Της Κρινιώς Καλογερίδου
Το είπαμε και θα το ξαναπούμε, μέχρι να το εμπεδώσουμε. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι απ' τις λίγες τυχερές κυβερνήσεις που βρήκαν το μυστικό κλειδί, το αντικλείδι, για να ανοίξουν την πόρτα της εξουσίας σχετικά εύκολα. Την άνοιξαν και μπήκαν με το δεξί στα ενδότερα, στο βάθος του κήπου...
Μπήκαν και ανέλαβαν τα ηνία της χώρας υπό ομαλές συνθήκες, χωρίς διλήμματα και προβλήματα, στη σκιά των κραυγών του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιέπεσε μετεκλογικά σε φάση ανθυγιεινής, υπαρξιακής εσωστρέφειας, ίδιας κι απαράλλαχτης με εκείνην που ταλανίζει τα άτομα που φλερτάρουν με την ιδέα αλλαγής φύλου.
Μόνο που η ιδέα του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ''ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ'', η ιδέα της μετάλλαξης δηλαδή της πολιτικής του ταυτότητας, έγινε αποκλειστικά προς άγραν των ψήφων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ώστε να μπορέσει να μετεξελιχθεί το κόμμα του Αλέξη από κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε σοσιαλδημοκρατικό με νεοφιλελεύθερες αρχές και αντιλήψεις.
Ναι, νεοφιλελεύθερες!.. Και μη μου πείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό γιατί είναι αριστερό κόμμα, αφού απ' το 2015 και μετά - ''χάρη'' στο τρίτο μνημόνιο, που υπέγραψε ο αρχηγός του - εφάρμοσε κατά γράμμα τις αρχές του: συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, πελατειακό κράτος, νεποτισμός, αμοραλισμός, μέτρα εξόντωσης κατά του κοινωνικού κράτους.
Αν προσθέσετε τώρα σ' αυτά την αποδοχή των υπερπλεονασμάτων, το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, τη φορολογική ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, την προδοσία στις Πρέσπες, τη θάλασσα του Αλέξη Τσίπρα που δεν έχει σύνορα, την αλαζονεία και τον αμοραλισμό του, θα καταλάβετε τότε γιατί προκάλεσε γέλιο στα social media και όχι μόνο η παρέμβασή του στη Βουλή υπέρ της μεσαίας τάξης, την οποία ωστόσο είχε ξεχάσει στα 4,5 χρόνια που κυβερνούσε.
Θα καταλάβετε γιατί του γύρισε ο λαός την πλάτη, παρ' όλο που μοίρασε όλα τα δημοσιονομικά αποθέματα του Μαΐου (λόγω ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών) και έδωσε απλόχερα, δημαγωγικά και προεκλογικά, το επίδομα των Χριστουγέννων από το Πάσχα...
Θα καταλάβετε, μ' άλλα λόγια, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε και συνεχίζει να χάνει τον πόλεμο συνεχώς απ' το 2015, έστω κι αν είχε κερδίσει ενδιάμεσες εκλογικές μάχες με την ψήφο αυτών που μοιράστηκαν με τον αρχηγό του τις αυταπάτες του και πήραν τις φαντασιώσεις του για αλήθεια.
Μοιράστηκαν, αλλά δεν μοιράζονται πια, τουλάχιστον οι περισσότεροι, οι πιο λογικοί, που βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο, πρόδωσε τον λαό που τον ψήφισε και τον ξαναψήφισε το 2015 εκτινάσσοντας το κόμμα από το 4% στο 36%, γιατί του πέρασε προπαγανδιστικά το σχίσιμο των μνημονίων κι όλα τα συνακόλουθα όνειρα καλοκαιριάτικης νύχτας.
Τα όνειρα με τα οποία εμφύτευσε στον κόσμο του την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να αλλάξει την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη μαζί στη λογική της απάρνησης της λιτότητας. Την ψευδαίσθηση ότι ο αρχηγός του ήταν ''παιδί του λαού'' και ένας χαρισματικός πολιτικός που είχε την ικανότητα να μεταστρέψει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη υπέρ μας χάρη στο νεανικό πάθος του για τη λαομίσητη λιτότητα...
Με το σκεπτικό αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ παρέσυρε και στρατολόγησε στις γραμμές του προεκλογικά πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πράγμα που συνέχισε να κάνει καθ' όλη τη διάρκεια των 4,5 χρόνων διακυβέρνησής του, αφού το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν εξαρχής - για την Ευρωπαϊκή Αριστερά του4% - πλούσια πηγή άντλησης πολιτικών προσωπικοτήτων, ιδανικών για να το τροφοδοτήσουν με στελέχη ''προοδευτικά'' και ''πράσινους'' ψηφοφόρους.
Αυτή η τακτική και πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του τους έφερε στην κυβέρνηση μετά από μια θριαμβική πορεία, που κατέληξε να τους δώσει τη γλυκιά γεύση της πρωτιάς στην εξουσία. Κι αυτό έγινε σε χαλεπούς καιρούς για την Ελλάδα, αλλά ανατάξιμους, αφού χάρη στον Αντώνη Σαμαρά η χώρα έφτασε στο παραπέντε για να βγει απ' το τούνελ των μνημονίων.
Φευ!.. ''Δεν πρόκαμε''..., όμως, η δύστυχη, γιατί ο Αλέξης βιαζόταν να ανέβει στην εξουσία. Κι όταν έγινε αυτό, δεν του έφταναν οι στρατολογηθέντες απ' το ΠΑΣΟΚ και επεξέτεινε τη διεύρυνση του κόμματός του προς τα δεξιά συμμαχώντας με τον εθνολαϊκιστή Πάνο Καμμένο.
Η πολυπόθητη κυβέρνηση της Αριστεράς πήρε τη διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια της, αλλά όχι την εξουσία, όπως θα διαπίστωνε τρία χρόνια αργότερα και η Μπέτυ. Γιατί άρχισε να εμφανίζει όλο και πιο πολύ σημάδια δυσανεξίας των αριστερών στελεχών της, που έβλεπαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ξαφνικά την πολιτική του στόχευση και την ιδεολογική του ταυτότητα και συνέπλεε αρμονικά με τον εκπρόσωπο των ΑΝΕΛ, που ήταν για εκείνους εθνικιστής με το ''Ε'' κεφαλαίο...
Έτσι άρχισαν γκρίνιες και σκηνές επεισοδιακές στο εσωτερικό του κόμματος, που κατέληξαν στα χωρίσματα του Λαφαζάνη της δραχμής και της Κωνσταντοπούλου της Βουλής απ' τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ζημιά ήταν τότε μεγάλη, γιατί οι δυο τους είχαν συγκροτήσει δικά τους κόμματα, που αφαιρούσαν ψήφους από το κυβερνών.
Ωστόσο αυτό συνήλθε γρήγορα χάρη στα ξεχασμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που το στήριξαν και συντάχθηκαν στο πλευρό του επίσημα μπαίνοντας στην νέα πολυμελή Κεντρική Επιτροπή του. Ο δρόμος για τη σοσιαλδημοκρατία είχε ανοίξει...
Η μεθόδευση του Αλέξη Τσίπρα για Πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ κράτησε όλα τα χρόνια διακυβέρνησής του και συνεχίζεται ακόμα, αν και δυσκολοχώνευτα γιατί απ' τα τέλη του περασμένου Αυγούστου τα παλιά στελέχη στο κόμμα άρχισαν να αντιδρούν εντονότερα συνειδητοποιώντας ότι αυτό έχασε πλέον τον αριστερό χαρακτήρα του, στην προσπάθειά του να εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ απ' το δικομματικό παιχνίδι με την Νέα Δημοκρατία.
Το δίλημμα όμως έπαψε να είναι δίλημμα κι έγινε τελικά απόφαση Τσίπρα. Απόφαση κομματικής επιβίωσης με στόχο τη σοσιαλδημοκρατία, που είναι ωστόσο μαχαίρι δίκοπο γιατί συνεπάγεται μια άλλη πολιτική η οποία κερδήθηκε για να χαθεί απ' τον πράσινο ήλιο που ξέβαψε, τον ήλιο της ''αλλαγής'' του Ανδρέα Παπανδρέου.
Γιατί μπορεί η σοσιαλδημοκρατία να συνέβαλε στην κοινωνική αναβάθμιση και την εδραίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, τα οποία μετέτρεψαν το απρόσωπο κράτος σε κοινωνικό, αλλά μπλέχτηκε στη συνέχεια με τη δίνη της διαπλοκής, που σε εναγκαλισμό με τη διαφθορά, υπέγραψαν τελικά τη θανατική της καταδίκη...
Έχοντας υπόψη τους αυτά και το ενδεχόμενο της κοινής τύχης του κόμματός τους με το ΠΑΣΟΚ, άρχισαν ν' αντιδρούν οι εναπομείναντες παλιοί Αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ στα σχέδια του Προέδρου τους για μετασχηματισμό του κόμματός τους σε σοσιαλδημοκρατία, γιατί είναι σίγουροι πως θα συρρικνωθούν τελικά και θα καταλήξουν να γίνουν μονοψήφιο κόμμα.
Ωστόσο και σ' αυτήν την περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας, ως άλλος... Αλέξανδρος, έδωσε γόρδια λύση δίνοντας μια και καλή τέλος στην ατέρμονη μουρμούρα και δυσθυμία τους. Έτσι στο τελείωμα του καλοκαιριού που μας πέρασε, έβαλε τους ''προεδρικούς'' και τα φερέφωνά του στα ΜΜΕ να... αποκαθηλώσουν τον Πάνο Σκουρλέτη, γεγονός που προετοιμάστηκε μεθοδικά από πιστούς σε αυτόν δημοσιογράφους.
Οι αριστεροί, μετά απ' αυτό, μαζεύτηκαν και ο Τσίπρας συνεχίζει απτόητος τα σχέδιά του. Μ' αυτά τα αλληλοφαγώματα, όμως, το πρώην κυβερνητικό κόμμα - που έχει μαζέψει στις τάξεις του απ' τα ''ορφανά'' της Κεντροαριστεράς μέχρι τους ποπολάρους του κινήματος των αγανακτισμένων και του ''Δεν πληρώνω'' - κοντεύει να μπει στο περιθώριο της πολιτικής απαξιωμένο απ' τον κόσμο του.
Κι αυτό γιατί έκανε το ασυγχώρητο (για Αριστερά) λάθος να γυρίσει την πλάτη του στη ''Δρακογενιά'' ακραιφνών, ιστορικών στελεχών με αδιαπραγμάτευτα ''πιστεύω'' και να μεταλλαχθεί σε ''Δρακογενιά'' light αριστερών καπιταλιστών, ''που είναι τόσο αριστεροί όσο ο Τραμπ δημοκράτης''...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια