Πριν από πολλά χρόνια, το ζητούμενο ήταν να αποδειχθεί ότι η απάντηση στο ερώτημα «ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;» ήταν, γλαφυρά, «ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ, είναι και οι δύο μπροστινοί». Γι’ αυτό δεν ήθελε κανένα από τα δύο αυτά κόμματα να υπάρξει υπερκομματικός μηχανισμός στρατηγικής υποστήριξης ή, έστω, ένα κείμενο εθνικής στρατηγικής. Γι’ αυτό έγινε το πλιάτσικο της Μεταπολίτευσης, γι’ αυτό επιβλήθηκαν μνημόνια, γι’ αυτό δεν στήριξαν εθνική λύση εξόδου από την επιτροπεία των 99 ετών το 2015.
Πριν από αρκετά χρόνια, το ζητούμενο ήταν να αποδειχθεί ότι οι χειριστές των εκάστοτε προέδρων της ΝΔ τους οδηγούσαν σε εξυπηρέτηση των σοσιαλιστικών συμφερόντων και προστασίας των πολιτικών εκτελεστικών οργάνων του σοσιαλισμού κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας τους, στήνοντας, παράλληλα, σενάρια «σοσιαλιστικής λύτρωσης» στον λαό («ήρθε η ώρα της αλλαγής», «εκσυγχρονισμός», «λεφτά υπάρχουν», «πρώτη φορά αριστερά») σε συνδυασμό διαφύλαξης του πολιτικού κεφαλαίου του «οικειοθελώς αποσυρόμενου» προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού «για να επανέλθει όπως ο Παλαιολόγος».
Πριν από λίγα χρόνια, το ζητούμενο ήταν να αποδειχθεί ότι το εφαρμοζόμενο/υλοποιούμενο σοσιαλιστικό steady-state δεν αλλάζει με το mix grill αριστεράς/δεξιάς του εγχώριου σοσιαλισμού, ότι αλλάζει μόνο το επικοινωνιακό αμπαλάζ και οι μαριονέτες που το «πουλάνε», δηλαδή οι ηθοποιοί που παίζουν το έργο του ίδιου σοσιαλιστή σεναριογράφου. Φτάσαμε σε τέτοιο σημείο πτώσης ακόμα και της τελευταίας μάσκας, που 222 μαριονέτες ψήφισαν πραξικοπηματικά το αντίθετο του δημοψηφίσματος. Έκτοτε η κατάλυση του πολιτεύματος ξεπέρασε κάθε ψευδαίσθηση, που, για τη συμφωνία επί του ονόματος της χώρας των καταλοίπων του εγχώριου συμμοριτοπολέμου, απαγορεύτηκε κοινοβουλευτικά η δημοκρατική έκφραση του λαού. Οι εγχώριοι σοσιαλιστές κατέστησαν το Σύνταγμα ανενεργό, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε σοσιαλιστικό καθεστώς.
Πριν από ελάχιστους μήνες, το ζητούμενο ήταν να αποδειχθεί ότι η ΝΔ δεν μπορεί άλλο να λειτουργεί ως ιδεολογικός καταυλισμός των Ρομά της Δεξιάς και πρέπει να φύγει από το πατριωτικό χωράφι, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του άλλου, του συμπληρωματικού χωραφιού, της Δημοκρατικής Παράταξης. Ο social liberal Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο καταλληλότερος για να ηγηθεί αυτής. Θα σεβαστεί τη σοσιαλιστική ομερτά, δεν θα ενοχλήσει Τσίπρα, Κοτζιά και λοιπούς εθνοκτόνους σοσιαλιστές, δεν θα ενοχλήσει ό,τι έκαναν, ό,τι υπέγραψαν, θα προχωρήσει μαζί τους παρακάτω, θα ενώσει τον εγχώριο σοσιαλισμό υπό τη σκέπη του (εθνομηδενιστικού) ευρωσοσιαλισμού, όπως αποφάσισε ο υπουργός οικονομικών και πρόεδρος της τράπεζας του Ράιχ Funk στο Βερολίνο, επί της εκλεγμένης γερμανικής κυβέρνησης του Χίτλερ το 1942.
Πριν από εβδομάδες, το ζητούμενο ήταν να βγει επιτέλους κάποιος από τους τελευταίους εναπομείναντες επικοινωνιακούς ρίπτες καπνογόνων «όχι, δεν είναι αυτό που νομίζετε, είναι κάτι άλλο» και μολογήσει την αλήθεια ως προς την ελληνοτουρκική διάσταση του σοσιαλιστικού κατήφορου: «προχωράμε με τη συμφωνία Κοτζιά, η τουρκική οικονομία είναι ήδη τετραπλάσια της ελληνικής και η αναλογία μόνο να μεγαλώσει μπορεί, αφήστε τους αφρικανοπακιστανούς να μας μπολιάσουν, τα πετρέλαια θα/να μείνουν στο υπέδαφος, όπως άλλωστε είπε και ο σύντροφος Βαρουφάκης του Σόρος».
Η διαύγεια του διαδικτυακού διαλόγου έχει φτάσει σε αδιανόητα υψηλά επίπεδα. Η αναγκαία πολιτική ωρίμανση του απλού πολίτη έχει επιτευχθεί. Οι μισοί ψηφοφόροι δεν εκφράζονται στην κάλπη και, από τους άλλους μισούς που εκφράζονται, επιλέγουν αυτό που ελπίζουν πως είναι το λιγότερο χειρότερο, μέχρι να διαπιστώσουν ότι τα παιδιά τους διδάσκονται πως ο Χριστός ήταν μαύρος, μέχρι να δουν την Κεραμέως να περάσει όσα δεν πέρασε ο Γαβρόγλου, ο οποίος μίλαγε off-camera στον Ερντογάν στην τουρκική γλώσσα.
Ευχαριστώ από καρδιάς τους -κατά καιρούς- συνοδοιπόρους μου, επώνυμους και ανώνυμους, γνωστούς μου ή αγνώστους, σε αυτή την υπέροχη πορεία ενημέρωσης του απλού ανθρώπου που μας τιμά διαβάζοντας τα γραπτά μας και ωριμάζει με εκθετικό ρυθμό.
Ζούμε μεγάλες στιγμές.
Πεφωτισμένες.
Anaconda
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια