Ο Σημίτης εξόκειλε σε νησί, ο Τσίπρας σε λίμνη, ο Μητσοτάκης;


Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Τα παράδοξα κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχουμε, για παράδειγμα, δυο μεγάλα κόμματα, αλλά δεν έχουμε δικομματισμό. Θα είχαμε δικομματικό σύστημα αν τα δυο κόμματα πρότειναν κάτι διαφορετικό για την κοινωνία, την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, αλλά δεν προτείνουν. Μητσοτάκης και Τσίπρας πειθαρχούν και οι δυο, μαζί με τα κόμματά τους, στη μνημονιακή γραμμή και στα συμφέροντα Βρυξελλών-Βερολίνου και ΗΠΑ.

Η εθνική ομοψυχία που όψιμα διακηρύσσουν, απέναντι στην Τουρκία οφείλεται στο φόβο τους ότι θα τους καταλογιστούν ευθύνες για εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων και υπονόμευση του φρονήματος του ελληνικού λαού. Με τις δηλώσεις του ο αρχηγός ΓΕΝ άφησε να εννοηθεί ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένες να επωμισθούν ευθύνες άλλων.

Στα ελληνοτουρκικά η ΝΔ αποδύεται σε επιχείρηση εθνικής ενότητας για να μην πληρώσει μόνο αυτή παλαιότερες και πρόσφατες αμαρτίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, καλεί την κυβέρνηση να ακολουθήσει το παράδειγμά του, εννοώντας, προφανώς, τις "Πρέσπες". Ο κάθε ψηφοφόρος αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Για να μη μιλάμε στον αέρα περί δημοκρατίας, πατρίδας και πατριωτισμού, να ξέρουμε τι εκπροσωπεί ο καθένας και τι θέλουμε ως λαός.

Στην οικονομία υπάρχουν οι συνήθεις υποσχέσεις για ανάπτυξη και η επανάληψη περί επενδύσεων που δεν προκαλούν πλέον ούτε κουρασμένα χαμόγελα όσων έχουν ακόμα κουράγιο να τα ακούνε. Η μόνη μεγάλη πραγματική επένδυση ήταν της COSCO στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αλλά ματαιώθηκε με απαίτηση των ΗΠΑ.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια