Η κατάσταση για την Ελλάδα σε σχέση με την Τουρκία είναι από δύσκολη έως ζοφερή. Ωστόσο, η επικινδυνότητα μέσα στην οποία ζούμε προσφέρει ευκαιρίες. Ο λόγος είναι ότι πολύ απλά κανείς δεν θέλει μία υπερβολικά ισχυρή Τουρκία. Γι' αυτό και υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για συμμαχίες και συνεργασίες προς όλες τις κατευθύνσεις και σχεδόν με όλους τους δρώντες, ακόμα και με αυτούς που έχουν επιλέξει να είναι σήμερα φιλότουρκοι.
Για να μπορέσεις να κάνεις συμμαχίες και συνεργασίες, όμως, πρέπει πρωτίστως να υπάρχεις. Κανείς δεν πρόκειται να συμμαχήσει με ένα γεωπολιτικό φάντασμα που δεν θέλει συμμάχους, αλλά προστάτες. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι πρέπει να οικοδομήσεις τη γεωπολιτική σου ταυτότητα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε σε πρώτη φάση είναι να ενισχύσουμε τη στρατιωτική μας αποτροπή.
Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται, επειδή έχουν αλλάξει τα δεδομένα στη στρατιωτική τέχνη, επιστήμη και τεχνολογία. Οι αντάρτες Χούτι στην Υεμένη είναι μία υποκρατική οργάνωση με πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Τους βοηθάει το Ιράν, αλλά κι αυτό δεν είναι τεχνολογική υπερδύναμη. Όταν, λοιπόν, οι Χούτι έχουν ικανότητες στρατηγικής προβολής ισχύος και εμείς ακόμα συζητάμε αν μπορούμε να φτιάξουμε πέντε οπλικά συστήματα, τότε τι να πεις.
Είναι δεδομένο ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις. Έχει πολλές συνιστώσες, γεωπολιτικές και τεχνολογικές. Ένα κομμάτι αυτής της επανάστασης είναι η λεγόμενη τετάρτη βιομηχανική επανάσταση: Η τεχνολογία στους αισθητήρες, στους πυραυλοκινητήρες, στην τεχνητή νοημοσύνη και σε πολλά άλλα, τα οποία επηρεάζουν άμεσα και καθοριστικά τον συσχετισμό δυνάμεων στο επίπεδο των οπλικών συστημάτων.
* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια