Γράφει η Νεφέλη Λυγερού
Από τη μία, οι δηλώσεις του Γιώργου Κατρούγκαλου για τα «ενεργειακά δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο». Από την άλλη, το σχόλιο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Τσιρώνη για το Καστελόριζο. «Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο», δήλωσε, ενώ ακόμα και μετά τις αντιδράσεις φρόντισε με μία ανάρτησή στα σόσιαλ μίντια να εμείνει στα λεγόμενά του.
Ο πρώην υπουργός θεωρεί προφανώς ότι το ζητούμενο είναι αν το Καστελόριζο βρίσκεται κοντά ή μακριά από την Ρόδο, ή αν βρίσκεται στον κύριο κορμό του Αιγαίου! Και μπορεί οι γνώσεις του κύριου Τσιρώνη στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής να είναι… ελλιπείς, απ’ ότι μαρτυρά άθελά του ο ίδιος, αλλά σε καμία περίπτωση οι δηλώσεις του δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τυχαίες.
Ο Νίκος Κοτζιάς, χωρίς να διαθέτει καμία δικαιολογία άγνοιας, έθεσε επίσης ζήτημα Καστελόριζου. «Αν νομίζεις, όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα, ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι -ξέρω εγώ- το Καστελόριζο έχει το 100% έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις», δήλωσε λίγες εβδομάδες νωρίτερα.
Πέραν, όμως, των δηλώσεων καθαυτών, η κυβέρνηση εφαρμόζει εδώ και καιρό – με πρότυπο το «διπλωματικό αριστούργημα των Πρεσπών», όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός – την περίφημη στρατηγική κατευνασμού. Τη στιγμή που η Τουρκία διαμορφώνει συνεχώς συνθήκες ψυχολογικού πολέμου, οι οποίες εντείνονται με κάθε επίσημη επίσκεψη που πραγματοποιείται, η ελληνική πλευρά κάνει τα πάντα ώστε να καταλαγιάσει την επιθετικότητα της γείτονος.
Αναγάγοντας αυτή την στρατηγική σε άτυπο δόγμα, δεν χωράει αμφιβολία ότι η παρούσα κυβέρνηση – μόλις λίγους μήνες πριν την αποδρομή της – έχει «ανοίξει τραχανά» και στα ελληνοτουρκικά. Αν επιχειρήσει κανείς, μάλιστα, να αποκωδικοποιήσει τις πρόσφατες δηλώσεις, αλλά και τα περιττά σούρτα φέρτα, μένει να αναρωτηθεί τί ακριβώς διαπραγματευόμαστε με την Άγκυρα; Και κυρίως τί περιελάβανε ο περίφημος «οδικός χάρτης» που συμφώνησαν Τσίπρας-Ερντογάν στην Άγκυρα; Μήπως είμαστε στην αρχή της εφαρμογής του; Μήπως για να κατευνάσουμε την Τουρκία θα αρνηθούμε την ύπαρξη ΑΟΖ στο Καστελόριζο;
Η Τουρκία από την πλευρά της φροντίζει με κάθε δήλωση και κίνηση να επιβεβαιώσει την κακή προαίρεση που την χαρακτηρίζει. Ενδεικτικό παράδειγμα, η νέα NAVTEX για στρατιωτική άσκηση παραμονή της 25ηςΜαρτίου. Πιο συγκεκριμένα, το τουρκικό Ναυτικό δεσμεύει την περιοχή στο Αιγαίο μεταξύ Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου για την διεξαγωγή ασκήσεων με πυρά. Όλα αυτά, μετά το παραλήρημα του Τούρκου υπουργού Άμυνας, ό,τι «Αιγαίο και Κύπρος ανήκουν στην Τουρκία». Αφού επιχείρησαν να ανασκευάσουν τις εθνικιστικές κορώνες, κατηγορώντας την μετάφραση, τη σκυτάλη πήρε ο ίδιος ο Ερντογάν, με αιχμή αυτή την φορά την Θράκη. «Κάποιοι θεωρούν πολλά από τα εδάφη μας δικά τους, όπως είναι η Θράκη».
Στο μίγμα φρόντισε να ρίξει προεκλογικά και την Αγιά Σοφιά. «Μπορεί να ονομάσουμε την Αγία Σοφία τζαμί, αντί για μουσείο, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να την επισκέπτονται χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο», είπε.
Υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω, δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί σε τί πλαίσιο εντάσσονται οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, ειδικά όταν αρχίζει και διαφαίνεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: τη στιγμή που η κυβέρνηση Ερντογάν έχει απομονωθεί από το Δυτικό στρατόπεδο, η Αθήνα εμφανίζεται όχι μόνο να αμβλύνει τις εντυπώσεις, όχι μόνο να την δικαιολογεί, αλλά χειρότερα ακόμα: να υιοθετεί την ρητορική της γείτονος χώρας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια