Του Strange Attractor
Εδώ και μερικούς μήνες ζω μια περίεργη κατάσταση.
Σε σημείο να αναρωτιέμαι αν τα έχω χαμένα.
Εκτός κι αν συμβαίνει κάτι άλλο...
Αναφέρομαι στις καθημερινές συζητήσεις με φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, και άλλους, οι οποίοι... αναπολούν τη διακυβέρνηση Συριζανέλ, έχοντας μόνο καλά λόγια να πουν γι' αυτήν.
Και όταν τους αναφέρω τις αναρίθμητες κωλοτούμπες, γκάφες, και όλα εκείνα τα απαράδεκτα και επικίνδυνα, που χαρακτήρισαν την περίοδο 2015-2019, αυτοί κάνουν τον ανήξερο.
Όταν μάλιστα αναφέρω συγκεκριμένες περιπτώσεις αυτοχειρίας του κράτους μας, π.χ. δημοψήφισμα, Πρέσπες, λαθρομεταναστευτικό, κλπ. με κοιτούν απορημένοι σαν να τα έχω χαμένα, σαν να ζω αλλού... "που τα άκουσες όλα αυτά;" με ρωτάνε!
Μέχρι που αποφάσισα να το ψάξω, και μάλλον βρήκα την εξήγηση στο μυστήριο...
Πρόκειται για το φαινόμενο της παραμνησίας, ή αλλιώς της ψευδούς μνήμης, ένα φαινόμενο δηλαδή στο οποίο ένα άτομο, ή μια ομάδα ατόμων, ανακαλούν στη μνήμη τους πράγματα που ουδέποτε συνέβησαν.
Σε παγκόσμιο επίπεδο το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως The Mandela Effect, κάτι που μας κάνει να αμφισβητούμε ακόμη και τις πιο "σίγουρες" μνήμες μας. Βασικά έχει να κάνει με το ότι θυμόμαστε κάτι, που όμως ποτέ δεν συνέβη!
Το μελέτησε και το ονόμασε έτσι η ερευνήτρια της παραψυχολογίας Fiona Broome. Η οποία διαπίστωσε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι θυμούνται πως ο Μαντέλα πέθανε στις φυλακές της Ν. Αφρικής στη δεκαετία του '80. Άσχετα αν ο άνθρωπος πέθανε το 2013.
Σύμφωνα με την Broome, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι θυμούνται συγκεκριμένες καταστάσεις που ποτέ δεν έγιναν, αποδεικνύει ότι ίσως να υπάρχουν πολλά παράλληλα σύμπαντα...
Πολλές πραγματικότητες, οι οποίες μερικές φορές μπλέκονται μεταξύ τους. Κάτι που ερευνά σήμερα και ο κλάδος της αστροφυσικής, ή και της κβαντομηχανικής.
Εξάλλου, πολλοί είναι εκείνοι οι επιστήμονες, ακόμη και διάσημοι νευροφυσιολόγοι, που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ούτε σύμπαν, ούτε ύλη, ούτε τίποτα, και πως τα πάντα είναι προϊόντα του εγκεφάλου μας ο οποίος είναι έτσι κατασκευασμένος (hardwired) ώστε να δημιουργεί την πραγματικότητα που βλέπουμε γύρω μας.
Δεν γνωρίζω πόσο ισχύουν τα παραπάνω, αλλά ειδικά στην Αμερική, το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει γίνει viral, με πάρα πολλά στοιχεία της πρόσφατης αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας να αμφισβητούνται, αφού πολλοί άνθρωποι τα θυμούνται αλλιώς.
Όπως π.χ. Το διάσημο φυστικοβούτυρο Jiff, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές Αμερικάνων, και που τώρα όλοι το θυμούνται ως ... Jiffy!
Ή η δημοφιλής εκπομπή Sex in the City, που όμως λέγεται... Sex and the City.
Ή η διάσημη πλέον φράση από την ταινία Χιονάτη του Ντίσνεϊ, mirror, mirror on the wall... που στην πραγματικότητα ήταν: magic mirror on the wall ...
Να θυμηθούμε και την περίφημη φράση Luke, I am Your Father από την ταινία Star Wars; Ε, λοιπόν, ποτέ δεν ειπώθηκε. Η πραγματική ατάκα ήταν: No, I am Your Father.
Και μιας και μιλάμε για ταινίες, όλοι θυμούνται τον Χάνιμπαλ Λέκτορ να λέει "Hello, Clarice". Και όμως, ποτέ δεν το είπε. Αυτό που είπε ήταν Good morning...
Θέλετε κι άλλα, όχι αμερικανιές, αλλά δικά μας; Μέρος και της δικής μας κουλτούρας;
Πάρτε για παράδειγμα το διάσημο τραγούδι των Queen, We Are the Champions. Όλοι ανεξαιρέτως το τραγουδούσαμε το '86 με αφορμή τους μπασκετικούς μας θριάμβους, και όλοι θυμόμαστε τον Φρέντι Μέρκιουρι να το τραγουδάει λέγοντας στο τέλος We Are the Champions of the world... κάτι όμως που δεν ισχύει. Αυτό που ισχύει είναι το We Are the Champions ... και τέλος!
Πάμε παρακάτω. Πότε αγιοποιήθηκε η Μητέρα Τερέζα; Οι περισσότεροι θα απαντήσουν τη δεκαετία του 1990. Το θυμούνται καθαρά. Και όμως, λάθος. Η πραγματική ημερομηνία είναι το 2016, μετά τον θάνατό της.
Και κάτι τελευταίο κλείνοντας. Πολλοί είναι οι Αμερικάνοι που νομίζουν ότι οι Πολιτείες των ΗΠΑ είναι 51, ή 52, ενώ στην πραγματικότητα είναι 50. Γιατί; Διότι αυτό θυμούνται ότι διδάχτηκαν στο σχολείο όταν ήταν μικροί μαθητές.
Σε αυτό έχω προσωπική άποψη μιας και τελείωσα το δημοτικό στην Αμερική, και μέχρι πρόσφατα και εγώ "θυμόμουν" ότι οι Πολιτείες είναι 52! Διότι έτσι (θυμάμαι πολύ καλά) μας το δίδαξαν...
Υπάρχουν πολλά ακόμη παρόμοια περίεργα της συλλογικής μας μνήμης, που δεν συνέβησαν ποτέ, ή που αν συνέβησαν ήταν εντελώς διαφορετικά.... μπορείτε να τα ψάξετε στο διαδίκτυο.
Όσο για μένα, ηρέμησα κάπως.
Δεν είμαι ούτε τρελός, ούτε τα έχω χαμένα.
Απλά ζω σε διαφορετικό σύμπαν από εκείνο στο οποίο ζουν οι συριζοφύλακες (και οι πσαικαζμένοι μπατριώτες)...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια