Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες εργάζονται την Κυριακή και όλοι οι υπόλοιποι απολαμβάνουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους.
Πραγματικά σοκαρίστηκα όταν άκουσα την ενσάρκωση του Μινώταυρου του νεοφιλελευθερισμού (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), Κυριάκο Μητσοτάκη, να λέει ότι υπάρχει εταιρεία που μετά από συνεννόηση εργοδοσίας και εργαζομένων έκανε το 5νθήμερο 7ήμερο. Ιερή οργή με πλημμύρισε και άρχισα να φωνάζω «ποτέ δουλειά την Κυριακή, ρε κουφάλες» αλλά μετά σταμάτησα γιατί είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και τα βράδια της Κυριακής γράφω το άρθρο για τη Δευτέρα και ήθελα να προλάβω και να γράψω και να δω τον Τσιτσιπά. Ήμουν δηλαδή άλλος ένας που ενοχλείται όσο ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης από την ιδέα της δουλειάς την Κυριακή, αλλά παρόλα αυτά και δουλεύω Κυριακή και απολαμβάνω τη δουλειά των άλλων. Θα ήταν άλλωστε δύσκολο να μην κάνω ούτε το ένα ούτε το άλλο καθώς εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες εργάζονται την Κυριακή και όλοι οι υπόλοιποι απολαμβάνουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους. Θα ήταν τόσο δύσκολο, όσο εύκολο είναι να υποκρίνομαι ότι είμαι αντίθετος με το 7ήμερο, ενώ κάθε Κυριακή παραγγέλνω ένα διπλό εσπρέσο στο καφέ και αράζω να δω μπάλα. Στο καφέ, που όπως χιλιάδες επιχειρήσεις, δεν έχει 5νθήμερο, αλλά 7ήμερο. Τη μπάλα (όχι ελληνική ρε, μη φοβάστε) που το κανάλι που την μεταδίδει δεν έχει 5νθήμερο, αλλά 7ήμερο. Εγώ, που μου αρέσει πιο πολύ να διαμαρτύρομαι και να φωνάζω παρά να σκέφτομαι.
Καφέ, μπαρ, φαστφουντάδικα, σουβλατζίδικα, πιτσαρίες, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, φούρνοι, ραδιοφωνικοί σταθμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τηλεοπτικοί σταθμοί, ιντερνετικά κανάλια, συνδρομητικά κανάλια, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, κινηματογράφοι, θέατρα, καταστήματα του ΟΠΑΠ, εταιρείες στοιχημάτων, μίνι μάρκετ, ψιλικατζίδικα, περίπτερα, μεσαία σούπερ μάρκετ που είναι ανοιχτά τις Κυριακές, τηλεφωνικά κέντρα, υπηρεσίες παραγγελίας και ντελίβερι φαγητού, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροπορικές εταιρείες, ναυτιλιακές εταιρείες, μεταφορικές εταιρείες, σώματα ασφαλείας, εταιρείες σεκιούριτι, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μουσεία, λοιπές επιχειρήσεις σχετικές με τον τουρισμό (ξεναγοί, οδηγοί τουριστικών λεωφορείων κλπ), εταιρείες ταξί, γυμναστήρια είναι μόνο κάποιες από τις επιχειρήσεις που δουλεύουν 7ήμερο και τις υπηρεσίες τους τις απολαμβάνουν όλοι χωρίς ίχνος διαμαρτυρίας. Αλλά αρκεί η ενσάρκωση του τέρατος της Αποκάλυψης (προφανώς και εννοώ τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη) να πει «...όταν μια επιχείρηση, αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, συμφωνεί με επιχειρησιακή σύμβαση με τους εργαζόμενους να πάει από το 5νθήμερο σε 7ήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές, απ’ ό,τι θα είχαν οι εργαζόμενοι πριν και με αυξημένα δικαιώματα και συμφωνούν τα δύο μέρη...» για να σηκωθούν οι οργισμένες γροθιές των αγωνιστών της «υπεράσπισης των κεκτημένων».
Κάποιοι, ακόμα πιο αγωνιστές, επιτέθηκαν στον σατανικό απόστολο της νέας τάξης πραμάτων (χωρίς «γ» γιατί, όπως θυμάστε, ο Κυριάκος δεν μπορεί να πει τη λέξη «πράγμα», δεν βάζει «γ» στο πράμα του) φωνάζοντας με κεφαλαία στο τουίτερ «ΟΧΙ ΣΤΙΣ 7 ΗΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ» παρότι ο εξαποδώ ποτέ δεν χρησιμοποίησε τη λέξη «εργασία» όταν μίλησε για το 7ήμερο. Θα ήταν όμως κρίμα να χάσουν την ευκαιρία να πουν ψέματα στους πιστούς τους. Εκείνοι άλλωστε δεν θα έμπαιναν στον κόπο ούτε βίντεο να δουν, ούτε ηχητικά να ακούσουν και θα παπαγάλιζαν «Ο ΚΟΥΛΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΑΛΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ 7 ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ» μη σκέφτόμενοι πως αν κάποιος είχε ένα τόσο σατανικό σχέδιο, ένα σχέδιο που αναπόφευκτα θα τον οδηγούσε σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας οι κανόνες απαγορεύουν την 7ήμερη εργασία για έναν εργαζόμενο, θα φρόντιζε να μην το αποκαλύψει δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές.
Προφανώς, το ότι το παράδειγμα της επιχείρησης που συμφωνεί με τους εργαζομένους της να κάνει το 5νθήμερο – 7ήμερο αφορά μια επιχείρηση η οποία εκμεταλλεύθηκε έναν νόμο της κυβέρνησης του Αλέκση και την οποία επισκέφθηκε ο Αλέκσης προκειμένου να παραστήσει τον εκσυγχρονιστή όταν ακόμα πίστευε πως υπάρχει προοδευτικός του 21ου αιώνα που μπορεί να τσιμπήσει, είναι μια λεπτομέρεια. Οι προοδευτικοί του 19ου αιώνα στους οποίους απευθύνεται ο Αλέκσης δεν δίνουν δεκάρα για όλα αυτά. Κάθε Κυριακή, από τα καφέ και τις μπρασερί του αγώνα, ανάμεσα σε φρέντο και κροκ μαντάμ, αντιστέκονται στο 7ήμερο και στη δουλειά τις Κυριακές (αυτό μου φάνηκε πιο λογικό από τότε που άκουσα τον Αλέκση να λέει ότι η παράταξη του είναι πιο κοντά απ’ όλες στο κήρυγμα του Χριστού). Αντιστέκονται στην πραγματικότητα όπως το κάνουν εδώ και χρόνια. Κι αν η πραγματικότητα δεν υποκύψει στο δίκιο του αγώνα τους, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια