Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις... για την "ανάπτυξη" του 1,9%

Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr 

Εδώ καιγόμαστε, αν μείνουν 57.000 ή 48.000, όσοι έβαλε στο κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2019 και η ΕΛΣΤΑΤ κλαίει για το 1,9% της ανάπτυξης. Δεν φτάνει αυτό.

Έχουμε και κάποιους ξερόλες... που θυμούνται ότι ο σύντροφος Αλέξης και τα ειδικά μελετητήρια της Κουμουνδούρου, ορκιζόντουσαν πως η ανάπτυξη του 2019 θα ήταν 2,3%. Το δε 2020..., μην το συζητάς αν είχε μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ!!

Τώρα αν η ΤτΕ και το ΙΟΒΕ εκτιμούσαν (προεκλογικά) ρυθμό ανάπτυξης το πολύ 1,9%, όπως και η ΕΛΣΤΑΤ, η οποία αναθεωρεί τώρα την εκτίμησή της για το πρώτο τρίμηνο (από το 1,3% στο 1,1%), μικρό το κακό στη σοβιετία μας...

Μήπως και το 2018 δεν έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, από το "Κρεμλίνο" της πλατείας Συντάγματος, πάμε φουλ ανάπτυξη με 2,1% αλλά η ΕΛΣΤΑΤ την βρήκε 1,9%; Σιγά τώρα... Μέχρι να φτάσουμε στο 4% ή στο (απίθανο) 7% για να ξελασπώσουμε... ούτε το 2030. Το 2019 μας μάρανε;

Αυτό που μας καίει τώρα είναι τι θα γίνει με τους 9.000 που βρήκαμε να περισσεύουν από τους 57.000 που πρόκανε να βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κράτος, πριν φύγει από την εξουσία.

Τους 57.000 που όταν τους μέτρησε, έναν-έναν, ο κ. Θεοδορικάκος και είδε 9.000 περισσευούμενους, αγανάκτησε. Αλλά σε συζήτησή του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ είπε. "...Δεν θέλω να είμαι άδικος. Είναι γνωστό πως για πολλές δεκαετίες οι κυβερνήσεις έσπρωχναν τον αριθμό των εκτάκτων προσλήψεων προς τα πάνω σε περιόδους εκλογών. Οι τριπλές εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν συνέβαλαν κατά πολύ σε αυτό όπως φαίνεται και γι’ αυτό τώρα αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα".

Πρόλαβε βέβαια πιθανό λαϊκό ξεσηκωμό... ο κ. Θεωδορικάκος συμπληρώνοντας "…η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να φερθεί άδικα σε κανέναν ωστόσο από εδώ και πέρα πρόκειται να μπει προγραμματισμός προκειμένων να μην ξανασυμβούν τέτοιες πολιτικές σε βάρος της κοινωνίας…".

Να λοιπόν, που δεν ξεχάσθηκε η κοινωνία και οι φορολογούμενοι... Ωστόσο ας μην μας διαφεύγει πως στην ελληνική σοβιετία, της 45ετίας, 1974- 2019, κάθε οικογένεια έχει ή έναν κρατικό υπάλληλο ή έναν που συνεργάζεται κάπως... με το κράτος-πατερούλη.

Αλλά ενώ εξηγήθηκαν όλα αυτά πετάει και έναν γρίφο, ο κ. Θεδορικάκος, "...Θα μελετήσω τα στοιχεία όσον αφορά το ζήτημα ώστε να υπάρξει πλήρης διαφάνεια αλλά θα μπει τάξη."

Τι το ήθελε αυτό το τελευταίο. Αντάρα και παντιέρες... στα κόμματα. Και πρώτα απ' όλα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα τον καίει και τον κόφτει καθώς σε 57.000 προσλήψεις πώς είναι δυνατόν να λείπει και το συντροφικό χεράκι της Κουμουνδούρου...

Και τι ανακαλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ και το βάζει (ανάμεσα σε χίλια δυο άλλα) για προβληματισμό στον λαό (τα γράφει στο μανιφέστο του). "Μήπως η Ν.Δ. ξεκινά πάλι μια προσπάθεια στοχοποίησης του δημοσίου και των λειτουργών του κατά τα πρότυπα του 2014, για την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών; Μήπως ο πραγματικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων του δημοσίου και η απόλυση των συμβασιούχων σε αυτούς".

Δεν ήταν όμως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που ταράχθηκε. Ήταν και το ΚΙΝΑΛ. Πώς θα μείνει απ' έξω όταν μιλάμε για 565.324 τακτικούς υπαλλήλους που περνάνε τις 850.000 μαζί με συμβασιούχους, ΔΕΚΟ, περιφέρειες κρατικά βιομηχανικά φαντάσματα... και τοπική αυτοδιοίκηση. Αν τους 850.000 τους βάλεις επί 5 (τόσους, υπολογίζεται πολιτικά, ότι επηρεάζει κάθε πρόσληψη), δεν είναι να μένεις έξω στον καβγά...

"...Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα πρέπει να προβεί σε καμία κίνηση ρεβανσισμού απέναντι σε αυτούς τους υπαλλήλους, παρά μόνο να τηρήσει τη νομιμότητα" είπε το ΚΙΝΑΛ, κουνώντας το δάκτυλο... σε κάθε αρμόδιο της Ν.Δ.

Να λοιπόν ποιο είναι το κεντρικό πρόβλημα της οικονομίας μας. Θα μείνουν τελικά οι 57.000 που προσέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κράτος, ή θα κάνει καμιά κουτσουκέλα... με τους 9.000 η Ν.Δ. και θα προκαλέσει σεισμό και πραξικόπημα στη Βουλή. Μέσα δε στη σύγχυση και την ταραχή μας αυτή έρχεται η ΕΛΣΤΑΤ και ανακοινώνει "...αναθεώρηση επί τα χείρω του ρυθμού ανάπτυξης, του 1ου τριμήνου, στο 1,1% από 1,3%.". Για εμάς όμως, εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις… (η λαϊκή απόδοση είναι γνωστή).

Πηγή: capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.