 |
| Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
Επιτέλους, πλησιάζει η μεγάλη στιγμή!.. Η στιγμή που λαχταρούσαν ανέκαθεν, λίγο πολύ, οι περισσότεροι πρωθυπουργοί της Ελλάδας!.. Η ώρα να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στον ''Πλανητάρχη'' πέραν του Ατλαντικού!..
Στις 7 Ιανουαρίου του 2020 θα γίνει δεκτός, με το καλό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον Πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων του, που είχαν την τύχη να καθίσουν στο πολυφωτογραφημένο τζάκι, μπροστά στο Οβάλ γραφείο του εκπροσώπου της υπερδύναμης!..
Τα χνάρια του πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους την ίδια χρονιά της εκλογής του, του Ανδρέα Παπανδρέου που προσκλήθηκε απ' τον Πρόεδρο Κλίντον, του Κώστα Καραμανλή που έγινε δεκτός απ' τον Τζορτζ Μπους τζούνιορ, του Γιώργου Παπανδρέου που προσκλήθηκε από τον Μπαράκ Ομπάμα, όπως και ο διάδοχός του Αντώνης Σαμαράς και του Αλέξη Τσίπρα που έγινε δεκτός από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Τι το παράξενο, θα μου πείτε, αφού όλα κατάντησαν εθιμοτυπικά και προδιαγεγραμμένα στις σχέσεις των ''αποικιοκρατών'' με τους εκπροσώπους των ''αποικιών'' τους... Ναι, αλλά αυτήν τη φορά είναι κάπως διαφοροποιημένα τα πράγματα, λόγω των συγκυριών φυσικά.
Για παράδειγμα, η πρόσκληση του Κυριάκου από τον Λευκό Οίκο έχει αυτό το κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει απ' όλες τις προηγούμενες. Κι αυτό το κάτι έχει να κάνει με τις στοχεύσεις του Πλανητάρχη σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχει να κάνει περισσότερο με τα φλέγοντα θέματα για τις ΗΠΑ, παρά για την Ελλάδα.
Γι' αυτό και η ανακοίνωση γνωστοποίησης της επίσκεψης του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο πλαισιώθηκε από ανούσιες για μας, αλλά ουσιώδεις για τον Αμερικανό Πρόεδρο αναφορές που αντανακλούν τις σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία και την Κίνα.
Επ' ευκαιρία λοιπόν της επίσκεψης του Κυριάκου στις ΗΠΑ, δεν έχασε την ευκαιρία ο Ντόναλντ να του υπενθυμίσει τις δικές του προτεραιότητες, που θα συμπεριληφθούν στον κατάλογο των θεμάτων συζήτησής τους:
''... Ο Πρόεδρος Τραμπ θα τονίσει τη σημασία της ασφάλειας των τηλεπικοινωνιών, ειδικά σε σχέση με την τεχνολογία 5G, την αντιμετώπιση της κακοήθους επιρροής στην περιοχή και την προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας σε παγκόσμιο επίπεδο...'', αναφέρει μεταξύ άλλων η σχετική ανακοίνωση πρόσκλησης.
Τουτέστιν, οι ΗΠΑ επιθυμούν να μην ξεφύγει η Ελλάδα απ' το πλέγμα προστασίας τους. Να μην ξεφύγει απ' την προδιαγεγραμμένη πορεία που της έχουν χαράξει. Να μην παρασυρθεί απ' τα ξόρκια και τα μαγικά της Κίνας και της Ρωσίας και αναθέσει, για παράδειγμα, το δίκτυο 5 G του ΟΤΕ στην κινεζική Huawei (μέσω διαγωνισμού) κι όχι σε αμερικανική εταιρεία που συνεισφέρει στην εθνική ασφάλεια των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων διασφαλίζοντας τις επικοινωνίες τους.
Γιατί αν, ο μη γένοιτο, έπεφτε η Ελλάδα θύμα της ''κακοήθους επιρροής'' μιας εκ των δυο, τότε θα προέκυπτε ασφαλώς μείζον γεωπολιτικό θέμα που θα στοίχιζε σοβαρά στον Κυριάκο, κακά τα ψέμματα. Και θα προκύψει θέμα γεωπολιτικής, αν κερδίσουν τον διαγωνισμό του ΟΤΕ οι Κινέζοι, γιατί θα έχουν εκ των πραγμάτων τον έλεγχο των επικοινωνιών στη Μεσόγειο, άρα και των αμερικανικών βάσεων που βρίσκονται σε αυτήν...
Θεός φυλάξοι, δηλαδή!.. Ούτε ψύλλο στον κόρφο των Αμερικανών, πολύ περισσότερο στον δικό μας, γιατί αυτοί δεν το 'χουν σε τίποτα να μετατρέψουν τη χώρα μας σε Λιβύη με ηγέτη κάποιον που εμπιστεύονται - πέραν του πολυχρησιμοποιημένου Γιωργάκη...
Κάποιον σαν τον... Αλέξη, ας πούμε, που είναι πολύ μπερδεμένος αυτόν τον καιρό γιατί δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα πρέπει να αφήσει ως έχει το κόμμα του ή να το μετατρέψει σε σοσιαλδημοκρατικό. Σε λόγια να βρισκόμαστε, δηλαδή, μιας και δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει...
Ενώ ο Κυριάκος, που δεν τον απασχολούν οι προβληματισμοί του προκατόχου του, το φυσάει και δεν κρυώνει με την ανώμαλη προσγείωση που του έτυχε. Ποια προσγείωση; Ελάτε τώρα που δεν καταλαβαίνετε... Το έχουν ματιάσει το παιδί, γιατί με το που έκλεισε το... επιτυχημένο τρίμηνο στην εξουσία, τού έπεσε ο ουρανός σφοντύλι με το ανεξέλεγκτο του μεταναστευτικού και των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.
Έτσι είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει νέους ''αντισυμβατικούς'' τρόπους αντιμετώπισης τόσο της ασύμμετρης απειλής του ''προσφυγικού'', όσο και της κλιμακούμενης τουρκικής, ενόψει της στάσης του Ερντογάν, που δε δείχνει διάθεση υπαναχώρησης απ' τον μεγαλεπήβολο στόχο της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', βάσει της οποίας θέτει σαν πρώτη επιλογή του την προσάρτηση της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου.
Με μέτωπα ανοιχτά, λοιπόν, θα κάνει το ταξίδι στην Αμερική ο Κυριάκος. Και να 'ταν μόνο αυτό; Άργησε να το καταλάβει, αλλά άρχισε να συνειδητοποιεί επιτέλους ότι ο χρόνος τρέχει σε βάρος του και σε βάρος της Ελλάδας.
Απ' τη στιγμή που ο Τούρκος απέναντι ετοιμάζεται να επιχειρήσει τετελεσμένα επί της δικιάς μας υφαλοκρηπίδας, επί του εδάφους μας - στην προσπάθειά του να μας σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου - ''τη βάψαμε'', κοινώς, γιατί είμαστε στην πιο αδύνατή μας στιγμή ως προς την αμυντική μας θωράκιση.
Όπερ σημαίνει ότι όσο διευρύνονται και κλιμακώνονται οι τουρκικές διεκδικήσεις επί των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τόσο πιο απαιτητά θα γίνονται τα ισοδύναμα τετελεσμένα από τη μεριά μας, ώστε να μη βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο την ώρα της διαπραγμάτευσης, που δε θα την αποφύγουμε δυστυχώς...
Κι όταν μιλώ για απαιτητά τετελεσμένα, εννοώ την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας με την Αίγυπτο και την Κύπρο, ώστε να μην αφήσουμε την Τουρκία να παίζει μόνη της στο γήπεδο.
Εννοώ ακόμα την επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδότησης των Οικοπέδων προς εξόρυξη νότια της Κρήτης, τη σοβαρή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού εκ μέρους μας, όπως και του θέματος που προέκυψε τελευταία με τη σύναψη Μνημονίου μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης, το οποίο παρεμπιπτόντως χαρακτήρισε νομικά άκυρο ο ΚΜ, αν και το προώθησε στον ΟΗΕ κανονικά ο Τούρκος Πρόεδρος και το επικύρωσε μόλις χθες η Λιβύη .
Ας σημειωθεί, επί τη ευκαιρία, ότι η καταδίκη της Τουρκίας από πολλές χώρες για την αυθαίρετη και παράνομη συμφωνία της με τη Λιβύη δεν είναι αρκετή για να μας κάνει να εφησυχάζουμε, δεδομένου ότι φέρει την υπογραφή του ανδρείκελου των ΗΠΑ στη Λιβύη, πρωθυπουργού της... μειοψηφίας, ουσιαστικά,Φαγιέζ Μουσταφά αλ-Σαράτζ.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα που εξελίσσονται εν κρυπτώ διακρατικά, καλείται να συζητήσει στις ΗΠΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας υπόψη του ότι ο συνομιλητής του είναι, κατά παραδοχή του, φιλότουρκος και θαυμαστής του Ερντογάν και ότι η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ - όσο άπιστη και κακόπιστη κι αν είναι η Τουρκία απέναντί της - δεν έχει σκοπό να τη σπρώξει έτι περαιτέρω στην αγκαλιά της Ρωσίας, η οποία ''επιδιώκει να πατήσει πόδι - μέσω του South Stream- στην Μέση Ανατολή.
Ναι, ο Πούτιν είναι παίκτης περιωπής στην παγκόσμια σκακιέρα. Όμως κι ο Τραμπ μπορεί να γίνει το ίδιο επικίνδυνος και απρόβλεπτος για τους εχθρούς και τους φίλους του, αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο που αντιμετώπισε τους Κούρδους συμμάχους του στη Συρία.
Κι αυτό είναι ισχυρό δεδομένο για να κάνει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να κάθεται σ' αναμμένα κάρβουνα, αφού μπορεί να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο (ΗΠΑ) προσμετρώντας στους φίλους που είναι διατεθειμένοι να μας στηρίξουν σε περίπτωση τουρκικής εισβολής και τους Αμερικανούς λόγω της στρατηγικής συμμαχίας.
Γιατί πολλοί δηλώνουν φίλοι μας, αλλά δείχνουν απροθυμία να πάρουν θέση στο ζήτημα της αντιπαράθεσής μας με την Τουρκία για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις μας. Μέχρι στιγμής, ευτυχώς, έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στο Μνημόνιο συνεργασίας της με τη Λιβύη η Γαλλία, η Αίγυπτος, η Κύπρος, η Λιβυκή Βουλή, το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Παρήγορο είναι επίσης και το γεγονός της συμπαράστασης της ΕΕ, που έβγαλε μια σκληρή ανακοίνωση αποδοκιμασίας της Τουρκίας και της θέσης της για ''ξεγύμνωμα'' των νησιών απ' τις θαλάσσιες ζώνες τους. Ευοίωνη όμως είναι και η στάση του Τελ Αβίβ, το ΥΠΕΞ του οποίου εξέδωσε μια ενθαρρυντική για μας ανακοίνωση, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά:
-Το Ισραήλ παρακολουθεί με ανησυχία τα πρόσφατα βήματα της Τουρκίας στην Μεσόγειο. Η παραβίαση πάγιων διεθνών κανόνων της θάλασσας μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή.
Με τα δεδομένα αυτά η Τουρκία είναι απομονωμένη, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κάθε φορά που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο επιχειρεί να καλύψει τη δική της αστάθεια με επιθετικότητα... Ερντογανική, αφού ο Πρόεδρός της διεκδικεί ξεκάθαρα να παίξει ρόλο τοπάρχη στην ευρύτερη περιοχή είτε παραβιάζοντας διμερείς συμφωνίες είτε αναθεωρώντας μονομερείς Διεθνείς Συνθήκες, όπως έκανε στη Συρία.
Κι αυτό μας χτυπά καμπανάκι για τα χειρότερα αρχίζοντας απ' το προσφυγικό/μεταναστευτικό, όπου μπορεί να αφήσει ανεξέλεγκτες τις ροές να μας πνίξουν, ως την επίσπευση θερμού επεισοδίου σε βάρος μας, που μπορεί να καταλήξει - γιατί όχι - σε τουρκική εισβολή στην ελληνική επικράτεια.
Οπότε ας μην επαναπαύεται ο Κυριάκος στην εικόνα της διπλωματικής ήττας που εκπέμπει η στάση του Ερντογάν, γιατί το πληγωμένο θηρίο μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτα επικίνδυνο όταν απειλείται η ζωή του ή περιορίζονται στο ελάχιστο οι δυνατότητες επιλογής του...
Φορτωμένος μ' αυτές τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς θα πάρει το δρόμο για την Ουάσιγκτον ο πρωθυπουργός κουβαλώντας στις αποσκευές του το βαρίδι των ελληνοτουρκικών, καθώς ξέρει πως το ''παιχνίδι'' με την Τουρκία έχει αγριέψει και κινήσεις οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών από Ελλάδα και Κύπρο θα προκαλέσουν πολύ πιθανόν εμπόλεμες καταστάσεις.
Καταστάσεις που θα την εμπλέξουν σ' έναν τιτάνιο (λόγω οικονομικών συνθηκών) αγώνα προάσπισης της εδαφικής κυριαρχίας της, για να ανατρέψει τα τετελεσμένα των Τούρκων.
Τετελεσμένα που, όπως έδειξε η Ιστορία, σπάνια επιδιορθώνονται, αν όχι ποτέ, ακόμα κι αν έχουν παραβιαστεί απ' τον επιτιθέμενο συμφωνίες βασισμένες στο Διεθνές Δίκαιο, το οποίο ακολουθούσαν πιστά τα πληττόμενα διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, όπως η Κύπρος...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια