Πρέπει να είναι σε μεγάλη απελπισία ο Τσίπρας για να στρέφει τις ελπίδες του στον Γ. Παπανδρέου που κατέστρεψε τη χώρα
Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Ηταν τέτοιες ημέρες το 2011. Συγκεκριμένα, στις 25 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους. Ο Αλέξης Τσίπρας, λάβρος κατά του τότε πρωθυπουργού, έλεγε στη Βουλή: «Κοινές είναι οι ευθύνες σας με τη Ν.Δ.
Η συνέντευξη του επικεφαλής του ΔΝΤ που σας καρφώνει δεν είναι κουτσομπολιό. Μη νομίζετε ότι, αν εκπαραθυρώσετε τον κ. Παπακωνσταντίνου, θα κάνετε άλμα προς τα εμπρός. Μαζί θα βουλιάξετε. Το έγκλημα ήταν εκ προμελέτης. Με σχέδιο οδηγήσατε τη χώρα εδώ που έφτασε. Παρουσιάσατε ως σωτήρια λύση τη δικτατορία του Μνημονίου. Εσείς κρατούσατε το περίστροφο και πυροβολήσατε την ελληνική οικονομία με σιγαστήρα. Αντί να πιέσετε την κυρία Μέρκελ όπως κάνουν άλλες χώρες, εσείς τη χειροκροτείτε».
Με αυτά ακριβώς τα επιχειρήματα ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός της χώρας το 2015. Και ξαφνικά τώρα τα «κατάπιε» όλα. Θα μου πείτε, μόνο αυτά κατάπιε; Εδώ ψήφισε ολόκληρο Μνημόνιο. Πάντως τον «δολοφόνο» της χώρας Παπανδρέου, κατά τα λεγόμενά του, ξαφνικά μας τον παρουσίασε ως... μήλον της Εριδος και εκπρόσωπο πολιτικής τάσης που έχει απήχηση στην κοινωνία.
Πρέπει να είναι σε μεγάλη απελπισία ο πρωθυπουργός για να στρέφει τις ελπίδες του στον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε τη χώρα, το κόμμα του και έμεινε στην Ιστορία ως ανέκδοτο (που όμως πληρώσαμε με αίμα και πόνο). Ποια οφέλη προσδοκά ο κ. Τσίπρας από τον Παπανδρέου και όσους του απέμειναν; Ξέχασε ότι το κόμμα του ΓΑΠ όχι μόνο δεν μπήκε στη Βουλή, αλλά διασύρθηκε στις προηγούμενες εκλογές; Δεν έχει καταλάβει ότι ο κόσμος ασχολείται πλέον μαζί του μόνο για να γελάσει με τις γκάφες του, τις βόλτες με τα κανό και τις ποδηλατάδες;
Ο κ. Τσίπρας όμως όχι μόνο τον κατέστησε πάλι «παράγοντα» της πολιτικής ζωής, αλλά ουσιαστικά επιχείρησε να τον «ξεπλύνει». Μαζεύοντας στην κυβέρνηση τα περιτρίμματα εκείνης της εποχής, έδωσε άφεση αμαρτιών σε αυτούς που μας οδήγησαν στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Στα μάτια των αντιμνημονιακών ψηφοφόρων του (όσοι του απέμειναν) συμμαχεί με τον εχθρό και συνεργάζεται με αυτούς που άνοιξαν την κερκόπορτα στους δυνάστες των αγορών. Μπράβο, φοβερή επικοινωνιακή επιτυχία... Δεν φτάνει που υπέγραψε Μνημόνιο, τώρα θέλει να συνεταιριστεί και με αυτούς που το επέβαλαν!
Μήπως όμως η αθώωση του Γιωργάκη δεν είναι απλά μια πράξη πολιτικής απελπισίας, αλλά συνειδητή επιλογή; Μήπως υποκρύπτει ότι ο κ. Τσίπρας έχει δεσμευτεί να υπηρετήσει άλλα συμφέροντα; Μήπως η παλινόρθωση του πολιτικού προφίλ του Παπανδρέου που επιχειρείται με την ευγενική χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαίτηση των ξένων; Αυτών που έχουν σκυλιάσει να μη διωχθεί ο Γεωργίου, να αποκατασταθεί ο Παπακωνσταντίνου και να έχουν ασυλία οι πρόθυμοι που υπηρέτησαν την υποδούλωση της χώρας;
Ο Γιωργάκης, αφού το χάρηκε επαρκώς, δήλωσε ότι δεν θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ θα είμαστε να δούμε πόσο συνεπής θα είναι. Η «δουλειά» πάντως σε αυτή τη φάση έγινε. Ο λαός βέβαια δεν έπαθε αμνησία. Γι’ αυτό κατέταξε καθέναν εκεί που του αξίζει. Τον Γιώργο στις παρυφές της γραφικότητας και στο χρονοντούλαπο της απαξίωσης. Οσο για τον κύριο Τσίπρα, κοντός ψαλμός αλληλούια. Θα δούμε τι του επιφυλάσσουν οι Ελληνες στις εκλογές και όσα θα ακολουθήσουν.
Ομως ας μη νομίζει ότι ξεχνάμε. Ελεγε ο κ. Τσίπρας στον κ. Παπανδρέου το 2011: «Κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση εξαπατήσατε συνειδητά τον ελληνικό λαό. Οι μάσκες έπεσαν. Τώρα πια ο βασιλιάς είναι γυμνός. Είχατε δώσει το πράσινο φως από τον Δεκέμβριο να έρθει το ΔΝΤ και να σαρώσει τα πάντα στην Ελλάδα. Δεν μισώ το ΠΑΣΟΚ. Το νοσταλγώ. Δεν υπάρχει πια ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του τι σχέση έχει με το ΠΑΣΟΚ που εξέφραζε και εκπροσωπούσε κοινωνικές κατηγορίες; Είναι κόμμα του Μνημονίου». Αλέξη, δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αυτούς παρακαλάς εδώ και μέρες να σε σώσουν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια