Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Ένα από τα πράγματα που με απασχολούν, κύριε Πρόεδρε, είναι το 31 και κάτι τοις εκατό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου φαίνεται εξωφρενικά υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς συμβούλους σας αυτό είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο! Μόνο που στην πολιτική δεν υπάρχουν αγνώστου ταυτότητας συμπεριφορές. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αδυνατούν να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο...
Πριν από λίγο καιρό είχα διάλογο με έναν νεαρό που θα έπαιρνε ένα από εκείνα τα περίφημα επιδόματα της φτώχειας του Αλέξη. Προσπάθησα να του εξηγήσω πόσο επιζήμιο ήταν για την οικονομία και τον ίδιον αυτή η επιδοματική πολιτική. Εκείνος δεν καταλάβαινε τι ακριβώς του έλεγα. Επειδή μιλούσα μια άλλη γλώσσα από τη δική του!
Οι ανάγκες του ήταν συγκεκριμένες και αυτές δεν μπορούσαν να περιμένουν πότε θα έρθει η ανάπτυξη. Χρειαζόταν χρήματα άμεσα. Αυτό που πραγματικά μετρούσε ήταν η κάλυψη των άμεσων αναγκών του. Όλα τα άλλα ήταν λόγια. Οι ρυθμοί ανάπτυξης, τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι μελλοντικές θέσεις εργασίας. Μερικά ακόμη «θα», σαν και αυτά που αραδιάζουν ανέξοδα οι πολιτικάντηδες στις προεκλογικές περιόδους. Γεμάτη ήταν η χωματερή των ονείρων του από τέτοια «θα». Αυτά που του έλεγα, λοιπόν, ήταν αλαμπουρνέζικα. Κούφια λόγια. Για αυτόν σημασία είχε μόνο η κατάθεση του επιδόματος στον λογαριασμό του. Θα λεγόταν 13η σύνταξη; Επίδομα γενναιότητας; Όπως και να λεγόταν, ήταν χρήματα που θα του έλυναν προβλήματα. Και όφειλε πολλά σε εκείνον που του έκλεισε το μάτι και του τα έδωσε. Ήταν κάτι χειροπιαστό και όχι λόγια...
Είναι σαφές, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν αγγίξατε αυτόν τον κόσμο. Δεν μπορούσατε να το κάνετε. Όχι μόνο γιατί δεν θελήσατε να του πείτε ψέματα, αλλά και διότι δεν θα άκουγε τις όποιες εξαγγελίες σας. Αυτός ο κόσμος είναι ταλαιπωρημένος από την κρίση. Δεν θέλει άλλα λόγια. Δεν θέλει άλλες σοφίες. Θέλει μόνο κάποιος να καλυτερέψει την καθημερινότητά του.
Μπορείτε με μικρά μικρά βήματα να κάνετε αυτούς τους ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα; Να έχουν μία καλύτερη καθημερινότητα; Πολλές φορές, ξέρετε, δεν είναι θέμα τεραστίων δαπανών, που έτσι κι αλλιώς το κράτος μας δεν μπορεί να δαπανήσει. Μπορείτε, όμως, με απλές κινήσεις να τους δείξετε πόσο πολύ τους υπολογίζετε.
Ο Γιώργος Παπανδρέου μοίρασε διχίλιαρα την ώρα που ο «Τιτανικός» άρχισε να βάζει νερά. Δεν λέμε να μοιράσετε επιδόματα. Λέμε να βάλετε τους υπουργούς σας να δουλέψουν σχετικά και να σας καταθέσουν προτάσεις.
Θυμηθείτε ότι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε πολλά από τη λειτουργία των ΚΑΠΗ. Και μπορεί κάποιοι να το βρήκαν πολύ «λαϊκό», αλλά δεν έκαναν τον κόπο να ρωτήσουν τους ανθρώπους που τα υποστήριξαν τι κέρδισαν από τη συμμετοχή τους.
Μπορείτε να στείλετε τα παιδιά από το Περιστέρι, το Αιγάλεω και τη Λαμία στη Νορβηγία για να δουν τι κάνουν οι συμμαθητές τους σε εκείνες τις χώρες; Με ποια εφόδια μπαίνουν στη ζωή, με ποιον τρόπο αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση και τη ζωή;
Μπορείτε να μεριμνήσετε για την υγεία των κατοίκων στα νησιά; Για τη μεταφορά τους τις δύσκολες μέρες του χειμώνα; Μην πιστέψετε ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν με τους διαγωνισμούς του Πλακιωτάκη για τις άγονες γραμμές. Χρειάζεται κάτι περισσότερο!
Μπορείτε να κάνετε τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη! Αυτό μετράει γι' αυτούς και πολύ καλά κάνουν. Να το πούμε πιο απλά; Μετράνε πόσο τους μετράτε. Γι' αυτό ψήφισαν Τσίπρα. Επειδή ο Αλέξης τούς έδειξε ότι τους υπολογίζει. Αυτό κατάλαβαν. Μην προσπαθήσετε να τους εξηγήσετε ότι αυτό που τελικά πήραν δεν είναι αυτό ακριβώς που πιστεύουν. Γιατί δεν θα έχετε δίκιο!
Αλλάξτε θέσεις. Προσπαθήστε να σκεφτείτε όπως εκείνοι και νομίζω ότι θα βρείτε τη λύση. Και η λύση είναι πολλές μικρές λύσεις. Εκεί θα έχετε ένα πρόβλημα. Οι υπουργοί, κύριε Πρόεδρε, αγαπούν τα δεκαετή προγράμματα. Και όταν έχουν μέσα τους τη μαγική λέξη «στρατηγικό», τότε είναι σαν να έχουν κερδίσει εισιτήριο για την τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ. Έναν χρόνο να συνταχθεί το «στρατηγικό σχέδιο» και άλλον έναν να παρουσιαστεί και άλλα δύο να δούμε πώς θα εφαρμοστεί, πάει η τετραετία. Ενώ εδώ χρειάζονται δράσεις για την καθημερινότητα των ανθρώπων. Αυτά τα «μικρά» είναι τελικά και τα πιο δύσκολα!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια