AP |
Αυτό θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, το οποίο θα περιέγραφε μια μελλοντική δυστοπία. Όμως, δεν είναι ταινία αλλά γεγονός.
Η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο είναι το σκηνικό όπου εκτυλίσσεται η πλοκή και οι... κομπάρσοι (που μπορεί να αποδειχθούν και «κασκαντέρ») είναι και οι Κινέζοι αλλά και οι υπόλοιποι κάτοικοι του πλανήτη, που περιμένουν κι εκείνοι με αγωνία να δουν ποια είναι η επόμενη σκηνή σε τούτο το θρίλερ.
Αυτό είναι το κατάντημα της παγκοσμιοποίησης. Ένα φρικτό καθεστώς όπου μια είδηση, που μπορεί να αληθεύει αλλά μπορεί και όχι, έχει τέτοια ισχύ ώστε δύναται να καθορίσει τη μοίρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Εκείνοι που ελέγχουν τους μυστικούς διακόπτες της μηχανής, η οποία παράγει ειδήσεις, ιδέες και εντυπώσεις, κρατούν τα κλειδιά της εξουσίας.
Ενώ η «υποψιασμένη» Δύση θεωρούσε ότι το ολοκληρωτικό καθεστώς που περιγράφεται στο έργο «1984» του Τζορτζ Οργουελ θα επιβαλλόταν πρώτα στις ΗΠΑ ή έστω σε κάποια χώρα της Ευρώπης, η Κίνα έκοψε πρώτη το νήμα του τερματισμού του τεχνολογικού ολοκληρωτισμού και υλοποίησε αυτό που όλοι απεύχονταν.
Η κρίση με τον κορωνοϊό, έτσι όπως εξελίσσεται, μας υποχρεώνει να σκεφτούμε πόσο ανήμπορος φαντάζει ο άνθρωπος μπροστά στις τιτανικές και μοχθηρές δυνάμεις της εξουσίας και της προπαγάνδας.
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι, τελικά, έτσι όπως διαφημιζόταν από τους οπαδούς της. Δεν ελευθερώνει αλλά υποδουλώνει. Ισοπεδώνει τα έθνη, σαρώνει τις κοινωνίες, σβήνει τα ιστορικά ίχνη, εκμηδενίζει τις προσωπικότητες και όλα τα μετατρέπει σε μια ομοιογενή, άμορφη μάζα, η οποία πλάθεται όπως την επιθυμούν οι επικυρίαρχοι.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια