Αρνούνται ακόμη και να συνεννοηθούν ώστε να αποφύγει η χώρα τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε λίγους μήνες
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Ανάμεσα σε αυτές τις ωραίες κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Κωστάκη Μπακογιάννη να εκλέγεται στην Αθήνα σχεδόν από τον πρώτο γύρο, τη Φώφη να διατηρεί τα ποσοστά της και να αναδεικνύεται σε ρυθμιστικό παράγοντα του πολιτικού συστήματος ή τη Χρυσή Αυγή να αγκομαχά για να ξεπεράσει, τάχα μου, το ποσοστό του…τιμημένου ΚΚΕ (τα απόλυτα… φίδια δηλαδή), δεν βρίσκεται μία να ρωτήσει το πολύ απλό: «Πιστεύετε ότι οι σημερινοί πολιτικοί προτάσσουν το συμφέρον της χώρας πάνω από το ατομικό τους συμφέρον και την πολιτική τους επιβίωση;»
Ακόμη και οι πιο «ευέλικτοι» από τους «γκαλοπατζήδες», όπως αυτοί που προέβλεπαν την άνετη επικράτηση του «ναι» στο δημοψήφισμα εκείνου του μοιραίου Ιουλίου, πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να αυτοσχεδιάσουν, γιατί η απάντηση θα ήταν τόσο συντριπτική, που δεν θα σήκωνε… μερεμέτια. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πιστεύει πλέον ακράδαντα ότι οι πολιτικοί, από τον τελευταίο καραγκιοζάκο στη Βουλή μέχρι τους αρχηγούς κομμάτων, ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη τους. Για κανέναν άλλον.
Δείτε, για παράδειγμα, την κουβέντα που έγινε τις μέρες αυτές για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Μοναδικό μέλημα των δύο μονομάχων ήταν πώς θα εξασφαλίσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για το κόμμα τους στην ερχόμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο ένας για να αποφύγει τις προσφυγές στις κάλπες, επιβάλλοντας Πρόεδρο με οριακή πλειοψηφία, και ο άλλος για να έχει στο τσεπάκι την «μπαχαλοποίηση» της πολιτικής ζωής με διαδοχικές ψηφοφορίες, που στο τέλος θα οδηγήσουν σε κοινοβουλευτικούς εκβιασμούς, χειρότερους και από αυτούς που βλέπουμε σήμερα. Καμία πρόθεση εγγύησης της πολιτικής σταθερότητας.
Γίνεται τόσος λόγος για το πότε θα γίνουν οι εθνικές εκλογές, αν θα συμπέσουν με τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές ή αν ο Τσίπρας θα επιχειρήσει να ξεχειλώσει τη θητεία του μέχρι εκεί που δεν πάει, βασιζόμενος σε πλειοψηφίες Φρανκενστάιν από ρετάλια και κνώδαλα.
Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, και εφόσον δεν υπάρξει συνεννόηση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με 151 (ρύθμιση που αναιρεί στοιχειώδεις πρόνοιες του συνταγματικού νομοθέτη), θα προκύψουν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, πέραν των ευρωεκλογών, των περιφερειακών και των δημαρχιακών, τουλάχιστον δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Πιθανότατα δε και άλλες, λόγω της ακυβερνησίας με την απλή αναλογική.
Ερωτώ λοιπόν: Υπάρχει σώφρων Ελληνας που να το θέλει αυτό; Υπάρχει σοβαρός και υπεύθυνος πολιτικός που να το υποστηρίζει με επιχειρήματα; Υπάρχει επενδυτής στο εξωτερικό που να προσβλέπει στην απόλυτη εκλογική κλοτσοπατινάδα; Προφανής η απάντηση.
Αν, λοιπόν, ήθελαν να αποφύγουν την αέναη και εξαιρετικά ζημιογόνο για την πατρίδα προσφυγή στις κάλπες, θα μπορούσαν από τώρα οι κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης να συνεννοηθούν σε μία φαινομενικά αυτονόητη και για τους δύο επιλογή, ώστε να αποφύγουν τις εκλογές το 2020. Αφού και οι δύο, σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις, θεωρούν καλή επιλογή τον Προκόπη Παυλόπουλο, γιατί δεν δεσμεύονται εκ των προτέρων να τον στηρίξουν για την ανανέωση της θητείας του;
Την πρωτοβουλία οφείλει να πάρει ασφαλώς τις επόμενες μέρες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να ακυρώσει τα πυροτεχνήματα του Τσίπρα στη Βουλή περί διχασμού της Ν.Δ. γύρω από το πρόσωπο του Παυλόπουλου. Ο κ. Μητσοτάκης έχει τη δυνατότητα να αντιστρέψει το νόμισμα και να εκθέσει τον Τσίπρα ανεπανόρθωτα.
Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να αρνηθεί την επιλογή Παυλόπουλου, αλλά μπορεί (βλ. Γιωργάκης Παπανδρέου) να πει «πρώτα εκλογές και μετά συγκατάθεση για το πρόσωπο». Ομως στην περίπτωση αυτή θα έχει ξεγυμνώσει τη μακιαβελική, καιροσκοπική και υπονομευτική για τα συμφέροντα της χώρας στρατηγική του. Και θα έχει καταστήσει σαφές ότι δεν του καίγεται καρφάκι για τη σταθερότητα στη χώρα. Η Ν.Δ. θα κερδίσει πρόσθετους πόντους.
Γιατί, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον ξεμπροστιάζει; Γιατί δεν τον εγκλωβίζει στην επιλογή Παυλόπουλου, την οποία εκθειάζει δημοσίως όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο σημερινός πρωθυπουργός; Υπάρχουν δύο εξηγήσεις: Είτε δεν μπορεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές πιέσεις συγκεκριμένων βαρόνων του κόμματος και σκέφτεται να «παρκάρει» κάποιον από αυτούς στον προεδρικό θώκο είτε παρά τους πρόσφατους τεμενάδες, αντιπαθεί βαθύτατα τον Παυλόπουλο και ευελπιστεί ότι θα «μαγειρέψει» πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να βγάλει Πρόεδρο των δικών του ονείρων, κάτι ανάμεσα σε Σημίτη και Αλιβιζάτο.
Είναι αυτό όμως υπεύθυνη πολιτική στάση; Ασφαλώς και όχι. Δυστυχώς δεν είναι μόνο τα βουλευτάκια που μάχονται για την καρέκλα. Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Γι' αυτό ακούει κόμματα και πολιτικούς ο κόσμος και τρέχει μακριά. Κάντε επιτέλους μια δημοσκόπηση για τον αξιακό και ηθικό κώδικα των σημερινών εκλεγμένων. Ατομιστές, εγωπαθείς, αδίστακτοι, αμοραλιστές, κυνικοί, εκτός από το κλασικό «αρχιψεύτες». Αλλά έτσι δεν πάει μακριά η χώρα…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια