Του Σάββα Καλεντερίδη
Και γνωρίζετε ότι αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε μπορούμε να κατηγορηθούμε ως κινδυνολόγοι ή πολεμοκάπηλοι.
Ίσα-ίσα, όλα αυτά τα χρόνια, από αυτήν εδώ τη στήλη, προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τις αντικειμενικές συνθήκες και γεγονότα, κάνοντας πάντα τις κρίσεις, τις αξιολογήσεις και τις προβλέψεις μας, που σε γενικές γραμμές αποδείχτηκαν σωστές.
Τώρα τα πράγματα στην Αν. Μεσόγειο, την Κύπρο και την Ελλάδα εισέρχονται σε μια νέα φάση. Η τουρκική επιθετικότητα ξεδιπλώνεται με βάση στρατηγικό σχέδιο από πλευράς της Τουρκίας, και η Ελλάδα κάθε φορά προσπαθεί αποσπασματικά και αντανακλαστικά να αντιδράσει.
Όμως, για να… ποδοσφαιροποιήσουμε την κατάσταση, η Ελλάδα μοιάζει με έναν τερματοφύλακα που κάθεται στην εστία του και ο απέναντι του χτυπάει συνέχεια φάουλ και πέναλτι. Το παιχνίδι δεν έχει επίθεση ή αντεπίθεση από πλευράς της Ελλάδας. Ούτε καν άμυνα. Μόνο αποκρούσεις από τον τερματοφύλακα.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν η Ελλάδα είχε τις ικανότητες του… Λεβ Γιασίν, κάποια στιγμή θα δεχτεί το γκολ από τον συνεχώς επιτιθέμενο. Στα Ίμια δεχτήκαμε δοκάρι, αν και υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι ήταν «δοκάρι και μέσα», αφού η Ελλάδα έκτοτε δεν μπορεί να ασκήσει κυριαρχία επί των Ιμίων, όπως συνέβαινε μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου του 1996.
Επαναλαμβάνω, δεν έχουμε σκοπό να φοβίσουμε τους αναγνώστες μας ούτε να καλλιεργήσουμε κλίμα ηττοπάθειας. Άλλωστε το κάνουν αυτό άλλοι δεκαετίες τώρα. Να ενημερώσουμε τους Έλληνες πολίτες θέλουμε.
Πάμε λοιπόν τώρα στα σοβαρά. Αυτό που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα, είναι ένα κλίμα που περικλείεται σε δύο λέξεις.
Συνεκμετάλλευση και Χάγη.
Κάποιοι κύκλοι στην πατρίδα μας, εκείνοι ακριβώς που έχασαν τα Ίμια, που είναι οι ίδιοι που ήθελαν να καταστρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία με το Σχέδιο Ανάν, έχουν αιχμαλωτίσει την κυβέρνηση και την σέρνουν σε έναν δρόμο που οδηγεί νομοτελειακά σε εθνική καταστροφή.
Και αναφερόμαστε στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μετά την υπογραφή της απαράδεκτης συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών από την Τουρκία και τη Λιβύη.
Αυτό που είναι πιθανό να συμβεί το επόμενο διάστημα, με βάση πάντα τις εξαγγελίες του ίδιου του Ερντογάν και αρμόδιων υπουργών του, είναι να βγει το ερευνητικό σκάφος της Τουρκίας για έρευνες σε περιοχή μεταξύ Καστελόριζου και Κρήτης, που με βάση το Διεθνές Δίκαιο είναι ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Η Ελλάδα έχει απαντήσει ότι θα αντιδράσει και δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα στείλουμε πολεμικά πλοία να αποτρέψουν τις έρευνες. Η Τουρκία θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο και η κατάσταση θα κλιμακωθεί σε μια ελληνοτουρκική κρίση που θα εξελιχθεί κατά τα πρότυπα των Ιμίων. Άλλωστε το έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν: Τα κράτη έχουν μνήμη που την αναπαράγουν.
Το αναμενόμενο και το πιο πιθανό είναι να παρέμβουν και πάλι οι ΗΠΑ, όπως έγινε στα Ίμια, και να πάμε σε διαπραγματεύσεις ή σε διεθνή διάσκεψη για το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
Αυτό είναι δυνατόν να οδηγήσει στα εξής:
Σε διμερή διάλογο με επιτήρηση των ΗΠΑ, για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με βάση πολιτικούς όρους, που σημαίνει με όρους ισχύος. Όποιος είναι πιο μεγάλος και πιο δυνατός, παίρνει πιο πολλά.
Στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου η Τουρκία θα θέσει και όλα τα άλλα θέματα (τα φάουλ και τα πέναλτι που λέγαμε), πέραν του θέματος που εμείς θέλουμε, που είναι μόνο οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Αν δεν τα «βρούμε» στο να πάμε στη Χάγη, που είναι και το πιο πιθανό, τότε θα έλθει στο προσκήνιο η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, χωρίς να έχει επιτευχθεί η συμφωνία οριοθέτησης.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η μαγική λέξη είναι η «συνεκμετάλλευση». Θα προσπαθήσουν να μας πείσουν να αφήσουμε στην άκρη το ακανθώδες ζήτημα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών και να πάμε σε συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων.
Θα μας παρουσιάσουν μάλιστα το θέμα ως μεγάλη επιτυχία, αφού θα μπορέσουμε να επωφεληθούμε αναίμακτα, χωρίς κρίση και πόλεμο, από τα ενεργειακά αποθέματα των θαλασσών μας. Να βελτιώσουμε τα οικονομικά της πατρίδας μας και να πετύχουμε υψηλά στάνταρντ ευημερίας για μας και τις επόμενες γενιές.
Τι σημαίνει αυτό; Το εξής πολύ απλό: Σε όλα τα κοιτάσματα που θα εντοπιστούν –πολύ μεταξύ μας, έχουν εδώ και καιρό εντοπιστεί– στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, από τα έσοδα που θα προκύψουν από την εξόρυξή τους, ένα μερίδιο θα πάρει η Ελλάδα και ένα η Τουρκία.
Τι σημαίνει αυτό; Πενήντα τοις εκατό η Ελλάδα, πενήντα η Τουρκία.
Είναι το win-win που μας λένε οι ξένοι φίλοι μας, το «καζάν-καζάν» που μας λέει ο Ερντογάν. Είναι η μαγική λέξη «συνεκμετάλλευση», που μας πιπιλίζουν τ’ αυτιά και μας κάνουν πλύση εγκεφάλου οι κύριοι της παρούσας και της προηγούμενης κυβέρνησης, για να δεχτούμε μια εθνική καταστροφή την οποία θα μας παρουσιάσουν μάλιστα και ως εθνική επιτυχία. Η ευημερία που είπα παραπάνω…
Εμείς κάναμε το καθήκον μας. Ενημερώνουμε τους πολίτες της Ελλάδας και πρώτα απ’ όλα τους φίλους και αναγνώστες μας υπεύθυνα, για να αναλάβουν οι πολίτες τις ευθύνες τους.
Και ο ρόλος των πολιτών είναι κρίσιμος, γιατί σε όλο αυτό το παιχνίδι δεν είναι «βολική» μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση. Δηλαδή θα δούμε να επαναλαμβάνεται και πάλι το θέατρο που είδαμε να παίζεται στο Σκοπιανό.
Μη βλέπετε που σύρθηκε η Νέα Δημοκρατία και άλλαξε στάση στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, επειδή πιέστηκε από τα μεγαλειώδη δημοκρατικά πατριωτικά πάνδημα συλλαλητήρια. Η μετέπειτα στάση της και η επιβράβευση με κυβερνητικές θέσεις ατόμων που ψήφισαν ή ήταν υπέρ της Συμφωνίας, αποτελεί απόδειξη των παραπάνω.
Κλείνοντας, να υπογραμμίσουμε ότι όταν ο Τούρκος κερδίζει μερίδιο στα κοιτάσματα, αυτό σημαίνει ότι αποκτά το δικαίωμα στη νομή του πλούτου· και όταν αποκτάς δικαίωμα στη νομή, αποκτάς και στην ιδιοκτησία, στην κυριαρχία.
Γίνεσαι σε πρώτη φάση συγκυρίαρχος στο Αιγαίο, για να συνεχίζεις μετά να διεκδικείς τα επόμενα και όλο και πιο πέρα.
Συνεκμετάλλευση και Χάγη λοιπόν. Συγκρατείστε αυτές τις δύο λέξεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια