Της Κρινιώς Καλογερίδου
Η 4η Οκτωβρίου 2018 δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα για την Νέα Δημοκρατία. Ήταν η μέρα γιορτής των γενεθλίων της, των 44 χρόνων από την ίδρυσή της, επ' ευκαιρία της οποίας αποκάλυψε δημόσια και το νέο της λογότυπο, που ξεχώριζε για την αφαιρετικότητά του, ''έτσι ώστε να προβάλει επάνω του, κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας τις δικές του ελπίδες''...
Ένα μήνα μετά, ο αρχηγός της, Κυριάκος Μητσοτάκης - επικεφαλής τότε της Αξιωματικής αντιπολίτευσης - είχε δώσει μια αποκαλυπτική των σχεδίων του για το κόμμα συνέντευξη στη Deutsche Welle, κατά την παραμονή του στο Ελσίνκι, επ' ευκαιρία του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), που ανέδειξε τελικά τον Μάνφρεντ Βέμπερ υποψήφιο της παράταξης για τις ευρωεκλογές του 2019.
Είχε μιλήσει, μεταξύ άλλων, για μια ''τολμηρή διαδικασία ανανέωσης της ΝΔ και μετακίνησής της προς τον χώρο του πολιτικού Κέντρου, χωρίς να προδώσει αυτή τις βασικές αξίες της και τα βασικά της πιστεύω''.
Ήταν η απαρχή των ''μεγαλεπήβολων'' στόχων του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος - δια των... μεταλλάξεων - ονειρευόταν να επαναπροσδιορίσει τον παραδοσιακό δεξιό χαρακτήρα του κόμματός του (που συντηρούσε ακόμα την... ''ναφθαλίνη'' του Καραμανλισμού) μπολιάζοντάς τον με πρόσωπα και στοιχεία του φιλελεύθερου Κέντρου.
Μια διαδικασία που απαιτούσε χρόνο και... καθοδήγηση από έναν έμπειρο περί των μηχανισμών, με άκρες στους Καραμανλικούς και άγκυρες στους Φιλελεύθερους, οι οποίοι - όσο κι αν ήταν ελάχιστη η αντιπροσώπευσή τους στο κόμμα της ΝΔ, εντούτοις ήταν έτοιμοι να μπουν στη μάχη για τον... εκσυγχρονισμό της και να συμβάλλουν στη στροφή του με τις ''νεωτερικές'' ιδέες τους.
Ιδέες που δεν ''κολλούσαν'' με τίποτα στις ''παλιομοδίτικες'' συντηρητικές, αλλά - κατά περίεργο τρόπο - έδεναν ενίοτε αρμονικά με τις εθνομηδενιστικές του ΣΥΡΙΖΑ...
Ναι, ήταν και είναι όχι ένα, αλλά πολλά βήματα μπροστά απ' τους πιστούς της παράταξης οι φίλοι της Ντόρας, που συγκατοικούσαν ένα φεγγάρι μαζί της στη ''Δημοκρατική Συμμαχία'' όπου προσχώρησαν.
Και το ότι ήταν ''προχωρημένοι'' και... προοδευτικά μεταλλαγμένοι, σε σχέση με τον κύριο κορμό των πατριωτών ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς παράταξης στην οποία κατέληξαν, φάνηκε απ' τον προεκλογικό αγώνα που έδωσαν και που θα τον ζήλευαν και οι πιο φιλοσκοπιανοί Συριζαίοι...
Παρά τις ουρανοτοξικές επιρροές όμως που είχαν, και που τους έκαναν να διεκδικούν με πάθος στις ομιλίες τους την αναγνώριση ''μακεδονικής μειονότητας'' στην Ελλάδα, έγιναν δεκτοί μετά βαΐων και κλάδων από τον Κυριάκο, ακόμα κι αν έγινε αυτό για χάρη της αδελφής του, αν και θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω.
Γιατί ο πρωθυπουργός ΚΜ δεν είναι ο άνθρωπος που μας έπεισε ως αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι θα λέει πάντα στον λαό την αλήθεια. Κι όσο κι αν φαίνεται ειλικρινής τώρα στους ευκολόπιστους, η εξάμηνη μέχρι τώρα διακυβέρνησή του απέδειξε ότι λέει στον λαό την μισή αλήθεια, κατά το κομματικό και προσωπικό του συμφέρον.
Κι αυτό δε φάνηκε μόνο με την κυβίστησή του στο θέμα της ''συμφωνίας των Πρεσπών'', αλλά και με την επιλογή ή μη συγκεκριμένων συνεργατών για τη στελέχωση υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών του κράτους.
Έτσι, όταν είχε προαναγγείλει με στόμφο, τον Δεκέμβριο του '17, ότι δε θα γίνει υπουργός σε δική του κυβέρνηση η αδελφή του η Ντόρα, δε μας είπε και το υπόλοιπο της αλήθειας.
Ότι, δηλαδή, είχε σκοπό να αφήσει την αδελφή του να κάνει παιχνίδι πολλαπλών ρόλων: ελεύθερου σκοπευτή, λαγού της κυβέρνησης, αντιπροέδρου της, υπουργού Εξωτερικών και Αμύνης και υπουργού επί του Μεταναστευτικού...
Έτσι εξηγούνται οι επανειλημμένες παρεμβάσεις της προς... φρονηματισμό των απείθαρχων (υπαινικτικές αναφορές κατά Σαμαρά για τα περί λαθρομετανάστευσης στην ομιλία του στο 13ο Συνέδριο της ΝΔ, πυρά κατά Κυρανάκη και Πλεύρη για τις απόψεις τους γύρω απ' το... χοιρινό μπάρμπεκιου κοντά σε δομή μουσουλμάνων μεταναστών) κλπ.
Το ότι θα γίνει η μετάλλαξη της μετάλλαξης στο κόμμα από το δίδυμο των αδελφών το φοβούνταν, είναι αλήθεια, οι πιο ψιλιασμένοι Νεοδημοκράτες. Φοβούνταν, κυρίως, την επιρροή της Ντόρας στον αδελφό της, γιατί - με βάση τους μηχανισμούς που διαθέτει σ' αυτό - ήξεραν πως μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στην ιδεολογική του φυσιογνωμία.
Και κατά 'κει πάει το πράγμα, στο να φέρει τα πάνω κάτω, τελικά. Αλλά αυτό δε θα γίνει απότομα, φυσικά, για να μη χαλάσει η... μαγιονέζα. Θα γίνει, και γίνεται ήδη, με τακτ και πλαγίως, πάντα πλαγίως, όσο εξαρτάται τουλάχιστον απ' την πρωθυπουργική αδελφή. Ήδη τα σημάδια είναι φωτογραφικά, για την πολιτική στόχευση του πρωθυπουργού, αδελφού της.
Ένα απ' αυτά είναι η επανάληψη του σκηνικού που βιώσαμε επί Κώστα Καραμανλή με τον διορισμό χιλιάδων συμβασιούχων που, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, ήταν πρασινοφρουροί του ΠΑΣΟΚ. Στην περίπτωση του Κυριάκου, έγινε κάτι αντίστοιχο, που δεν αφορά όμως χιλιάδες διορισμούς, αλλά λίγους και στοχευμένους.
Με βάση αυτούς, τοποθετήθηκαν επώνυμοι συνεργάτες του Σημίτη, του Παπανδρέου και του Βενιζέλου σε θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού (ΓΓ υπουργείων, ως επί το πλείστον), έτσι που να προσιδιάζει σήμερα η ΝΔ στη σύστασή της με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχουν ''φυτέψει'' κι οι δυο πράσινες συνιστώσες στα κόμματά τους. Με άρωμα εκσυγχρονιστικό αυτή της ΝΔ, με άρωμα Ανδρεοπαπανδρεϊκό η άλλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Έπειτα ήρθε σαν φυσική συνέχεια η επιλογή της Κεντροαριστερής ΠτΔ, που ήταν στα μέτρα του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, και έδεσε το γλυκό αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τους Νεοδημοκράτες.
Γιατί απ' τα δούναι και λαβείν του Κυριάκου πότε με τους Ντορικούς της ''Φιλελεύθερης Συμμαχίας'' και πότε με τα ''ορφανά'' του ΠΑΣΟΚ που είχαν καιρό να γευτούν εξουσία, χάθηκε η μπάλα απ' τους Δεξιούς, κι ας έδωσαν αυτοί τους αγώνες για την ιουλιανή νίκη (7/7/'19).
Τώρα, αν σ' όλα αυτά προσθέσουμε και τους διορισμούς κάποιων φιλοσκοπιανών Φιλελεύθερων και άθεων Κεντροαριστερών σε υψηλόβαθμες θέσεις του δημοσίου, καθώς και ημιδιαπλεκόμενα πρόσωπα πίσω τους ή άλλα που επέλεγαν ευκαιριακές πολιτικές συνευρέσεις κατά κανόνα, τότε αντιλαμβανόμαστε και συναισθανόμαστε τον βαρύ αναστεναγμό μερίδας της βάσης της ΝΔ. Της βάσης που λειτουργεί ιδεολογικά και πατριωτικά κι όχι συμφεροντολογικά και ''ειδωλολατρικά'', ώστε να βλέπει τις μισοφωτισμένες διεργασίες στο κόμμα σαν ιερές τελετουργίες...
Κι είναι δικαιολογημένοι όλοι αυτοί που προβληματίζονται, σε κάθε περίπτωση, αφού το κόμμα κινείται πλέον - σε κάθε ''μεταρρυθμιστική'' αλλαγή - προς τα κεντροαριστερά κι όχι προς τα κεντροδεξιά του.
Επόμενο είναι, λοιπόν, να έχει εξατμιστεί ήδη σε μεγάλο βαθμό στους ψηφοφόρους το πνεύμα της ευφορίας των πρώτων μηνών διακυβέρνησης της ΝΔ, βλέποντας πως - με την πανσπερμία που υπάρχει στο εσωτερικό της - αυτή τείνει να χάσει τον δεξιό απ' τον Κεντροδεξιό χαρακτήρα της ιδεολογικής πλατφόρμας της.
Κι αυτό είναι καθοριστικό και κρίσιμο για τις μετέπειτα αποφάσεις τους, καθώς αντιλαμβάνονται πως το άνοιγμά της στην Κεντροαριστερά ( ενσωμάτωση μελών του ΠΑΣΟΚ και της ΚΝΕ), τείνει να ξεπεράσει τις παραδοσιακές αρχές και αξίες τους και κινδυνεύει ν' αφήσει ανέστιους πολιτικά τους ίδιους.
Μέχρι στιγμής οι μικροχειρουργικές επεμβάσεις στο σώμα της ΝΔ φαίνονται να γίνονται αναίμακτα, αλλά είναι πράγματι έτσι; Γιατί υπάρχει μεγάλη μουρμούρα στη βάση των Δεξιών της παράταξης για την μετάλλαξη της μετάλλαξης που συντελείται στο κόμμα.
Υπάρχει μεγάλη μουρμούρα επί τη βάσει της προεκλογικής Κυριάκειας λογικής του ''ανοίξαμε και σας περιμένουμε'', που επιδιώκει προσμείξεις ''παρά φύσιν'' της ιδεολογικής παρακαταθήκης της.
Έτσι έφτασε στο σημείο ο αρχηγός της να κάνει υπουργό του κάποιον που, πριν 29 χρόνια, ήταν μέλος του προεδρείου του 13ου συνεδρίου του ΚΚΕ. Έφτασε να κάνει Γενικούς Γραμματείς υπουργείων φιλοσκοπιανούς φιλελεύθερους, παλιούς ''συνέταιρους'' της ''Δημοκρατικής Συμμαχίας'' της αδελφής του.
Έφτασε να χρησιμοποιεί ο ίδιος μες στη Βουλή παλιά συνθήματα της Αριστεράς (''πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα''), για να πείσει για την προοδευτικότητα των σχεδίων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση...
Η λέξη ''μετάλλαξη'' κλίνεται πλέον σ' όλες τις πτώσεις της στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κι αυτό πιστεύω πως δε γίνεται ''αναίμακτα'', όσο έχει την τάση ο Κυριάκος να καταλάβει ιδεολογικά το φιλελεύθερο Κέντρο, με σκοπό να συνδέεται μέσω... χαλαρής συνομοσπονδίας (για να χρησιμοποιήσω έναν ''επικίνδυνο'' όρο του Κυπριακού) με την παραδοσιακή δεξιά ''συνιστώσα'' της, που έχει διπλή, σθεναρή εκπροσώπηση: την Καραμανλική και τη Σαμαρική...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια