Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη
Aυτή η, τάχαμου, χαλαρή συνέντευξη μπροστά στο τζάκι του Μαξίμου (μόνο το κονιάκ και τα ξηροκάρπια έλειπαν από το τραπεζάκι), ήταν το κύκνειο άσμα του Τσίπρα.
Κι άλλοι πρωθυπουργοί έδωσαν μια χαμένη εκλογική μάχη.
Όμως, την έδωσαν με αξιοπρέπεια.
Δεν ευτέλισαν τον θεσμό, ούτε ξεφτιλίστηκαν οι ίδιοι.
Ο Τσίπρας σε κάθε προεκλογική του ομιλία, σε κάθε συνέντευξή του, έκανε ό,τι μπορούσε για να μας πείσει πόσο ανάξιος ήταν για το αξίωμα.
Πόσο λίγος...
Ο τρόπος με τον οποίον περιγράφει την είδηση για το χαμό δυο παιδιών είναι στα όρια της ύβρεως ή καλύτερα αποτελεί ύβρι.
Θα πρέπει να προκάλεσε σοκ σ' όσους τον άκουσαν.
Ένας πρωθυπουργός που στις αρχές της θητείας του απολάμβανε δημοτικότητα της τάξεως του 70% κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να αναλώσει το πολιτικό του κεφάλαιο και προς το τέλος του να περιφέρεται ως ένας πολιτικάντης της συμφοράς, χωρίς αξιοπρέπεια.
Όμως, ακόμα και τώρα βλέπεις την αλαζονεία στα λόγια του.
Τον υπερφίαλο εγωϊσμό του, που δεν του επιτρέπει να καταδεχθεί να ζητήσει μια συγνώμη.
Το διαζύγιό του απ' την πραγματικότητα.
Τελικά, το μόνο που πέτυχε, αυτό τ' αδειανό πουκάμισο, ήταν να πείσει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού ότι για να γυρίσει ο τροχός και να πάει η χώρα μπροστά χρειάζεται σεμνότητα και όπως λέει και το τραγούδι "λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά".
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια