Του Γιάννη Σιδέρη
Η εικόνα που προσλαμβάνει η κοινωνία για τον Αλέξη Τσίπρα, είναι ρετουσαρισμένη από την απατηλή αίσθηση παντοδυναμίας, επειδή ήταν αυτός που τους πήρε ένα περιθωριακό κόμμα του 4% και το ανέδειξε κυβέρνηση. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όμως η εικόνα είναι αρκούντως αντεστραμμένη. Ο Τσίπρας δεν είναι πανίσχυρος. Οι παλιοί θεωρούν ότι ο ίδιος τους χρωστάει την Πρωθυπουργία, αφού είναι αυτοί που τον επέλεξαν αρχηγό μετά την άρνηση του Γιάννη Δραγασάκη!
Ήδη οι μπαλωθιές εναντίον του άρχισαν να ακούγονται και προς τα έξω. Καθόλου τυχαία δεν ήταν η χθεσινή δήλωση της Τασίας (μία είναι), η οποία παρότι εξήρε την χαρισματικότητά του, δήλωσε ότι «υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ και πριν τον Τσίπρα και προφανώς θα υπάρχει και μετά τον Τσίπρα» (κάποτε έλεγαν τέτοιος ηγέτης κάθε εκατό χρόνια). Η ίδια καθότι μέλος των «53», φρόντισε να αποκλείσει τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας κατηγορηματικά πως είναι μύθος πως ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ΠΑΣΟΚ (αλλά δεν είναι μύθος ότι ο Αλέξης το θέλει).
Το ίδιο, καθόλου τυχαίο δεν ήταν το καπετανάτο που κήρυξαν στις συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες, οι Νίκος Φίλης, Σάκης Παπαδόπουλος, Κώστας Ζουράρις και Θανάσης Παπαχριστόπουλος. Το γεγονός ότι σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ αποστασιοποιήθηκε ψηφίζοντας «παρών» για μια δική του σύμβαση, για την οποία ο Αλέξης λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Ιουλίου είχε διακηρύξει «ότι δίνει άλλον ορίζοντα και άλλο βάρος στον γεωπολιτικό ρόλο της πατρίδας μας», συνιστά από μόνο του αξιομνημόνευτο, και καταδεικνύει την ποιότητα της αντιπολίτευσης και την σοβαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο ξεχωριστό γεγονός αποτελεί η αποστασιοποίηση των τεσσάρων. Δεν συναντήθηκαν τυχαία οι απόψεις τους με το έωλο επιχείρημα της κλιματικής αλλαγής.
Ήταν μια κίνηση του Φίλη, που όπως μας είπε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ «έκανε περατζάδα και έψαχνε βουλευτές να καταψηφίσουν». Ήταν, εν τη ουσία, μια επιδεικτική κίνηση αμφισβήτησης της παντοδυναμίας του αρχηγού ενόψει συνεδρίου.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι «53» που ασκούν κριτική στον Τσίπρα, δεν αναγνωρίζουν ως αρχηγό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, παρά την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη που έχει δημιουργήσει η κλισέ δημοσιογραφική έκφραση περί «άτυπου ηγέτη των 53». Από την πλευρά του ο Ευκλείδης φροντίζει μεν να διατυμπανίζει την απέχθειά του σε ενδεχόμενη «μόλυνση» του ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και παράλληλα και να αποποιείται την προοπτική της αρχηγίας με αιτιολογικό την ηλικία του. Αυτό τον βοήθησε προσφάτως να ματαιώσει την επίθεση που προετοίμαζε η ομάδα περί τον Τσίπρα, η οποία στόχευε να χρεώσει την ήττα στον πρώην υπουργό, λόγω της «αποτυχημένης οικονομικής του πολιτικής».
Παράλληλα και οι σχέσεις του με τον Τσίπρα δεν είναι και οι καλύτερες φιλικές. Γι’ αυτό και οι μεταξύ τους σπόντες, δίκην αστεϊσμού, είναι συχνές. Όπως εκείνη του Τσακαλώτου «Τα οικονομικά του Αλέξη βελτιώνονται πιο γρήγορα από τα ελληνικά μου», ή όπως του Τσίπρα στην ομιλία του στη ΔΕΘ, που επεσήμανε το έντονο χειροκρότημα του Ευκλείδη όταν αναφέρθηκε στο γήπεδο της Τούμπας. Για τους παροικούντες την Συριζαϊκή Ιερουσαλήμ μοιάζει, αλλά δεν είναι καλοδιάθετο συντροφικό χιούμορ.
Στην πορεία προς το Συνέδριο οι ομάδες συμπτύσσονται. Φίλης, Βούτσης και Σκουρλέτης παραμένουν στο ίδιο χαράκωμα. Αυτοί με τους «53» θα δώσουν μάχη να μην πάρει ο Τσίπρας τον κομματικό μηχανισμό και κάνει το μαγαζι «σουπερμάρκετ», κατά την έκφραση του Πάνου Λάμπρου. Οι ίδιοι θα επιμείνουν να αναδειχθεί εκ νέου ο Π. Σκουρλέτης ως Γραμματέας.
Η πλευρά Τσίπρα προς το παρόν δείχνει για Γραμματέα τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Νάσο Ηλιόπουλο, χωρίς ωστόσο να έχει κλείσει η υποψηφιότητά του. Άλλωστε έχει αποδεσμευτεί από δημόσιους ρόλους και η Ρένα Δούρου, ισχυρό μέλος μιας άλλης εσωκομματικής τάσης με την επωνυμία «Πλατφόρμα 2010», και μέλη της οποίας είναι – ή τουλάχιστον ήταν – μεταξύ άλλων οι Παπαδημούλης, Μπαλάφας, Πουλάκης, Ζαχαριάδης, κλπ. Μάλλον δεν είναι άσχετο κάποιας προοπτικής το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό η κα Δούρου εμφανίζεται συχνά στη δημοσιότητα με δηλώσεις άσχετες με την προϋπηρεσία της στην Περιφέρεια.
Ο Τσίπρας έχει δίπλα του τους «προεδρικούς» ήτοι μια νέα γενιά στελεχών όπως τον Ηλιόπουλο, την Αχτσιόγλου, τον Τζανακόπουλο, τον Νίκο Παππά, και την παλιά φρουρά με εμβληματική φυσιογνωμία τον Αλέκο Φκλαμπουράρη. Παράλληλα δίπλα του βρίσκεται η αδύναμη ομάδα των «γεφυραίων» (Μπίστης, Παν Παν, Ρεπούση κ.α) με ξεχωριστή ομάδα τους Πασόκους (Ξενογιανακοπούλου, Ραγκούσης, Μωραίτης, Σπίρτζης) . Οι «γεφυραίοι» ωστόσο δεν έχουν κανένα έρεισμα στον κομματικό μηχανισμό, άρα ουδεμία δυνατότητα παρέμβασης στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Υπάρχει η επιφύλαξη σχετικά με τους Πασόκους. Ενδεχομένως να αποκτήσουν εσωκομματική δύναμη εάν ευτυχήσει η εγγραφή νέων μελών που επιδιώκει ο Αλέξης, και εφόσον αυτά τα μέλη προέλθουν από πολιτικοποιημένους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση η πορεία προς το συνέδριο θα είναι περιπετειώδης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο συμπαγής όσο δείχνει, ούτε ο κ. Τσίπρας τόσο παντοδύναμος όσο θεωρείται.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια