Γράφει ο Αλέξανδρος Θ. Δρίβας *
Η Ελλάδα έχει κάνει αρκετά βήματα μπροστά στην εξωτερική πολιτική. Στον τομέα της εξωτερικής εξισορρόπησης απειλών, (δημιουργία συμμαχιών) η πατρίδα μας έχει κάνει βήματα μπροστά και δείχνει πως έχει αποφασίσει για το ποιούς θεωρεί σταθερούς και αξιόπιστους συμμάχους και εταίρους.
Το κομμάτι της εσωτερικής εξισορρόπησης (παραγωγή πόρων και συντελεστών ισχύος) φαίνεται να είναι σε καλό δρόμο (συζητήσεις για εξοπλισμούς, drones κτλ και οικονομική ανάπτυξη. Η βάση της ισχύος είναι υλική). Υπάρχουν πολλά ακόμη που η Αθήνα πρέπει να κάνει ώστε να αποκτήσει μια σύγχρονη εξωτερική πολιτική.
Το κομμάτι της επεξεργασίας και αξιολόγησης των πληροφοριών που έρχονται από χώρες που επιβουλεύονται τα ελληνικά συμφέροντα, πρέπει να μπει επειγόντως σε πρώτο πλάνο. Ένας φορέας ο οποίος θα ασχολείται με τις ψυχολογικές επιχειρήσεις της Τουρκίας και την προπαγάνδα της, θα ήταν πολύ σημαντικός και θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανεύρεση πανάκειας για το φοβικό σύνδρομο που έχουμε εδώ και δεκαετίες απέναντι στην Τουρκία.
Καθημερινά αποδεικνύεται πως η Τουρκία εκπέμπει τα σήματα που θέλει να λαμβάνουμε. Η Τουρκία δεν έχει ελεύθερο Τύπο και είναι λιγότερο ή περισσότερο, κατευθυνόμενος από την κυβέρνηση της Τουρκίας. Στα διεθνή θέματα ειδικά, η Τουρκία φαίνεται ως ”πανίσχυρη”, ”αποφασιστική”, ως χώρα που ”τα βάζει με πολύ μεγάλες δυνάμεις” και βέβαια ως μια χώρα ”που θα πετάξει στη θάλασσα τους Έλληνες”.
Το μίσος που έχει πολιτικοποιηθεί στην Τουρκία, είναι βαθέως ταξικό έναντι της Ελλάδας. Μιας και θέλουμε να μιλήσουμε για ψυχολογικές επιχειρήσεις, οφείλουμε να γνωρίζουμε το γιατί ο τουρκικός λαός είναι επιρρεπής στο να αγκαλιάζει ανθελληνικά συνθήματα, είτε της κυβέρνησης, είτε της αντιπολίτευσης.
Οι Τούρκοι εκτός από το Σύνδρομο των Σεβρών, (είδαν να διαλύεται την χώρα τους και να χάνει εδάφη από την Ελλάδα) έχουν βαθιά ένα αίσθημα κατωτερότητας καθώς θεωρούν πως η οθωμανική οικονομία ήταν στα χέρια των Ελλήνων. Ένιωθαν πως ήταν ”δούλοι” στην ίδια τους τη χώρα. Ο τρόμος του να μην επανέλθουν μέρες σαν αυτές, βγαίνει επιθετικά στη Συρία όπου η Τουρκία, προσπαθεί να αποφύγει το νομοτελειακά αναπάντεχο, το να δει δηλαδή κάποιου είδους κουρδική οντότητα στο μέλλον.
Στην Ελλάδα επικρατεί κατάσταση ”χαλασμένου τηλεφώνου” κάθε φορά που η Τουρκία εκπέμπει σήματα εχθρικά προς την Ελλάδα. Ας δούμε τι έγινε με τα Ίμια.
Αφού οι Τούρκοι είδαν ότι ο μέσος Έλληνας πίστεψε ότι το Oruc Reis, έπλευσε εντός ελληνικών χωρικών υδάτων λόγω καιρού την μέρα της μαύρης επετείου των Ιμίων, πολύ γρήγορα χρησιμοποίησαν μια ”θετική δήλωση” για την μη διεξαγωγή εχθρικών ενεργειών τη μέρα εκείνη. Με άλλα λόγια, ότι η Ελλάδα δεν τίμησε την επέτειο κατόπιν συνεννόησης με τους Τούρκους. Για άλλη μια φορά, η Τουρκία φαίνεται ως η χώρα που αποφασίζει για το Αιγαίο μας.
Η προβολή τηλεοπτικών σειρών που είτε δείχνουν το ”σουλτανικό παρελθόν” , είτε μια -μέχρι παρεξηγήσεως- δυτική χώρα στην οποία κανείς δεν καταπιέζεται, είναι εντός προγράμματος της τουρκικής εκπομπής σημάτων. Είναι όμως μια πολύ μεγάλη ιστορία. Το πιο σημαντικό είναι πως αυτές οι πρακτικές, συντηρούν και μεγενθύνουν το ελληνικό φοβικό σύνδρομο απέναντι στην Τουρκία, με ολέθριες συνέπειες.
Έχουμε ανάγκη από έναν θεσμό που να αξιολογεί τις ειδήσεις που έρχονται από την Τουρκία.
Έναν θεσμό ο οποίος θα απαρτίζεται από ειδικούς καθώς η αντιμετώπιση ψυχολογικών επιχειρήσεων συνιστά μια διεπιστημονική πρόκληση. Η σωστή αποδελτίωση των ειδήσεων ή μηνυμάτων (πολιτικών και κοινωνικών) που αποτελούν την εκδήλωση της ήπιας ισχύος της Τουρκίας, θα μας οδηγήσει στη γνώση του πώς να χειριζόμαστε την Άγκυρα και ως γνωστόν, γνώση και φόβος είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Αυτός ο οργανισμός δεν πρέπει όμως να είναι ”αμυντικός”.
Οφείλει να έχει και ενεργητική ατζέντα. Το πιο σημαντικό είναι να μπορεί να εκπαιδεύει λήπτες απόφασης, λομπίστες κτλ, για το ποιές δηλώσεις θα δημιουργούσαν λάθος εντυπώσεις στους Τούρκους και τελικά, θα τους αποθράσυναν θεωρώντας αυτές τις εκάστοτε άστοχες δηλώσεις ως απόδειξη κατευνασμού. Για παράδειγμα, δεν γίνεται σύμβουλος του πρωθυπουργού πάνω σε θέματα ασφάλειας, να μιλά δημόσια και εντός δύο μηνών για ”συνεκμετάλλευση”.
Μια ορθή επικοινωνιακή προσέγγιση απέναντι στα ελληνοτουρκικά, θα μπορούσε να γίνει game changer για ολόκληρη την πολιτική μας απέναντι στην Τουρκία, η οποία έως τώρα, ”παίζει” μόνη της σε αυτόν τον τομέα.
* Ο Αλέξανδρος Θ. Δρίβας είναι Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Νοτιοανατολικής Ευρώπης – Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια