Τα παραδείγματα είναι τόσο πολλά που σημαίνει ότι το γεγονός δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Η Νέα Δημοκρατία επιλέγει μια ατζέντα αντιπαράθεσης που φέρνει διαρκώς τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση άμυνας.
Από το πανεπιστημιακό άσυλο και τις «επιχειρήσεις-αρετή» του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, στις καταλήψεις και τη στοχοποίηση Πολάκη στην Προανακριτική για τη Novartis, o πολιτικός και επικοινωνιακός σχεδιασμός της Ν.Δ. είναι να ταυτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με την αταξία και την ανομία.
Το αποτέλεσμα είναι συνήθως προδικασμένο. Η Ν.Δ. να εμφανίζεται ότι εκπροσωπεί το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που επιζητεί τα αυτονόητα: στα πανεπιστήμια να μη φιλοξενείται η κοινωνική αλητεία και η αισθητική του μπάχαλου, οι καταλήψεις να μην προβάλλονται ως η «εναλλακτική» διαχείριση του Μεταναστευτικού, και στην πολιτική ζωή να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ύφους και ευπρέπειας.
Αυτός είναι πάνω-κάτω ο ευανάγνωστος σχεδιασμός της Ν.Δ. Ως ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα επιλέγει μια ήπια ατζέντα «νόμου και τάξης», επιχειρεί να εδραιώσει την ιδεολογική ηγεμονία της στην «κοινωνία των νοικοκυραίων» και να στηρίξει την πολιτική κυριαρχία της.
Μια αναγκαία παρένθεση. Στα υπόλοιπα μέτωπα της διακυβέρνησης και κυρίως στην ανάγκη μιας μεγάλης μάζας πρωτοβουλιών για τη μεταρρύθμιση του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας, το έργο της κυβέρνησης είναι από μηδενικό έως ανύπαρκτο. Ενώ τα «φάλτσα» των υπουργών επαναλαμβάνονται πλέον με ανησυχητική συχνότητα και χωρίς σοβαρές αιτίες. Ωστόσο, τα πράγματα βολεύονται όσο συνεχίζεται η αλαλία των Μέσων Ενημέρωσης.
Για να επιστρέψουμε στον πολιτικό σχεδιασμό της Ν.Δ., το ερώτημα είναι τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως γιατί «τσιμπάει» τόσο εύκολα.
Τους πήρε περίπου δύο εβδομάδες να καταλάβουν ότι το έργο «Ο ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη» όχι μόνο δεν κόβει εισιτήρια, αλλά επιπλέον διώχνει πολύ κόσμο από την αίθουσα. Κόσμο που μπορεί να διαφωνεί με τους αντικοινοβουλευτικούς χειρισμούς της πλειοψηφίας, αλλά επίσης αποστρέφεται το «Φαινόμενο Πολάκη».
Στα επεισόδια της ΑΣΟΕΕ με μεγάλη δυσκολία κατάφεραν να συγκρατήσουν την παρέλαση στελεχών από τις Σχολές. Ισως γιατί κάποιοι πιο «ψαγμένοι» στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν πως δεν θα ήταν και πολύ φρόνιμο να εμφανιστούν ως συνοδοιπόροι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Ο ίδιος ο Τσίπρας φαίνεται να καταλαβαίνει το πρόβλημα. Την Πέμπτη, από την περιοδεία του στη Δυτική Μακεδονία, κατήγγειλε ότι κάποιοι κύκλοι με τη «στρατηγική της έντασης» επιχειρούν να στήσουν «προβοκάτσια» και κάλεσε τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να «μην τσιμπήσει».
Ελπίζω από τις πολλές ψηφίδες που εμφανίζονται πλέον να ξεκαθάρισε στο μυαλό του η μεγάλη εικόνα. Οτι δηλαδή η Ν.Δ. βολεύεται με τη φυσιογνωμία ενός ΣΥΡΙΖΑ της ανυπακοής, της ανομίας και των κοινωνικών μειοψηφιών. Γι’ αυτό άλλωστε επιχειρεί διαρκώς να τον εγκλωβίζει στα στενά τείχη με την ατζέντα του «νόμου και της τάξης».
Αλλωστε, όπως είναι γνωστό, το πρώτο βήμα για να αποφύγεις μια παγίδα, είναι να την αντιληφθείς έγκαιρα.
Θανάσης Τσεκούρας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια