Ποιοι σκότωσαν το πανεπιστημιακό άσυλο

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Η κατάχρηση είναι ο χειρότερος εχθρός κάθε δικαιώματος, κάθε δημοκρατικής κατάκτησης. Πρόκειται για κανόνα χωρίς εξαίρεση. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μία ζωντανή απόδειξη. Ποιός θα μιλούσε για το θέμα αυτό εάν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα εκείνα, που το έχουν υπονομεύσει στη συνείδηση της κοινής γνώμης; Σήμερα, η νεόδμητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως είχε προαναγγείλει και προεκλογικά ετοιμάζεται να το καταργήσει και μάλιστα με τη συναίνεση της κοινής γνώμης.

Υπενθυμίζουμε ότι το άσυλο καθιερώθηκε σ’ άλλες εποχές, όταν κυριαρχούσαν αυταρχικά καθεστώτα, για να προστατεύσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια από την κρατική καταστολή. Στη σημερινή Ελλάδα δεν υφίσταται τέτοιο πρόβλημα. Η "τηλεοπτική δημοκρατία" διαθέτει πιο έμμεσους, αλλά πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να εξασφαλίζει την υποταγή των "υπηκόων".

Παρά το γεγονός ότι στην εποχή του Διαδικτύου και των social media το άσυλο έχει χάσει το αρχικό του νόημα. Θα μπορούσε, ωστόσο, να παραμείνει ένας χρήσιμος θεσμός, με την έννοια ότι ενισχύει την αίσθηση ελευθερίας, χωρίς την οποία εκφυλίζεται η ίδια η έννοια της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το σωστό, λοιπόν, δεν είναι η κατάργησή του, αλλά να τεθεί φραγμός στις κραυγαλέες καταχρήσεις του. Το στοίχημα διορθωτικών παρεμβάσεων για τη διατήρησή του, όμως, έχει προ πολλού χαθεί.

Στη δημοκρατία, η αποχή από τα μαθήματα, ως εκδήλωση διεκδίκησης ενός αιτήματος εκ μέρους των φοιτητών, είναι θεμιτή. Όσον αφορά δε τις καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων ισχύει ό,τι ισχύει και με τις διαδηλώσεις. Όταν συγκεντρώνονται δεκάδες χιλιάδων πολίτες για να διαμαρτυρηθούν είναι θεμιτό να κλείνουν το κέντρο της Αθήνας. Είναι αθέμιτο, όμως, να το μπλοκάρουν 100-200 διαδηλωτές. Η ποιότητα δεν είναι άσχετη με την ποσότητα.

Όχημα για αυθαιρεσία και βία το πανεπιστημιακό άσυλο

Το ίδιο, λοιπόν, ισχύει και με τις καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων. Σε ακραίες περιπτώσεις μαζικής φοιτητικής διαμαρτυρίας καθίστανται αναπόφευκτες. Αυτό, όμως, που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι τελείως διαφορετικό. Ομάδες αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, αποτελούμενες και από φοιτητές και από εξωπανεπιστημιακούς, επιβάλλουν με τη βία τη θέλησή τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, μάλιστα, που την επιβάλλουν βιαιοπραγώντας εναντίον καθηγητών.

Η συνέχεια στο: SLPress.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.