Γράφει ο Χρήστος Μαχαίρας
Κυρίως, όµως, κατανοεί γιατί κινείται στη σφαίρα του απίθανου το ενδεχόµενο να οδηγήσει ο πρωθυπουργός τη χώρα σε πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο, µετά την κύρωση της Συµφωνίας των Πρεσπών, όπως επιµένει να πιθανολογεί µια µερίδα πολιτικών αναλυτών. Το βασικό συµπέρασµα της δηµοσκόπησης -πέραν του γεγονότος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να «µαζεύει» τη διαφορά που τον χωρίζει από τη Νέα ∆ηµοκρατία, φέρνοντάς την πλέον στα επίπεδα των 4,7 µονάδων- είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωµατική αντιπολίτευση αποτελούν υποδοχείς αρνητικής ψήφου. Σύµφωνα µε τα ευρήµατα της έρευνας, ο κύριος όγκος όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, το κάνουν «για να µην έρθει η Νέα ∆ηµοκρατία», ενώ οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Ν∆ την επιλέγουν «για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, όπου οι δύο κεντρικοί πόλοι δεν αντιπαρατίθενται απλώς, αλλά εκπροσωπούν δύο διαµετρικά αντίθετους κόσµους, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα είχε κανέναν λόγο να µετατρέψειτην εκλογική αναµέτρηση σε κόντρα «µονοθεµατικού» χαρακτήρα, όπως θα ήταν µια εκλογή που θα προσδιόριζαν καταλυτικά οι εξελίξεις στο «Μακεδονικό».
Αντίθετα έχει κάθε λόγο να φέρει τη διαδικασία κύρωσης στην ελληνική Βουλή όσο αργότερα µπορεί, ώστε ακόµα κι αν δεν καταφέρει να προχωρήσει σε ανασύνθεση του
κυβερνητικού σχήµατος, σε περίπτωση που οι ΑΝΕΛ άρουν την εµπιστοσύνη τους, να προκηρύξει εκλογές τον Μάιο, µετατρέποντας έτσι την εκλογή σε µια εφ’ όλης της ύλης αναµέτρηση – προοπτική την οποία ούτως ή άλλως ευνοεί η δυνατότητα ταυτόχρονης διενέργειας βουλευτικών εκλογών, ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η έρευνατης ΚΑΠΑ Research αποτυπώνει, άλλωστε, και άλλη µία παράµετρο, η οποία υποχρεώνει την κυβέρνηση να διεκδικήσει τον ρόλο του αντίπαλου πόλου στις συντηρητικές πολιτικές και όχι µόνο του κόµµατος που επιχείρησε να επιλύσει το «Μακεδονικό»: όπως προκύπτει από τη δηµοσκόπηση, το ποσοστό όσων αυτο-τοποθετούνται στη ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου εξακολουθεί να κινείται σε επίπεδα άνω του 20%. Το γεγονός, µάλιστα, ότι ένα µεγάλο τµήµα «αναποφάσιστων» υπήρξαν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη του Σεπτεµβρίου του 2015, θα οδηγήσει την κυβέρνηση στην ένταση της πόλωσης µε την αξιωµατική αντιπολίτευση, ώστε να εξάψει τα αντιδεξιά αντανακλαστικά αυτού του ακροατηρίου.
Στην πραγµατικότητα, στη µάχη της γκρίζας εκλογικής ζώνης, αντίπαλος της κυβέρνησης δεν είναι τόσο η Νέα ∆ηµοκρατία όσο η αποχή, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ανασχέσει, αν θέλει να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα ότι θα καταφέρει να γυρίσει το παιχνίδι. Η ταυτόχρονη διεξαγωγή βουλευτικών και αυτοδιοικητικών εκλογών εκτιµάται ότι θα περιορίσει την έκταση του φαινοµένου, θα κρατήσει µέσα στην εκλογική διαδικασία τέως ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα ανοιχτή την πιθανότητα του επαναπατρισµού τους. Με µια κουβέντα, αριθµοί, τάσεις και... κοινή λογική «δείχνουν Μάιο». Αν και πολλούς θα «βόλευε» το σενάριο του Φεβρουαρίου ή του Μαρτίου, δεν φαίνεται να «βολεύει» τον Τσίπρα...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια