Το καθεστώς που επιβλήθηκε την περίοδο της μαύρης οκταετίας 1996-2004, όταν κυβερνούσε τη χώρα ο Κώστας Σημίτης, είναι αυτό που ακόμα και τώρα υπονομεύει την πορεία του έθνους και ταλαιπωρεί την κοινωνία. Η κυβέρνηση Σημίτη όχι μόνο έχει βάλει την υπογραφή της σε ανοσιουργήματα, όπως τα Ιμια, η παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, τα ολυμπιακά έργα και οι συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, αλλά έχει προξενήσει και άλλα, εξαιρετικά επικίνδυνα ρήγματα στο συλλογικό σκάφος.
Η λέξη «καθεστώς», που χρησιμοποιήθηκε στην αρχή του άρθρου για να περιγράψει το κύκλωμα που διαχειρίστηκε τις κρατικές υποθέσεις, δεν είναι επινόηση της «δημοκρατίας» αλλά ενός υπουργού της τότε κυβέρνησης, του μακαρίτη Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Αυτό το καθεστώς αποδεικνύεται κραταιό και εξαιρετικά αποτελεσματικό στο εθνοδιαλυτικό έργο του, επειδή λειτούργησε και λειτουργεί συντεταγμένα, κινείται πάντοτε εκ του ασφαλούς, στηρίχθηκε και στηρίζεται σε δυνάμεις εκτός της χώρας και εσωτερικούς πρωταγωνιστές της παρακμής και της διαπλοκής, και -πάνω απ’ όλα- μπόρεσε να διεισδύσει και να κυριαρχήσει στους θεσμούς. Το σημιτικό καθεστώς όχι μόνο δεν ηττήθηκε με τις εκλογικές ήττες του ΠΑΣΟΚ το 2004, το 2007 και το 2012, αλλά καθημερινά αποδεικνύει τις αυξημένες εξουσίες του δίνοντας στο κράτος μια δυσάρεστη μορφή, η οποία σταδιακά γίνεται ακόμα πιο άσχημη και εφιαλτική. Η Ελλάδα άρχισε να αλλάζει όψη, επί τα χείρω ασφαλώς, επί Σημίτη και αυτή η πορεία στην απώλεια της εθνικής ταυτότητας και την αποχριστιανοποίηση δεν έχει ανακοπεί.
Ο περιβόητος «εκσυγχρονισμός» δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια για την αλλοίωση της εθνικής και χριστιανικής φυσιογνωμίας του κράτους μας - ένα σχέδιο που άρχισε να υλοποιείται γοργά το 1996 και εξελίσσεται έως τις μέρες μας. Ανθρωποι που βρέθηκαν κοντά στον Σημίτη ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά κατόρθωσαν αλληλοϋποστηριζόμενοι να κυριαρχήσουν στην οικονομία, στην πολιτική, στους θεσμούς, στην τέχνη, στα ΜΜΕ, σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου.
Τα πρόσωπα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στο λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα» είναι οι διαχρονικά εκλεκτοί όλων των κομμάτων της εξουσίας, όλων των καταστάσεων, και αναλαμβάνουν «ειδικές αποστολές» σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις. Κατόρθωσαν να επιβληθούν, παρά το γεγονός ότι ουδέποτε έκρυψαν την απέχθειά τους προς την πλειοψηφία και τις απόψεις που παραδοσιακά εκφράζει η κοινή γνώμη. Τους είδαμε να τάσσονται υπέρ των Μνημονίων, υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, υπέρ όλων των μειοδοτικών πολιτικών, κατά του χριστιανισμού, κατά της καλλιέργειας εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης. Τα «παιδιά» του Σημίτη άντλησαν δυνάμεις από το σύστημα για να φτιάξουν ένα άλλο, δικό τους, εις βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων. Αυτό το καθεστώς πρέπει να ανατραπεί.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια