Το μεγάλο, το δυσθεώρητο πρόβλημα και ίσως αξεπέραστο εμπόδιο του Κυριάκου δεν είναι ούτε ο προσωρινά τελειωμένος Αλέξης Τσίπρας με την παρέα του, ούτε η Φώφη, ούτε φυσικά οι τροπολογίες για τις απολύσεις. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Κανένα αξεπέραστο πρόβλημα από το εσωτερικό μέτωπο
Το πρόβλημα είναι η Τουρκία, ο ψευτοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν, οι εξορύξεις, οι κυπριακές ΑΟΖ και η ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο το ακριτικό.
Από εκεί πριν από εννέα χρόνια εκφώνησε ο Γιώργος Παπανδρέου την ένταξή μας στο πρώτο μνημόνιο. Ξεχνώντας, για αυτονόητους λόγους, να αρθρώσει το θρυλικό «δυστυχώς, επτωχεύσαμεν». Και κάπου εκεί, πλησίον του Καστελόριζου, η απειλητική εμφάνιση του «Ορούτς Ρέις». Που πρόκειται κάποια στιγμή να καταπλεύσει, να αράξει και να τρυπήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Με προφανή σκοπό να υποχρεώσει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Αιγαίο.
Τα ζητήματα και τα διλήμματα που θα προκύψουν είναι πολλά και καυτά. Τόσο καυτά όσο θα είναι ένα θερμό επεισόδιο ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Εχουμε και λέμε:
Ενα, λοιπόν. Οποιος πιστεύει ότι ο ψευτοσουλτάνος από το πολυτελέστατο παλάτι του θα αγναντεύει με σταυρωμένα χέρια και θα απολαμβάνει Ελληνες και Κυπρίους να εκμεταλλεύονται τον υποθαλάσσιο πλούτο της περιοχής δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Δύο, λοιπόν. Οποιος επίσης πιστεύει ότι ο ίδιος ψευτοσουλτάνος θα σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες και δεν πρόκειται να τρυπήσει το Αιγαίο δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Τρία, λοιπόν. Οποιος πιστεύει ότι οι σύμμαχοί μας, οι Αμερικάνοι, θα εμποδίσουν πρακτικά, δηλαδή με στόλο, τα σχέδια των Τούρκων δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Τέσσερα, λοιπόν. Οποιος πιστεύει ότι οι Αμερικάνοι έχουν αλλάξει τους στρατηγικούς τους σκοπούς, έχουν εγκαταλείψει την Τουρκία και έχουν ερωτευτεί, μέχρι λιποθυμίας, την Ελλάδα δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Πέντε, λοιπόν. Οποιος πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας, εκτός από ρητορικές κορόνες, πρόκειται να εφορμήσουν και να εμποδίσουν το «Ορούτς Ρέις» και τον Ερντογάν δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Εξι, λοιπόν. Οποιος πιστεύει ότι οι απειλές των Τούρκων είναι απλώς λεκτικές δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Με απλά λόγια. Η Τουρκία θεωρείται και είναι περιφερειακή υπερδύναμη. Με απλά λόγια. Η Ουάσινγκτον δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει στο έλεος των Ρώσων. Με απλά λόγια. Ολα αυτά περί ρωσικών πυραύλων είναι διαπραγματευτικό ατού του Ερντογάν τόσο για το κρατικό μόρφωμα των Κούρδων όσο και για τα κοιτάσματα στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Με απλά λόγια. Το βασικό επιχείρημα της εξωτερικής πολιτικής της σουλτανίας είναι ότι και η Τουρκία βρέχεται από το Αιγαίο, επομένως μισά-μισά. Και επίσης, με απλά λόγια. Η στιγμή της αλήθειας είναι κοντά. Πολύ κοντά.
Το κρίσιμο δίλημμα σε εκείνη τη δύσκολη στιγμή είναι επίσης απλό. Τόσο απλό όσο και ακραίως καυτό. Εμείς τι θα κάνουμε ακριβώς;
Θα βλέπουμε τους Τούρκους να τρυπάνε την υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο χωρίς να κάνουμε τίποτα; Θα στείλουμε δυνάμεις να βυθίσουν το «Ορούτς Ρέις»; Θα εμπλακούμε σε θερμό επεισόδιο με ανυπολόγιστες συνέπειες; Θα συμφωνήσουμε σε διαπραγματεύσεις, δηλαδή στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου;
Αν επιχειρήσουμε να βυθίσουμε το τουρκικό σκάφος, θα ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως. Αν απλώς εξαντληθούμε σε ρητορικές διαμαρτυρίες και διπλωματικές κινήσεις, είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι το Αιγαίο δεν είναι μόνο ελληνικό. Κι αν η κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, καταλήξει σε διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους, τότε φοβούμαι πως τα 3/4 του ελληνικού λαού θα εφορμήσουν να κρεμάσουν τους «προδότες» στην πλατεία Συντάγματος.
Η στιγμή της αλήθειας προ των πυλών. Και να το θυμάστε. Η Συμφωνία των Πρεσπών και το Μακεδονικό μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο το τουρκοσουλτανικό μοιάζει με Μίκυ Μάους και παιχνίδι παιδικό!
Δημήτρης Δανίκας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια