Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα φόβου για ενδεχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μόνο που τον δρόμο τον έστρωσε ο Αλέξης Τσίπρας και η πολεμική του
Γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Το σύνθημα έχει ριχτεί: να μην αφήσουμε να επιστρέψει η Δεξιά.
Από κοντά και η παράθεση όλων των κατακτήσεων που ετοιμάζεται να καταργήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να παλέψει τις εκλογές μόνο με το πρόγραμμα, αλλά και με το φόβο.
Το φόβο ότι έρχεται μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, που θα μειώσει μισθούς και συντάξεις, θα επιτεθεί στους δημοσίους υπαλλήλους και θα κάνει ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις.
Όλα αυτά σωστά είναι.
Αυτό θα γίνει με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Μόνο που αυτά που θα κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε μεγάλο βαθμό θα τα έκανε και μια κυβέρνηση Τσίπρα, για τον απλούστατο λόγο ότι τα προβλέπουν τα μνημόνια που έχουν αποδεχτεί και τα δύο κόμματα.
Για την ακρίβεια αυτές τις πολιτικές σε μεγάλο βαθμό εφάρμοσε και ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Τσίπρας θα μπορούσε να έχει την κοινωνία μαζί του.
Αρκεί να μην την είχε κοροϊδέψει κατάμουτρα το καλοκαίρι του 2015 και αρκεί και μετά να έδειχνε ότι όντως έχει έναν ορίζοντα και για μέτρα προσανατολισμένα στα λαϊκά στρώματα. Μέτρα και πολιτικές και όχι απλώς τις ελεημοσύνες των «επιδομάτων».
Θα μπορούσε να είχε την κοινωνία μαζί του εάν της έλεγε την αλήθεια και δεν προσπαθούσε διαρκώς να παρουσιάζει μια ωραιοποιημένη εικόνα της πραγματικότητας.
Θα μπορούσε να είχε την κοινωνία μαζί του εάν σε όλο αυτό το διάστημα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν δείξει άλλο ήθος και ύφος και δεν κοιτούσαν είτε να κάνουν «δουλίτσες» με διάφορους απίθανους επιχειρηματίες είτε να τρέχουν τελευταία στιγμή να βολέψουν συγγενείς και φίλους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας πρόκειται να τις χάσει, επειδή χρόνια τώρα περιφρονεί την αγωνία της κοινωνίας και τις ανάγκες της.
Γιατί με αυτό τον τρόπο ο Τσίπρας τελικά ήταν που επέβαλε το «δεν υπάρχει Εναλλακτική».
Αυτός διαμόρφωσε την εικόνα ότι ο νεοφιλελευθερισμός των χαμηλών μισθών, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ιδιωτικοποιήσεων είναι ο μόνος εφικτός ορίζοντας σήμερα στην Ελλάδα.
Μόνο που όταν επιμένεις τόσο πολύ ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική, στο τέλος ο κόσμος, κουρασμένος από τόσα χρόνια μνημονίων και θυμωμένος από όλες τις υποσχέσεις που ξέχασες, είναι λογικό να στραφεί προς ένα άλλο κόμμα, που σε τελική ανάλυση λίγο πολύ τα ίδια λέει.
Γιατί όταν η αριστερά παίρνει διαζύγιο από την αριστερή πολιτική, απαξιώνει το πραγματικό «ηθικό πλεονέκτημα» και ενστερνίζεται το νεοφιλελευθερισμό, τότε απλώς ανοίγει το δρόμο για την παλινόρθωση της δεξιάς.
Και όσους μπαμπούλες και εάν επικαλεστεί ο Αλέξης Τσίπρα, αυτό θα γίνει τελικά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια