Γράφει ο Γιώργος Σ. Μπουρδάρας
Παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά και «μεγάλο πειρασμό» συνιστά για τους πρωταγωνιστές της επομένης των προσεχών εκλογών ημέρας, η αρνητική κληρονομιά που αφήνουν στη Βουλή οι απερχόμενοι.
Η υπόθεση με τις μετατάξεις «ημετέρων» και συγγενών προκάλεσε ευλόγως σάλο και αντιδράσεις, αλλά το μείζον εν προκειμένω, ο κίνδυνος δηλαδή και ο «πειρασμός», βρίσκεται στην αθέατη πλευρά του ζητήματος: Στην με ευθύνη των κ. Αλ. Τσίπρα και Ν. Βούτση παραβίαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης διάκρισης των εξουσιών. Ως γνωστόν, την επομένη της δημοσιοποίησης της τελικής πράξης τακτοποίησης των συγγενών-στελεχών ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, από το μέγαρο Μαξίμου διαδόθηκε η πληροφορία –προκειμένου να βγει από το κάδρο ο πρωθυπουργός, ότι με εντολή Τσίπρα σταμάτησε η διαδικασία των μετατάξεων.
Ο Πρόεδρος της Βουλής, τουλάχιστον στη σχετική γραπτή ανακοίνωσή του, επιχείρησε να «μαζέψει» το (νέο) σοβαρό λάθος, σημειώνοντας ότι «με εντολή Προέδρου της Βουλής, λόγω αρμοδιότητας» σταμάτησε η επίμαχη διαδικασία.
Η Βουλή, ο τρόπος λειτουργίας της και το σύνολο των «εσωτερικών» της υποθέσεων διέπονται από συνταγματικώς κατοχυρωμένη ανεξαρτησία ειδικώς έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, της εκάστοτε κυβέρνησης δηλαδή, για λόγους ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος. Μπορεί η σφοδρή κρίση των τελευταίων ετών να οδήγησε σε αναπροσαρμογή ορισμένων προκλητικότατων πτυχών αυτής της αυτονομίας – κυρίως όσον αφορά οικονομικές παραμέτρους (ύψος βουλευτικής αποζημίωσης, καθεστώς αμοιβώς εργαζομένων στη Βουλή κλπ), αλλά το σύνολο όλων των άλλων ζητημάτων, όπως ο τρόπος οργάνωσης, εργασιακά ζητήματα, κανόνες νομοθέτησης ή άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου, (υποτίθεται πως) είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας της εθνικής αντιπροσωπείας, με κανέναν εκπρόσωπο είτε της εκτελεστικής είτε της δικαστικής εξουσίας να έχει διαίωμα παρέμβασης.
Αντιθέτως, υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό, οι μεν κυβερνήσεις υποχρεούνται να ζητούν την εμπιστοσύνη της Βουλής και να λογοδοτούν σε αυτήν, οι δε εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης οφείλουν για υποθέσεις πιθανής μη νόμιμης συμπεριφοράς/δράσης υπουργών ή βουλευτών να ζητούν την άδεια της Βουλής για να προχωρήσουν στην έρευνα.
Με την παρέμβασή του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και απερχόμενος πρωθυπουργός να απαιτήσει –προκειμένου να διασώσει ό,τι μπορούσε να διασωθεί από το «ηθικό πλαονέκτημα» μετά το θόρυβο της υπόθεσης «μετατάξεις», με την ανοχή και συνευθύνη του κ. Βούτση παραβίασε την προαναφερόμενη αρχή, επιφέροντας ακόμα ένα πλήγμα στην τρωθείσα λειτουργία των Θεσμών, ως επιπρόσθετη θυσία στο βωμό της προστασίας του ιδίου και του κόμματός του. Το εάν και ποιές μετατάξεις θα γίνουν, βάσει απολύτως νόμιμων διαδικασιών εντός Βουλής, είναι αποκλειστικό δικαίωμα της ίδιας της Βουλής.
Δεν ήταν, ωστόσο, η πρώτη φορά που συνέβη τέτοια προκλητικά αντιθεσμική παρέμβαση της υπό το ΣΥΡΙΖΑ εκτελεστικής στην κοινοβουλευτική εξουσία: Σχετικά πρόσφατα, με αφορμή τις αναταράξεις που προκάλεσε η αποχώρηση των ΑΝΕΛ από τη συγκυβέρνηση, έγινε πολύς λόγος για την αναγκαιότητα ή μη αλλαγών στον Κανονισμό της Βουλής, προκειμένου να διατηρηθούν κάποια κοινοβουλευτικά «προνόμια» για τους έως τότε συγκυβερνήτες.
Εν μέσω και τότε δημοσίων αντιδράσεων, πάλι εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός αρχικώς να επιβεβαιώνει εμμέσως πως εκείνος ζήτησε αρχικώς αλλαγές ευνοϊκές προφανώς για τον Π.Καμμένο, και στη συνέχεια να απαιτεί –και μάλιστα εγγράφως- από τον Πρόεδρο της Βουλής «να μην αναλάβει καμία αλλαγή του ισχύοντος Κανονισμού, ούτε κατ΄ένα σημείο στίξης»! Οι δημόσιες αυτές παρεμβάσεις –που αμφότερες έγιναν αποδεκτές από τον κ. Βούτση- ευλόγως δημιουργούν σκέψεις για αναρίθμητες άλλες που έγιναν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Αυτές οι μείζονος σημασίας περιπτώσεις, αλλά και μια σειρά πολλές άλλες δράσεις και συμπεριφορές αντικοινοβουλευτικής συμπεριφορές εκ μέρους της απερχόμενης κυβέρνησης, συνδιαμορφώνουν τη «μαύρη λίστα» των προς αποφυγή παραδειγμάτων, για την κυβέρνηση την οποία θα αναδείξουν οι προσεχείς, πρόωρες εκλογές. Η εμπειρία δείχνει πως δεν αρκούν οι σημερινές δηλώσεις καταδίκης τέτοιων επιλογών και συμπεριφορών. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φτιάξει την περίφημη «Μαύρη Βίβλο» με τις αρνητικές δράσεις των «προηγουμένων» δεσμευόμενος ότι ως πλειοψηφία θα διορθώσει την κατάσταση, πλην όμως έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Καθώς όλα δείχνουν ότι ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης θα είναι ο επικεφαλής του επόμενου κυβερνητικού σχήματος, και δεδομένης της έως σήμερα κοινοβουλευτικής στάσης του, δημιουργείται η κατ’ αρχήν αίσθηση ότι υπάρχει προοπτική, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την θεσμική λειτουργία της Βουλής, να υπάρξει σεβασμός, διορθωτικές κινήσεις, και δι’ αυτών αποκατάσταση μεγάλου μέρους του τρωθέντος κύρους του Ναού της Δημοκρατίας. Τα ερωτήματα, ωστόσο, ευλόγως ανακύπτουν όχι μόνον εξαιτίας της πείρας απ’ όσα –διακομματικά- συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά και εξαιτίας του ότι η εξουσία γεννά μεγάλους «πειρασμούς», ειδικά μεταξύ συμβούλων, συνεργατών και μη ορθώς ελεγχόμενων στελεχών σε θεσμικές θέσεις-κλειδιά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια