Μήπως όλες οι πράξεις των κυβερνώντων το πρώτο εξάμηνο του 2015 φτάνουν στα όρια της εσχάτης προδοσίας; Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθούμε σοβαρά με όλους αυτούς που έπαιξαν με το μέλλον των παιδιών μας;
Γράφει ο Βασίλης Σ. Κανέλλης
Είθισται στις διακοπές να παίρνουμε βιβλία που θα ξεκουράζουν το μυαλό μας. Χαλαρά, ελαφρά αναγνώσματα για την παραλία που θα διακόπτονται από βουτιές στη θάλασσα ή από οινοποσία η οποία δεν επιτρέπει περαιτέρω σκέψη.
Μυθιστορήματα, θριλεράκια της σειράς, αστυνομικές ιστορίες, νουβέλες και άλλα βιβλία που περιμένουν από τον χειμώνα για να διαβαστούν αυτές τις ελάχιστες ημέρες της ξεκούρασης.
Τι γίνεται, όμως, όταν επιλέγεις να διαβάσεις ένα πολιτικό θρίλερ; Ένα δημοσιογραφικό βιβλίο μέσα στο οποίο μπορείς να θυμηθείς, να μάθεις από πρώτο χέρι ή να ξαναψάξεις στα γραφόμενά σου τι είχες και ο ίδιος καταλάβει μια εποχή όχι πολύ μακρινή;
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και η «Τελευταία μπλόφα», των καλών συναδέλφων δημοσιογράφων Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού».
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν, γιατί έχουν διαβάσει αποσπάσματά του, περιγράφει το παρασκήνιο του 2015. Τι έγινε από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία μέχρι τον οδυνηρό συμβιβασμό του καλοκαιριού του ίδιου έτους που μας έφερε το χειρότερο μνημόνιο όλων όσων οι Έλληνες βίωσαν.
Οχι, δεν πρόκειται για κανενός είδους διαφήμιση, άλλωστε το βιβλίο έχει πάρει το δρόμο του, όμως, πρόκειται για μια αφήγηση που σίγουρα θα μπορούσε να γίνει και ταινία.
Ισως, όχι σαν κι αυτήν που έχει ετοιμάσει ο σπουδαίος Κώστας Γάβρας με κάτι… ενήλικες στο δωμάτιο και τι έγινε εκείνο το εξάμηνο στην Ελλάδα.
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη και καλό είναι να τη δούμε πρώτα πριν την κρίνουμε. Αλλωστε, κάθε βιβλίο ή ταινία αναλύεται υποκειμενικά από τον αναγνώστη ή το θεατή.
Όμως η «Τελευταία μπλόφα» μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει σε όποιον το διαβάσει κι έχει λίγη αίσθηση της πραγματικότητας στην Ελλάδα. Τότε και τώρα.
Έτσι κι εγώ εξοργίστηκα με το βιβλίο αυτό. Κι όχι φυσικά με τη σπουδαία δουλειά που έκαναν οι δύο δημοσιογράφοι.
Εξοργίστηκα με τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους που κυβέρνησαν τη χώρα μου.
Εξοργίστηκα με το μέγεθος της πολιτικής απάτης του ΣΥΡΙΖΑ, με την τεραστίων διαστάσεων εξαπάτηση του ελληνικού λαού.
Εξοργίστηκα με τον Τσίπρα, με τον Βαρουφάκη, τον Παππά, τον Τζανακόπουλο, με όλη εκείνη την ομάδα που διαπραγματευόταν τις τύχες τις δικές μας και των παιδιών μας.
Εξοργίστηκα που κάποιοι τόσο ανερυθρίαστα έπαιξαν το μέλλον μας στα ζάρια.
Είμαι ακόμη εξοργισμένος γιατί αυτοί οι τύποι είναι ακόμη ισχυροί, γιατί ακόμη και σήμερα παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές μας, γιατί ακόμη και σήμερα μας κουνάνε το δάκτυλο της ψευτοηθικής τους.
Εξοργίστηκα γιατί το 2015 ο ελληνικός λαός την πάτησε τρεις φορές κι έδωσε λευκή επιταγή σε ανθρώπους άσχετους, ψεύτες, ανίκανους και πολιτικούς απατεώνες ολκής.
Αυτοί που τώρα βγαίνουν στη Βουλή για να υπερασπιστούν το έργο τους.
Μόνο οργή μπορεί να νιώθει κανείς διαβάζοντας τι έκαναν από τον Ιανουάριο μέχρι τον Αύγουστο του 2015. Πόσες εγκληματικές πράξεις που χωρίς δόση υπερβολής βρίσκονται στα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Ανθρωποι ερασιτέχνες που δεν ήξεραν τι έκαναν, που δεν είχαν κανένα ουσιαστικό σχέδιο, που δεν αντιλαμβάνονταν τη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι άνθρωποι αυτοί που η μόνη επαναστατική τους πράξη ήταν να μη βάζουν γραβάτες και να κυκλοφορούν σα χαμένοι στους αχανείς διαδρόμους των μουντών κτιρίων των Βρυξελλών.
Με πρώτο και καλύτερο τον Αλέξη Τσίπρα, τον πολιτικό που κορόιδεψε όσο κανείς άλλος τον ελληνικό λαό και που οι πράξεις τους αναδεικνύουν έναν ταλαντούχο αλλά βαθιά διχασμένο άνθρωπο που απείλησε να τινάξει τη χώρα στον αέρα.
Εξοργίστηκα, όμως, και με την ανικανότητα των Ευρωπαίων ηγετών και της γραφειοκρατικής νομενκλατούρας που δεν έχει ακόμη και σήμερα συναίσθηση των ιδιαιτεροτήτων των λαών και που νομίζει ότι χωρίς κοινωνικά κράτη θα μπορέσει να κρατήσει στέρεο το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αξίζει να θυμηθεί κανείς τι έγινε εκείνους τους ταραγμένους μήνες στην Ελλάδα.
Και να αναρωτηθεί αν πρέπει να πληρώσουν κάποιοι τον εξευτελισμό και το ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Οχι, μην το διαβάσετε το βιβλίο αν δεν μπορείτε να συγκρατήσετε την οργή σας…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια