Ο σημερινός πρωθυπουργός στο θέμα των Σκοπίων ταυτίζεται πλήρως με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη
Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Ο πρωθυπουργός έχασε το μυαλό του. Είναι σαφές. Δύο αποστροφές του λόγου του το επέδειξαν: όταν είπε στη Βουλή προ ημερών «τώρα θα τα ακούσετε, μιλά ο πρωθυπουργός της χώρας» και όταν εξύβρισε τους Ελληνες που διαφωνούν μαζί του αποκαλώντας τους ανόητους. Η «γυάλα» της εξουσίας τον αποξένωσε κι αυτόν από την κοινωνία. Μαζί και το ακατανόητο πάθος του για να ξεπουληθεί άρον άρον η Μακεδονία.
Ο κ. Τσίπρας, που παριστάνει σήμερα τον προοδευτικό, έχει καταλάβει με ποιον έχει ταυτιστεί απόλυτα; Με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η Ιστορία το αποδεικνύει. Ταυτόχρονα βρίσκεται σε πλήρη αντιπαράθεση με όσα υποστήριζε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτός τον οποίο προσπαθεί τόσο πολύ να μιμηθεί.
Ηταν 27 Μαρτίου του 1993. Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέβαλε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το Σκοπιανό. Στην εναρκτήρια ιστορική ομιλία του εξέθετε συνολικά το πρόβλημα και απαντούσε σημείο προς σημείο στην τότε κυβερνητική προπαγάνδα που -ω του θαύματος- ταυτίζεται πλήρως (!) με τη σημερινή. Ναι, ο Ανδρέας από το μακρινό 1993 είναι σαν να απαντάει στο κακέκτυπό του, τον Αλέξη Τσίπρα. Ελεγε τότε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ:
• «Ουδέποτε θα δεχτούμε τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της στην ονομασία των Σκοπίων. Αυτή είναι η θέση μας και θα παραμείνει, χωρίς καμία υποχώρηση. Ελπίζουμε να μη βρεθούμε εμείς τελικά κατηγορούμενοι ότι δεν κάναμε τις αναγκαίες υποχωρήσεις για να βρεθεί όνομα αποδεκτό και από τα Σκόπια».
• «Ο κ. Μητσοτάκης δεν πίστεψε ποτέ όσα δήλωνε στο εσωτερικό και υπονόμευε με τις ενέργειές του στις διεθνείς επαφές τα συμφέροντα της χώρας. Ηδη από τις αρχές του ’92 ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε στη σύνοδο του ΕΛΚ ότι το όνομα της υπό αναγνώριση δημοκρατίας των Σκοπίων δεν αποτελεί μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα. Aπό ξένα περιοδικά πληροφορηθήκαμε λίγους μήνες μετά την ιστορία της διπλής ονομασίας. Στη “Monde” ο πρωθυπουργός πρόσφατα προέβλεψε το αποτέλεσμα της διαιτησίας και διαδήλωσε την ετοιμότητά του να αποδεχτεί όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Πράγματα πρωτάκουστα, διπλωματίες του νηπιαγωγείου...»
• «Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του καθαρού και του σύνθετου ονόματος. Το όνομα Μακεδονία είναι ούτως ή άλλως όχημα αλυτρωτισμού».
• «Πολλοί λένε ότι το όνομα είναι δευτερεύον, ότι σημασία έχει να μην τίθενται θέματα μειονότητας των Σκοπιανών, να μην υπάρχουν επιθετικές - επεκτατικές διατάξεις στο Σύνταγμα και το θέμα των συμβόλων. Ομως, πρέπει να καταστεί σαφές προς όλους ότι προϋπόθεση για οποιαδήποτε υπονομευτική και αποσταθεροποιητική κίνηση των Σκοπίων, αυτό το φυτευμένο σκόπιμα κρατίδιο, οποιαδήποτε κίνηση δεν θα είχε καμία σημασία και συνέπεια αν δεν υπήρχε στην ονομασία του η χρήση του όρου “Μακεδονία”. Είναι η πηγή του προβλήματος. Αυτό είναι ΤΟ πρόβλημα και κάνουν λάθος όσοι θεωρούν ότι είναι το θέμα δευτερεύον».
Στη συνέχεια ο Παπανδρέου αναφέρεται στον τρόπο που διαπραγματευόταν ο Μητσοτάκης, που ταυτίζεται πλήρως με την τακτική που ακολούθησαν Τσίπρας - Κοτζιάς. Λέει συγκεκριμένα:
• «Ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο έχει αποδεχτεί τη διαιτησία αλλά εξήγγειλε ήδη και την ελληνική συμφωνία για το κατά τη γνώμη του πιθανό αποτέλεσμα. Βόρεια Μακεδονία, Ανω Μακεδονία, Νέα Μακεδονία ή κάτι παρόμοιο. Εκαψε μόνος του όλα τα χαρτιά, για να μας οδηγήσει σήμερα στον συμβιβασμό ως τη μόνη λύση».
• «Είναι δυνατόν να προτείνεις διαιτησία και διαμεσολάβηση, και να δηλώνεις ταυτόχρονα και δημοσίως ότι δεν περιμένεις ως χώρα να δικαιωθεί η δική σου θέση από τη διαδικασία αυτή; Είναι δυνατόν να στέλνεις δημοσίως και επισήμως μήνυμα στον μεσολαβητή ότι ένα σύνθετο όνομα είναι μια λύση παραδεκτή, που δεν θίγει τα εθνικά μας συμφέροντα; Εδώ δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για ανευθυνότητα, δεν αρκεί να καταλογίσει ανικανότητα, εδώ είσαι υποχρεωμένος να μιλήσεις για μειοδοσία».
• «Εχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές ότι η πολιτική του καλού παιδιού ως κυρίαρχη φιλοσοφία στην εξωτερική πολιτική οδηγεί σε έναν επικίνδυνο κύκλο πιέσεων για νέες υποχωρήσεις. Και ο χορός καλά κρατεί, όπως ακριβώς γίνεται σήμερα με το θέμα των Σκοπίων, στο οποίο η κυβέρνηση δεν προσδιόρισε στην πραγματικότητα ποτέ ποιος είναι ο αμετακίνητος και μη δεκτικός της διαπραγμάτευσης πυρήνας της ελληνικής θέσης. Δεν έπεισε ποτέ ότι υπάρχει ένα όριο, που δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί».
Ο Ανδρέας απαντά και στο ερώτημα γιατί η εκκρεμότητα του ονόματος δεν είναι πιεστική ως εξής:
• «Στο διεθνές δίκαιο η μη αναγνώριση κράτους έχει στη σύγχρονη εποχή ένα ουσιώδες πολιτικό περιεχόμενο. Είναι μια επίσημη και πανηγυρική διατύπωση επιφύλαξης για τον ρόλο του συγκεκριμένου κράτους στη διεθνή σκηνή». Και καταλήγει: «Δεν νοείται εξωτερική πολιτική χωρίς αίσθηση συλλογικής αξιοπρέπειας και μνήμης».
Τα διάβασε άραγε αυτά ο Αλέξης; Τα θυμάται; H Φώφη; Tι σχέση έχουν με όσα λέει το σημερινό ΠΑΣΟΚ; Οσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πώς να υπερασπιστεί το όνομα της Μακεδονίας, όταν δεν το έπραξε ούτε ο πατέρας του; Ολα έχουν την εξήγησή τους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια