αλλά θα σωθεί έτσι η οικονομία ή μοιράζουμε για να μοιράσουμε τα λεφτά επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να το κάνει εκ των πραγμάτων.
Πολύ το φοβάμαι. Αυτό το δώσε και σε μένα μπάρμπα..., ποτέ δεν απέδωσε στην Ελλάδα. Ποτέ δεν έσωσε ή δεν έχτισε οικονομία, σε σοβαρά θεμέλια. Η οικονομία που θα βγει από τον κορωνοϊό θα χρεωθεί στον σημερινό πρωθυπουργό. Έτσι συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Και αν θα λέγεται οικονομία έχει καλώς. Εάν όμως θα πρόκειται για αυτό που λέμε καμένη γη δεν θα του συγχωρεθεί. Και τα της οικονομίας δεν θα ισοφαρίζονται (τότε) με τα ταχύτατα και αποτελεσματικά οχυρωματικά έργα του στις επιθέσεις του κορωνοϊού. Ας το προσέξουν στην κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης. Το κεφάλαιο οικονομία παραμένει ανοικτό.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια