Του Πέτρου Χασάπη
Το οικονομικό κινείται σε πλανητικό επίπεδο ενώ το πολιτικό σε εθνικό, χωρίς νομιμοποίηση για λήψη παγκόσμιας εμβέλειας ρυθμιστικών και δεσμευτικών αποφάσεων.
Δεν ξέρω πόσοι αντιλαμβάνονται τα πιο πάνω λόγια του σύγχρονου φιλόσοφου και κοινωνιολόγου Jürgen Habermas. Με μια μόνο φράση περιέγραψε την σύγχρονη πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης.
Με λίγα λόγια, ενώ η διεθνής οικονομική ολιγαρχία μπορεί να κάνει άνετα πλανητικό οικονομικό παιχνίδι, οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν παρά να εκτελούν τις εντολές της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας ή το πολύ να προσπαθούν να μετριάσουν, με μεγάλη δυσκολία, τις συνέπειες των ανάλγητων και αντιλαϊκών διεθνών οικονομικών αποφάσεων και όχι μόνο.
Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε αυτή την εντελώς ασύμμετρη σύγχρονη πραγματικότητα, μόνο τότε θα μπορέσουμε να βάλουμε κάτω τα πράγματα και να συζητήσουμε για λύσεις του προβλήματος αυτού.
Μέσα σ’ αυτή την ασύμμετρη πραγματικότητα 736 εκατομ. άνθρωποι ζουν με 1,90 δολ. την ημέρα, ενώ σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη, συγκεκριμένα 3,4 δισεκ. άνθρωποι ή 46% του συνολικού πληθυσμού, ζει με 5,50 δολ. την ημέρα!!! Την ίδια στιγμή κρατηθείτε, οι δισεκατομμυριούχοι κάθε ημέρα γίνονται πιο πλούσιοι κατά 2,5 δισεκατομμύρια δολλάρια!!! Είναι φανερό πως αυτές οι συνθήκες οδηγούν σε τεράστιο άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ φτωχών και πλουσίων και στην συνεχή αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Σύμφωνα με στοιχεία που προέρχονται από την ελβετική τράπεζα Schweizer Grossbank Credit Suisse και το αμερικανικό περιοδικό Forbes, οι δισεκατομμυριούχοι αυτού του πλανήτη αύξησαν το 2018 την περιουσία τους κατά 12% ενώ την ίδια χρονιά το μισό πιο φτωχό τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού καταγράφει μείωση κατά 11%. Βλέπουμε δηλαδή τη λειτουργία των οικονομικών συγκοινωνούντων δοχείων. Ότι δηλαδή συνέβη με τον πλούσιο Βορρά και το φτωχό Νότο στην Ευρώπη, ότι ακριβώς συμβαίνει σήμερα και στην ελληνική κοινωνία, όπου τις περιουσίες που χάνουν τα φτωχότερα στρώματα μέσω των αναγκαστικών εκποιήσεων και των ανάλγητων φόρων, τις κερδίζει η ανώτερη οικονομικά τάξη εντός και εκτός Ελλάδας.
Και το πολιτικό σύστημα της χώρας, εκτός του ότι είναι σάπιο και διεφθαρμένο, ακόμα και ηθικότατο να ήταν, δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στην πιο πάνω ασύμμετρη πραγματικότητα, μεταξύ του πλανητικά οικονομικού και του τοπικά πολιτικού. Μόνο κάποιες κυβερνήσεις ισχυρών κρατών μπορούν ακόμα να έχουν έστω περιορισμένες δυνατότητες, αλλά και αυτές θα εκλείψουν.
Είναι πλέον ή βέβαιο ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα δεν πρέπει να συνεχίσουν. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση επανεμφανίζεται διεθνώς και ειδικότερα στην ΕΕ, ο σκληρός άλογος εθνικισμός που όμως χώνει το κεφάλι στην άμμο, ωσάν να θέλει να ξορκίσει την παγκόσμια πραγματικότητα.
Υπάρχει Λύση και αυτή είναι απλή. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δημιουργηθεί μια εθνική πυρηνική ενότητα, η οποία θα αποτελέσει ασπίδα προστασίας μέσα στον ωκεανό του πλανητικού οικονομικού και όχι μόνο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να περάσει η εξουσία από τα χέρια των πολιτικών στα χέρια των πολιτών, ώστε να πάψουν οι πολιτικοί να είναι υποχείρια του πλανητικού οικονομικού και να εξαρτώνται από τους πολίτες.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων, ολόκληρου του έθνους απανταχού του πλανήτη. Το διάσπαρτο στον πλανήτη έθνος μας μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα, καθόσον οι προσλαμβάνουσες ανά τον πλανήτη είναι πιο ισχυρές από τις περιορισμένες εσωτερικές.
Με λίγα λόγια, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε ριζικά κάθε άποψη που είχαμε μέχρι τώρα για την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και να περάσουμε σε μεγαλύτερη συμμετοχή των ίδιων των πολιτών στη ζωή του έθνους και κατ’ επέκταση του πλανήτη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια