Γράφει ο Θάνος Παπαδόπουλος *
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε σε πολλές ομιλίες του ότι το 31,6% είναι εντολή του λαού να μετασχηματίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία σε μια μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη κλπ. Σε άλλη ευκαιρία τόνισε ότι δεν ζητά "να υποστείλουμε τις σημαίες", αλλά να μην είναι μόνο κόκκινες, αλλά και πράσινες της οικολογίας. Θέλει, είπε, τα μέλη του κόμματος να είναι το 10% των ψηφοφόρων. Ο πολλαπλασιασμός των μελών "θα μας οδηγήσει σ΄ ένα συνέδριο επανίδρυσης" και τα ρέστα.
Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, εκτός από το συνέδριο για να ενταχθεί στο κόμμα η νέα φουρνιά ΠΑΣΟΚων που κατέφθασαν απογοητευμένοι από τη Φώφη Γεννηματά και τις πιθανότητες του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει στην εξουσία. Ίσως αλλάξουν και το όνομα του κόμματος και να το κάνουν πιο φιλικό στους Κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που προσβλέπει για να σταθεροποιήσει τη θέση του ως υποψήφιο κυβερνητικό κόμμα. Επειδή αυτή είναι η πραγματική μάχη που δίνει τώρα: Να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ και φαίνεται ότι θα την κερδίσει. Επειδή από την άλλη πλευρά, λόγω έλλειψης ιδεών αλλά και ελκυστικού περιτυλίγματος φαίνεται να μείνει πίσω...
Το όνειρο για μαζικό κόμμα που μάλιστα θα έχει 178.000 μέλη (10% των ψηφοφόρων) είναι εικονική πραγματικότητα. Φαντασίωση. Μετά την ήττα στις εκλογές τα κόμματα δεν αποκτούν νέα μέλη, αλλά χάνουν και πολλά από τα παλιά. Επειδή απογοητεύονται και βλέπουν ότι οι κόποι τους πήγαν χαμένοι. Αν μάλιστα έχουν και καμία πικρία ότι δεν αξιοποιήθηκαν στην παρελθούσα κυβέρνηση, ενώ τους άξιζε, τότε εγκαταλείπουν σιωπηλά το κόμμα και δεν δίνουν δεκάρα. Αν ελπίζει ο Τσίπρας να στρατολογήσει νέα μέλη από τους 100.000 και πάνω διορισμούς εκτάκτων, τότε ας σκεπαστεί για να μην κρυώσει. Οι περισσότεροι από αυτούς τον ψήφισαν στις 7 Ιουλίου για τελευταία φορά. Αυτοί θα προσπαθήσουν να βρουν διασυνδέσεις με τη νέα κυβέρνηση για να σώσουν τη θεσούλα τους. «Λουφέ» το έλεγαν τον 19ο αιώνα.
Τα ρουσφέτια δεν φέρνουν ψήφους, παρά μόνο την πρώτη φορά. Είναι σαν αρπαχτή μπουλουκιών στην επαρχία ή σαν έρωτας της μιας βραδιάς. Παράδειγμα, οι πάνω από 400.000 διορισμοί του Ανδρέα. Πόσοι έμειναν στο ΠΑΣΟΚ; 400.000 διορισμοί σημαίνει κοντά ένα εκατομμύριο οικογενειακούς ψήφους. Πόσοι ψήφισαν από αυτούς Φώφη Γεννηματά; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι έτρεξαν ν΄ αποκτήσουν επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο πήγαινε για/ή βρισκόταν στην εξουσία και τώρα ψήφισαν Μητσοτάκη για να εξασφαλίσουν καμιά προαγωγή.
Οι κυβερνήσεις του Κωστάκη Καραμανλή διόρισαν πάνω από 350.000 στο ευρύτερο Δημόσιο. Πόσοι απ΄ αυτούς τον ψήφισαν το 2009; Ελάχιστοι.
Εγκαταλείψανε τη Ν.Δ. σαν καράβι που βουλιάζει. Τέρμα λοιπόν οι ψευδαισθήσεις για τις ψήφους των διορισμένων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ν΄ αλλάξει όνομα και περιτύλιγμα της πολιτικής του αλλά δεν θ' αλλάξει την κατεύθυνση και την ουσία της πολιτικής του. Θα αλλάξει ελάχιστα την πολιτική του μόνο σε όσο χρειάζεται για την προπαγάνδα του. Δηλαδή στην επιφάνεια, στο θεαθήναι. Ο Αλ. Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όπως και πολλοί ψηφοφόροι του είναι υπόδουλοι στη θεολογία του κράτους που αναπτύχθηκε στον Μεσαίωνα. Τότε που τους αυτοκράτορες τους έχριζε ο Πάπας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Απόγειο της θεολογίας του κράτους είναι η φράση του Λουδοβίκου ΙΔ΄ "L' Etat c' est moi" (το κράτος είμαι εγώ). Τη θεολογία του κράτους απογείωσαν οι δικτάτορες του 20ου αιώνα, ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, Στάλιν, ο Φράνκο, ο Χόρτυ, ο Σαλαζάρ, ο Μεταξάς, ο Πιλσούδσκι, ο Μάο, ο Πολ Ποτ, ο Κάστρο και οι λοιποί δικτάτορες της Ν. Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας.
Η θεολογία του κράτους επιτάσσει ο ηγεμόνας (βασιλιάς, δικτάτορας, πρωθυπουργός μίζερης δημοκρατίας) να μπορεί να ρυθμίζει τα πάντα, τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων, τόσο την υλική (οικονομική) όσο και την πνευματική ζωή της κοινωνίας. Η θεολογία του κράτους αρνείται τη διάκριση των εξουσιών: εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδικαλιστική, πνευματική. Προσπαθεί με διατάγματα ή εμμέσως να ενοποιήσει όλες τις εξουσίες σε μία, στην κεντρική (συγκεντρωτική) εξουσία. Αντίθετα, η δημοκρατία επιβάλλει την αποκέντρωση των εξουσιών, ώστε οι υπόλοιπες εξουσίες να ελέγχουν η μία την άλλη και κυρίως την εκτελεστική εξουσία που έχει την τάση παραδοσιακά να υποτάσσει τις άλλες εξουσίες.
Η φράση του Αλ. Τσίπρα που την επανέλαβαν πολλά κυβερνητικά και μη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ "πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία είναι ο αντίλαλος της φράσης του Λουδοβίκου "Το κράτος είμαι εγώ". Εκφράζει επίσης το παράπονο του Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ότι με τις εκλογές δεν πήραν όλη την εξουσία, αλλά μόνο την κυβέρνηση, δηλαδή την εκτελεστική εξουσία. Ο Αλ. Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι όταν κέρδισαν τις εκλογές δεν κέρδισαν όλες τις εξουσίες του κράτους συγκεντρωμένες, αλλά μόνο την εκτελεστική. Επίσης, στη μίζερη ελληνική δημοκρατία κέρδισαν και το δικαίωμα να ορίζουν και τη νομοθετική εξουσία μέσω της πλειοψηφίας στη Βουλή του κυβερνώντος κόμματος για να εξυπηρετούν τα σχέδια και τις σκοπιμότητες της κυβέρνησης. Έως εκεί όμως.
Είναι φανερό ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνονται ότι στη δημοκρατία όλες οι εξουσίες είναι αποκεντρωμένες. Χώρια η εκτελεστική (κυβέρνηση), χώρια η νομοθετική (Κοινοβούλιο), χώρια η Δικαστική, χώρια η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χώρια η Συνδικαλιστική, χώρια η Πνευματική (Πανεπιστήμια και Ακαδημία). Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα δημιουργήθηκαν και οι ανεξάρτητες αρχές για να προστατεύουν τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες της κεντρικής και της τοπικής εξουσίας. Αυτή η άγνοια και η δίψα για ολοκληρωτική εξουσία ώθησαν τον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του να επιδράμουν στη Δικαιοσύνη και να τοποθετήσουν ανθρώπους που θα διεκπεραίωναν τις σκοπιμότητές τους. Παράδειγμα η απίθανη κ. Θάνου που ήθελε να παρατείνει τη θητεία της κατά δυο-τρία χρόνια ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, παραβιάζοντας το Σύνταγμα! Όπως και η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Δημητρίου που έστειλε για τρίτη φορά την υπόθεση του κ. Γεωργίου στο Εφετείο, αν και γνώριζε ότι και πάλι στο Αρχείο θα κατέληγε. Αλλά θεώρησε τον εαυτό της υποχρεωμένο να κάνει την απονενοημένη προσπάθεια για χάρη των σκοπιμοτήτων του Αλ. Τσίπρα, του Πρ. Παυλόπουλου και τη φήμη του Κωστάκη Καραμανλή και του εθνικού πλαστογράφου Γ. Αλογοσκούφη….
Όσον αφορά το νέο Ποινικό Κώδικα φαίνεται ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκτός από το καλό που έκανε σε ληστές και δολοφόνους ενίσχυσε και την ελληνική οικονομία, αφού κάθε Έλληνας θα χρειαστεί να αγοράσει όπλο για λόγους προσωπικής ασφάλειας. Δεν ξέρω μόνο αν παράγουμε πιστόλια και μαχαίρια στην Ελλάδα ή θα χρειαστεί κι αυτά να τα εισάγουμε!
Στην Τoπική Aυτοδιοίκηση ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του διέπρεψαν στην κατασκευή σύγχυσης και χάους. Ψήφισαν ένα νόμο στη Βουλή με τον οποίο διέλυσαν κάθε πιθανότητα ένας Δήμος να μπορέσει να πάρει απόφαση για οτιδήποτε χωρίς παζάρι παραταξιακό και μάλιστα επιτυχημένο. Δηλαδή "να τα βρουν" οι κομματάρχες και οι άλλοι παράγοντες και χρηματοδότες των παρατάξεων.
Αν θέλει πραγματικά να κάνει αλλαγή στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι ευκαιρία το γεγονός ότι βρέθηκε στην αντιπολίτευση. Θα έχει όλο τον καιρό να οργανώσει ταχύρυθμα σεμινάρια άσκησης πολιτικής σε δημοκρατικό καθεστώς, για τα μέλη και τα στελέχη του που το μόνο που ξέρουν από πολιτική είναι η δίψα για εξουσία και τα ρουσφέτια. Στα σεμινάρια θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν ότι στη δημοκρατία οι εξουσίες είναι αποκεντρωμένες, ότι κοινωνική πολιτική χωρίς οικονομική ανάπτυξη δεν γίνεται, ότι στη δημοκρατία η προστασία του πολίτη προέχει από κάθε ψηφοθηρική σκοπιμότητα και άλλα χρήσιμα πράγματα...
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια