«Αβάσταχτες ελαφρότητες από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσαν ευκαιρία στον λαοπλάνο πρωθυπουργό να κάνει πάρτι…»
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Μονάχα τα λαγωνικά της Πειραιώς δεν το είχαν πάρει χαμπάρι, ίσως επειδή η δαιμόνια ρεπόρτερ το έκρυβε… κάτω από το μαξιλάρι.
Βρέθηκε έτσι, αντί να σφυροκοπάει τους εθνομηδενιστές για το ξεπούλημα ταυτότητας και γλώσσας, ο Κυριάκος να υμνεί τον Παπαδήμο και να την πέφτει στον μάχιμο Αποστολάκη καθ’ υπαγόρευσιν όψιμων «γαλάζιων» «κουραμπιέδων».
Αλλ’ αντ’ άλλων δηλαδή, εκτός κι αν ο αρχηγός της Ν.Δ. ήθελε να αποφύγει την απευθείας συζήτηση για τη Μακεδονία, για να μη χαλάσει χατίρι στη Μέρκελ.
Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία του στη Βουλή ήταν τόσο αδύναμη, που έκανε ακόμη και τα στελέχη του κόμματος να αισθάνονται αμήχανα. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ποτέ ανασχετικό μοχλό στα σχέδια του Τσίπρα για να περάσει «στα γρήγορα» τη Συμφωνία των Πρεσπών, έστω και με μία αναιμική πλειοψηφία, προϊόν αισχρών συναλλαγών και δοσοληψίας.
Είχε ευκαιρία ο Κυριάκος να στριμώξει στη γωνία τον Τσίπρα, αλλά την έχασε. Είτε επειδή δεν ήθελε είτε επειδή δεν μπορεί.
Βρήκε να κάνει αντιπολίτευση επειδή στο τιμόνι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, την ώρα που μας σημαδεύουν οι Τούρκοι, έβαλε η κυβέρνηση έναν έμπειρο ένστολο, αντί για κάποιον άκαπνο συριζαίο ιδεοληπτικό. Δηλαδή ποιον προτιμούσε ο Κυριάκος; Τον Φίλη;
Αβάσταχτες ελαφρότητες από την πλευρά της συντηρητικής (υποτίθεται) αντιπολίτευσης, που έδωσαν ευκαιρία στον αδίστακτο λαοπλάνο πρωθυπουργό να κάνει… πάρτι!
Αντί να επιτεθεί κατά μέτωπο για την υφαρπαγή της εθνικής μας κληρονομιάς, προετοιμασμένος να αποδείξει (μέσα στη Βουλή και όχι μία μέρα αργότερα!) ότι οι «διευκρινίσεις» Ζάεφ είναι φούμαρα που δεν διασφαλίζουν τίποτα, ο αρχηγός της Ν.Δ. προτίμησε να αναδείξει τη…θυσία του αλησμόνητου συνταξιούχου Παπαδήμου, που εγκατέλειψε την καριέρα του (έτσι είπε!) για να σώσει τη χώρα. Λίγο ήθελε να ανασύρει και την… εθνική προσφορά του Σημίτη.
Τι ακριβώς συμβαίνει, λοιπόν; Δεν θέλει η Νέα Δημοκρατία να βάλει φρένο στην εκποίηση της μακεδονικής ιστορίας; Ή δεν έχει τα μέσα για να την αποτρέψει;
Σας απαντώ ότι, αν ήθελε, μπορούσε να το επιχειρήσει. Μέσα υπάρχουν, έστω και στο όριο της συνταγματικής ερμηνείας. Αλλά, όταν ξεπουλιέται κομμάτι της εθνικής παρακαταθήκης, φτάνεις και στα όρια και επιστρατεύεις μεθόδους ανορθόδοξες, ακόμη και τέτοιες που εμπεριέχουν πολιτικό ρίσκο.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, έπρεπε, πρώτον, να βγει και να βροντοφωνάξει ότι θα θεωρήσει τη συμφωνία άκυρη και θα την αγνοήσει, όταν γίνει κυβέρνηση, εφόσον αυτή δεν περάσει τουλάχιστον με την απόλυτη πλειοψηφία της Ολομέλειας, όπως τα Μνημόνια που εκχώρησαν εθνική κυριαρχία.
Οι 151 δεν είναι θέμα «πολιτικής ορθότητας», όπως λέει ο Τσίπρας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να βολευτεί και με λιγότερους, αλλά θέμα συνταγματικής τάξης! Δεν άκουσα αυτή τη ρητή προειδοποίηση από πλευράς αξιωματικής αντιπολίτευσης, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Επιπλέον, αν ήθελε η Ν.Δ. να αποτρέψει την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα μπορούσε να οδηγήσει σε παραίτηση όλους τους βουλευτές της και τους αναπληρωματικούς τους. Θα μου πείτε, τους ελέγχει; Πολύ αμφιβάλλω…
Μπορεί επίσης κάποιος να προσθέσει ότι μια τέτοια μεθόδευση, που θα εκβιάσει την πτώση της κυβέρνησης και την προσφυγή σε κάλπες, προκαλεί αποσταθεροποίηση και είναι στο όριο της κοινοβουλευτικής δεοντολογίας.
Και λοιπόν; Αυτά που κάνει ο Τσίπρας για να εξασφαλίσει ad hoc πλειοψηφίες Φρανκενστάιν με τους διάφορους αριβίστες γυρολόγους είναι δεοντολογικά; Ο άνθρωπος έχει εξαντλήσει κάθε όριο μακιαβελικής δολοπλοκίας; Ας κάνει κάτι μακιαβελικό κι ο Κυριάκος, όχι για να βγει πρωθυπουργός, αλλά για να διασώσει την ιστορική παρακαταθήκη της Μακεδονίας. Ο λαός, να είστε βέβαιοι, θα του το συγχωρούσε.
Ξαναλέω όμως. Ο άνθρωπος δεν μπορεί και δεν θέλει ταυτόχρονα. Δεν είναι αυτός που θα σταματήσει τον εθνομηδενιστικό κατήφορο. Μόνον ο ίδιος ο λαός μπορεί να το κάνει. Θα δούμε...
ΥΓ. Ρωτάνε κατά καιρούς κάποιοι φίλοι και αναγνώστες γιατί είμαι αυστηρός μόνο με τον Κυριάκο και τη Ν.Δ. «Είναι σαν να αθωώνεις τον Τσίπρα» μου λένε. Οχι, αγαπητοί. Από τον Τσίπρα, τους Φίληδες και τους πάσης φύσεως διεθνιστές δεν περιμένω τίποτα. Αυτοί θεωρούν ότι το «να δίνεις ένα μερτικό από την Ιστορία σου» στο όνομα της… ειρηνικής συνύπαρξης των βαλκανικών λαών είναι μια χαρά δοσοληψία. Η πατριωτική παράταξη αυτής της χώρας όμως τι ακριβώς κάνει; Αν απλά σηκώνει τα χέρια ψηλά, ας μετονομαστεί σε Ποτάμι, να τελειώνουμε…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια