Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης
«Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» που θα τραγουδούσε και ο Αλέξης στην εφηβεία του, είναι οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις που καταφθάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Φέρνουν μαύρα μαντάτα στο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου, καθώς καθ’ άπασα την επικράτεια το κόμμα υποχωρεί. Πολύ περισσότερο στη Μακεδονία, όπου δεν καταγράφεται διψήφιο ποσοστό αποδοχής, αφού η κυβέρνηση επέδειξε εξουσιαστική αδιαφορία και για τις εθνικές ευαισθησίες των κατοίκων της.
Στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος έχουν περάσει οι ξένοιαστες εποχές των λαμπερών αισιόδοξων χαμόγελων, τότε που η νίκη είχε πολλούς πατεράδες. Τώρα οι ομάδες ανταλλάσσουν φαρμακερά βέλη μεταξύ τους, καθώς οι μεν στοχεύουν να αποποιηθούν την ευθύνη της ήττας, αποδίδοντάς την στους εσωκομματικούς αντιπάλους.
Δεν αρκούμαστε σε αυτή την περιγραφή της εσωκομματικής γκρίνιας, παρότι δημοσιογραφικά είναι γαργαλιστική, καθώς η βασική παράμετρος του «Συριζαικού προβλήματος» είναι η έλλειψη αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, ο γραμματέας του κόμματος Π. Σκουρλέτης και η αμφισβητούμενη πλέον ομάδα του Μαξίμου, δέχονται βολές κατά ριπάς, για την οικτρή δημοσκοπική εικόνα που παρουσιάζουν οι υποψήφιοι του κόμματος στους τρεις μεγάλους δήμους.
Δηλαδή τι περίμεναν; Τα παιδιά ανέβηκαν στο αντιμνημονιακό κύμα με έωλες διακηρύξεις, και νόμισαν ότι αρκεί αυτό για να κυβερνήσουν μια προβληματική χώρα και να πάρουν το λαό μαζί τους. Η οίηση δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν ότι έγιναν κυβέρνηση με ψήφους κάτω του 20% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, με τη βοήθεια του θηριώδους μπόνους των 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα, και με την συνεργασία των ΑΝΕΛ.
Πότε απέκτησαν κοινωνικές αναφορές, πότε πρόλαβαν να ριζώσουν στην κοινωνία, ώστε οι υποψήφιοί τους, όποιοι και να είναι, να τυγχάνουν γενικότερης αποδοχής; Και δεν προβληματίζονται καν από το απλό γεγονός ότι οι υποψήφιοί τους καταρρέουν επειδή παρότι έψαξαν δεν βρήκαν «καλύτερους» (με την έννοια της εκλογικής απήχησης), και αναγκάστηκαν να αρκεστούν στους συντρόφους τους!
Για την Αθήνα ο Ν. Ηλιόπουλος, ένα άγνωστο κομματικό στέλεχος, συμπαθητικό αναμφίβολα παιδί (και μετριοπαθές – σπάνιο για Συριζαίο), αλλά κατά το βιογραφικό του, η μεγαλύτερη πράξη αντίστασης ήταν ότι βρέθηκε μέλος της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ως έφηβος, ενώ η μάνα του ήταν μεσαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ!
Η κα Κ. Νοτοπούλου στη Θεσσαλονίκη, προσεφέρθη ως πρόσφατο επί σφαγήν. Νέα, άγνωστη, χωρίς καν κομματική ιστορία – πόσο μάλλον κοινωνικές αναφορές – ήρε τον σταυρόν σε μια περίοδο όπου λόγω του μακεδονικού ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία είναι «proxy war» (που έλεγε κάποτε και ο Νίκος Παππάς για τον Μπόμπολα, πριν τα «βρουν» και με αυτόν).
Στον Πειραιά ο Ν. Μπελαβίλας, ένα κατάλοιπο των ρομαντικών εποχών της αριστεροσύνης των 70s, που έγινε γνωστός σε κάποιους κύκλους από μια μελέτη για την αξιοποίηση του Ελληνικού, φιλική προς το περιβάλλον και σχεδόν… «χίπικης» νοοτροπίας. Άγνωστος στο πλατύ κοινό δεν έχει κάποια τύχη. Όλοι αυτοί όμως είναι πρόβλημα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς. Δεν το δημιούργησαν αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι τραγικές (προσώρας πάντοτε) δημοκοπήσεις έχουν επιπτώσεις:
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται η μάχη για τον χρόνο των εκλογών. Παλιές καραβάνες όπως ο Βούτσης, ο Φίλης και ο Σκουρλέτης, ζητούν (όχι απλώς προτείνουν) εκλογές τον Μάιο ώστε να «μαγκώσει» το άνοιγμα της ψαλίδας. Η άκαπνη ομάδα του Μαξίμου ( οι μόνοι καπνοί που ξέρουν ήταν του Δεκεμβρίου του 2008), επιμένουν για τον Οκτώβριο με την ελπίδα ότι θα ξεχαστούν τα αρνητικά και θα ανακάμψουν.
Εν τω μεταξύ άπασες οι πλευρές χτυπούν τον Βερναρδάκη που – δημοσκόπος ων – βγαίνει και λέει ότι το ΚΙΝΑΛ δεν θα μπει στη Βουλή, θυμώνοντας έτσι και συσπειρώνοντας τους ΠΑΣΟΚους!
Παράλληλα ο κ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος, παρόλο τον θεατρικό «εισαγγελισμό» στην έκφραση, να εκλιπαρεί το ΚΙΝΑΛ (το ΠΑΣΟΚ για να μην κοροϊδευόμαστε) για συνεργασία, και επειδή δεν τη βρίσκει να προσπαθεί να διαγουμίσει τον κόσμο του. Ατελέσφορη ως τώρα η προσπάθεια.
Χθες μετά την συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο κ. Τσίπρας μίλησε για ένα «πλατύ κάλεσμα» για την δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου και συμπαράταξης», για να αποκρουστεί η άνοδος της ακροδεξιάς (αν δηλαδή συμπορευτεί η Φώφη, θα αντιμετωπιστεί η Λεπέν και η φασιστική «Εναλλακτική για τη Γερμανία»!) .
Ο κ. Τσίπρας έκανε «πλατιά απεύθυνση» στις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της προόδου! Βάλθηκε να δικαιώσει την έκφραση της Φώφης: «Ο στεναγμός του κ. Τσίπρα προ της ήττας του ακούγεται παντού».
Πηγή: Liberal.gr
0 Σχόλια