Του aris. aold
Όλοι οι οικονομικοί οργανισμοί προειδοποιούν ότι μια νέα μεγάλη παγκόσμια κρίση χρέους είναι προ των πυλών και θα οδηγήσει σε μια νέα και μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική ύφεση.
Τα κέρδη που προσδοκά το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από την πτωματοποίηση χωρών όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ που διαθέτουν υδρογονάνθρακες ώστε να μπορούν να ξεπληρώσουν τα σχέδια ανοικοδόμησής τους, δεν επαρκούν για να διατηρηθεί η παγκόσμια οικονομική μηχανή ζεστή.
Οι ύαινες είναι πολλές, πεινασμένες και τα κουφάρια δεν επαρκούν.
Ο Ερντογάν και το τουρκικό οικονομικό κατεστημένο γνωρίζουν ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης της τούρκικης οικονομίας δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ ακόμα.
Η Τουρκία, μια μικρή Κίνα δίπλα στην Ευρώπη, παράγει κυρίως πρώτες ύλες βιομηχανικών προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξίας.
Για να παραμείνει ανταγωνιστική τιμολογιακά θα πρέπει να βρει πηγές φτηνής ενέργειας και πρώτων υλών.
Αυτό εξηγεί και την λύσσα με την οποία δίνει μάχη για τις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Γερμανία γνωρίζει ότι αργά η γρήγορα η Κίνα θα αρχίσει να παράγει τα πρώτα αξιόπιστα αυτοκίνητα και τότε θα αρχίσουν τα γλέντια.
Η Ρωσία ζει από το εμπόριο αερίου και όπλων. Είναι η μοναδική που είναι κερδισμένη από την σημερινή αναμπουμπούλα. Απ' ό,τι φαίνεται οι Ρώσοι διαπρέπουν και στην πραγματική και στην γεωπολιτική πορνεία.
Οι Αμερικανοί τα έχουν μπερδεμένα.
Οι μόνοι που μπορούν να διαχειρισθούν την επερχόμενη κρίση είναι οι Κινέζοι, που μπορούν να καθορίσουν πόσες κούπες ρύζι θα φάει ο κάθε Κινέζος.
Η Κίνα κάνει δουλειές με όλους και δεν θα είχε πρόβλημα με μια μελλοντική τουρκική οικονομική κατάρρευση. Ένας ανταγωνιστής λιγότερος. Δεν αποκλείεται στο τέλος να τα βρει με την Αμερική και να φάνε τους υπόλοιπους.
Κάποιος πραγματικά μεγάλος πρέπει να φαγωθεί για να χορτάσουν για κάποιο διάστημα οι υπόλοιποι.
Η Γερμανία γι' αυτό συσφίγγει τις σχέσεις με την Ρωσία, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να την απειλήσει στρατιωτικά.
Η ανάλυση με όρους μόνο γεωπολιτικούς δεν φτάνει για να κατανοήσουμε τις σημερινές προτεραιότητες και την πολιτική των κρατών.
Η Αμερική ανέχεται την Τουρκία όχι μόνο γιατί είναι ένας καλός παράγοντας στην γεωπολιτική εξίσωση, αλλά γιατί είναι και ένας μεγάλος πελάτης της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας.
Δεν θα με εκπλήξει εάν στο τέλος οι Τούρκοι πάρουν τα αεροπλάνα και κρατήσουν και τους S-400.
Πού θα βρουν πελάτες οι Αμερικανοί να πουλήσουν τόσα αεροπλάνα;
Πήγε και ο Μητσοτάκης για ψώνια χωρίς να έχει φράγκο στην τσέπη.
Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το κουβάρι που θυμίζει μεσοπόλεμο πρέπει να πάρει αποφάσεις μόνο όταν έχουν ξεκαθαρίσει οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και τα στρατόπεδα είναι ευδιάκριτα και είμαστε πριν την μεγάλη σύγκρουση.
Κρίσιμη συνάντηση θα είναι με τον Μακρόν.
Ευτυχώς για εμάς όλες οι χώρες της Μεσογείου, πλην Ιταλίας, δεν έχουν καμία διάθεση να δουν μια αναβαθμισμένη Τουρκία.
Μια ενισχυμένη ναυτική δύναμη Γαλλίας - Ελλάδας - Αιγύπτου - Ισραήλ που θα επιτηρεί τον λιβυκό αποκλεισμό από τις τουρκικές ενισχύσεις είναι μια πολύ καλή λύση προς το παρόν.
Ίσως σε μια τέτοια στιγμή να βρούμε την ευκαιρία της ανακήρυξης ΑΟΖ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια