Γράφει ο Βασίλης Ασημακόπουλος
Το "αναπτυξιακό" νομοσχέδιο που θα ορίζει τον τρόπο που θα ρυθμίζονται οι συλλογικές εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα (αρ. 53-56) πέρασε στη Βουλή με 165 ψήφους. Πρόκειται για έναν νόμο που κινείται στην κατεύθυνση της εργαλειοποίησης του δικαίου στην υπηρεσία του ολοκληρωτισμού της αγοράς. Έτσι, απορρυθμίζεται και αποσυλλογικοποιείται το εργατικό δίκαιο, καθώς επανέρχονται βασικές ρυθμίσεις που παραπέμπουν στη μνημονιακή βαρβαρότητα και οι οποίες είχαν καταργηθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Συγκεκριμένα, καθιερώνεται η δυνατότητα εξαίρεσης επιχειρήσεων από τις συλλογικές ρυθμίσεις, είτε δια συλλογικών συμβάσεων, είτε δια υπουργικής απόφασης μετά από γνώμη του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας, με την επίκληση διαφόρων κριτηρίων, τα οποία όπως ορίζονται στο νόμο είναι αόριστα και σε κάθε περίπτωση δυσχερώς ελέγξιμα από την εργατική πλευρά.
Ανατρέπεται η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης στις περιπτώσεις συρροής συλλογικών ρυθμίσεων και επανέρχεται η υπεροχή της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης έναντι της κλαδικής που ίσχυε την περίοδο που διαρκούσε το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Προβλέπεται δε περαιτέρω δυνατότητα εξαίρεσης επιχειρήσεων με υπουργική απόφαση από την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης στις περιπτώσεις συρροής συλλογικών ρυθμίσεων.
Επανέρχεται ουσιαστικά η κατάργηση της επεκτασιμότητας με υπουργική απόφαση των συλλογικών συμβάσεων, που ίσχυε μέχρι την ολοκλήρωση του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής (αρ. 37 ν. 4024/2011). Πρόκειται για κομβικής σημασίας μηχανισμό αναφορικά ιδίως με τον καθορισμό του μισθού. Είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς λόγω της μικρομεσαίας δομής της ελληνικής επιχειρηματικότητας, του χαμηλού βαθμού συγκέντρωσης-συγκεντροποίησης κεφαλαίου και παραγωγής, μορφοποιείται ένα πλέγμα συλλογικής εκπροσώπησης συμφερόντων εργαζομένων και εργοδοτών σχετικά μειωμένης αντιπροσωπευτικότητας.
0 Σχόλια