Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Τον περασμένο Μάιο, κύριε Πρόεδρε, επρόκειτο να υπογραφεί μια συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου με τις φαρμακοβιομηχανίες για έκπτωση στις τιμές των φαρμάκων για την ηπατίτιδα. Έγιναν, όμως, εκλογές και έκτοτε η υπογραφή αγνοείται. Έτσι, το Ελληνικό Δημόσιο θα πληρώσει το 2019 50 εκατ. ευρώ περισσότερα! Και μιλάμε για μία κατηγορία φαρμάκων και μόνο. Αυτή είναι η μία ιστορία που σας έχω για σήμερα. Η δεύτερη έχει να κάνει με μία... σύμπτωση. Η Κέρκυρα και το Αίγιο θέλουν να στείλουν τα σκουπίδια τους στην Κοζάνη. Όχι δίπλα τους, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου. Δίπλα στην Κέρκυρα, για παράδειγμα, είναι το εργοστάσιο επεξεργασίας της Ηπείρου. Αλλά όχι! Στην Κοζάνη θέλουν να τα στείλουν. Μήπως, κύριε Πρόεδρε, ο Γιώργος είχε δίκιο; Ότι λεφτά υπάρχουν; Μήπως τον παρεξηγήσαμε;
Ψέματα! Λεφτά δεν υπάρχουν. Σπατάλες υπάρχουν, τη στιγμή που έχουμε απόλυτη ανάγκη από οικονομικούς πόρους που θα βελτιώσουν αισθητά την καθημερινότητά μας. Να πιάσουμε κατ' αρχάς το θέμα της Υγείας. Το Ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να διαπραγματευτεί με όλες τις φαρμακοβιομηχανίες και για όλα τα φάρμακα. Και υπάρχουν μερικά φάρμακα που είναι ακριβά, όπως αυτά που αφορούν τις χημειοθεραπείες. Βαδίζουμε προς το τέλος του 2019 και η δουλειά αυτή δεν έχει γίνει. Το αποτέλεσμα είναι να χάνονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Πόσα;
Δεν ξέρουμε πόσα ακριβώς! Υπάρχει όμως μια τάξη μεγέθους. Την άνοιξη του 2019 τελείωσε η διαπραγμάτευση για τα φάρμακα της ηπατίτιδας. Η σύμβαση με τις εταιρείες δεν υπογράφηκε, λόγω των εκλογών! Αυτό μας κόστισε, κύριε πρόεδρε, 50 εκατ. ευρώ. Με αυτά τα χρήματα και μόνο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα τρία μεγάλα νοσοκομεία. Αλλά μιλάμε για μια μόνο κατηγορία φαρμάκων. Υπάρχουν πολλά φάρμακα και πολλά χρήματα που δαπανώνται άσκοπα, επειδή το Ελληνικό Δημόσιο δεν μπήκε στον κόπο να διαπραγματευτεί. Μιλάμε για περισσότερα από 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Μπορεί και για αρκετά περισσότερα!
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που θα σας αγγίξει! Η αγωγή του μικρού Ραφαήλ θα μπορούσε να έχει κοστίσει τα μισά χρήματα, αν υπήρχαν αυτές οι περίφημες επιτροπές του Δημοσίου για να κάνουν τη δουλειά.
Γιατί δεν την κάνουν; Ευθυνοφοβία; Εφησυχασμός; Ανευθυνότητα; Ανικανότητα; Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι ότι τα νοσοκομεία κινδυνεύουν σήμερα με έμφραγμα. Δεν υπάρχουν τα αναγκαία ποσά για να λειτουργήσουν. Αλλά την ίδια ώρα, το Ελληνικό Δημόσιο σκορπάει άσκοπα τα χρήματά του, επειδή η δημόσια διοίκηση δεν υπάρχει. Στην κυριολεξία! Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον και τελικά η δουλειά που θα έπρεπε να γίνει δεν γίνεται.
Και πάμε στα σκουπίδια. Ξέρετε, θα μπορούσα να γράψω δύο διαφορετικά θέματα. Τη μία ημέρα για τα φάρμακα και την άλλη για τα σκουπίδια. Θα έβγαζα έτσι και πιο εύκολα τα μεροκάματο! Αλλά βάζω δύο διαφορετικά θέματα στο ίδιο τσουβάλι, επειδή το πρόβλημα είναι τελικά κοινό: Η απουσία ενός σοβαρού κράτους. Κι αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε περισσότερο, θα βρούμε ακόμη περισσότερα θέματα με το ίδιο πρόβλημα και το ίδιο αποτέλεσμα: Ο πολίτης δεν απολαμβάνει, τελικά, τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνει...
Η Κέρκυρα πνίγεται από τα σκουπίδια. Να μη σταθούμε στο πώς έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι βρήκαν μια προσωρινή λύση: Να μεταφέρουν τα σκουπίδια εκτός Κέρκυρας. Το λογικό είναι να τα πάνε δίπλα, στην Ήπειρο. Εκεί που πήγατε πρόσφατα για να δείτε το εργοστάσιο. Ε, λοιπόν, δεν τα πάνε εκεί, αλλά κάπου 100 χιλιόμετρα πιο πέρα, στην Κοζάνη. Πόσο περισσότερα χρήματα θα πληρώσουμε γι' αυτό; Κι ας πούμε ότι το εργοστάσιο της Ηπείρου δεν μπορούσε να πάρει όλα τα σκουπίδια. Κάποια θα μπορούσε σίγουρα να τα πάρει. Πόσα χρήματα θα γλίτωναν έτσι οι Έλληνες φορολογούμενοι; Έκανε κάποιος αυτή την πράξη; Κι αν όχι, γιατί;
Έμαθα, όμως, και μία ακόμη ενδιαφέρουσα ιστορία. Πνιγόταν από τα σκουπίδια το Αίγιο. Παραλίγο να τους φάνε τους ανθρώπους τα σκουπίδια. Και πού αποφάσισαν να πάνε τα σκουπίδια; Στην Ηλεία ή στην Αιτωλοακαρνανία που είναι δίπλα; Όχι! Στην Κοζάνη τα πήγαν. Στην άλλη άκρη του κόσμου...
Η λύση νομίζω ότι βρίσκεται στο... επιτελικό κράτος. Σε έναν μηχανισμό που όταν αντιλαμβάνεται τέτοιες καταστάσεις, θα μπορεί να επεμβαίνει άμεσα και να δίδει γρήγορες λύσεις. Ένας μηχανισμός που θα διέπει οριζόντια το κράτος. Ίσως μία υπηρεσία χρηστής διαχείρισης. Που να κοστολογεί όχι μόνο τις προτάσεις, αλλά και τις καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων. Αν υπάρχουν λεφτά, κύριε Πρόεδρε, είναι άδικο να μην τα αναζητήσουμε. Και είναι περισσότερο άδικο για τους πολίτες να μην παίρνουν πίσω σε υπηρεσίες ένα μέρος των μεγάλων φόρων που πληρώνουν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια