 |
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
|
Την παροχολογία, ιδιαίτερα την προεκλογική, δεν την...εφηύρε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Την χρησιμοποίησαν κατά κόρο, και...διέπρεψαν στο άθλημα όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του ανά τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες.
Η μεγάλη διαφορά του σημερινού πρωθυπουργού έναντι των προηγούμενων, είναι ότι την προήγαγε ως απίθανος βιρτουόζος! Όπως και όλες τις άλλες παθογένειες τις οποίες καλλιέργησαν στον τόπο το πολιτικό σύστημα: το πελατειακό κράτος, το ψέμα, τις προεκλογικές «δεσμεύσεις» με ημερομηνία λήξεως το κλείσιμο της κάλπης, τον πολιτικό αμοραλισμό, την διαπλοκή με οικονομικά συμφέροντα και συντεχνιακή νομενκλατούρα, την ανικανότητα να επιβάλλουν ένα αληθινά εκσυγχρονιστικό εθνικό πρόγραμμα ανασύνταξης και ανάπτυξης.
Μόνο που ο κ. Τσίπρας, εκμεταλλευόμενος όλες αυτές τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος αλλά και την συγκυρία της οικονομικής κρίσης (η οποία εξ αιτίας της «ιδιαιτερότητας» του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα πήρε την μορφή χιονοστιβάδας...), και την απόγνωση και τον θυμό της κοινωνίας, ευαγγελίστηκε «το νέο», την εξυγίανση, την δημοκρατική πρόοδο και ανάπτυξη. Και αντ’ αυτού, επέλεξε μέσα σ’ ελάχιστο, αλλά πολύ πυκνό, χρόνο να γίνει ποπουλίστικο... καθεστώς! Χρησιμοποιώντας με αριστουργηματικό τρόπο τις ικανότητές του στον τακτικισμό και την επικοινωνία... Τα παραδείγματα παρέλκουν. Έχουν γίνει η ζώσα πραγματικότητα στην χώρα...
Τώρα, εν όψει μιας μάχης πολιτικής επιβίωσης που καλείται να δώσει η «πρώτη φορά αριστερά», προκειμένου η ορατή εκλογική ήττα της να μην αποδειχθεί συντριβή, ο δεξιοτέχνης κ. Τσίπρας παίρνει το παιχνίδι στους ώμους του για να... αποθεώσει τον τακτικισμό και το επικοινωνιακό του χάρισμα!
Στριμωγμένος στα σχοινιά, και με τους κεραυνούς των δημοσκοπήσεων πάνω από το κεφάλι του, αντεπιτίθεται με ότι τρόπο μπορεί, χωρίς κανόνες, χωρίς ντροπή. Ενδοιασμούς δεν έχει. Την έννοια του εξευτελισμού, δεν την γνωρίζει-κι’ αν την γνωρίζει την περιφρονεί επιδεικτικά, ως φανατικός οπαδός της λογικής πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και ο σκοπός είναι να παραμείνει «παίκτης» και ρυθμιστικός παράγοντας την επομένη των εκλογών!
Νυν υπέρ πάντων ο «Αγών του»! Λασπώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους, ποδηγετεί την Δικαιοσύνη, εκμαυλίζει θεσμούς, ακόμη και την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος την μεθοδεύει και την χρησιμοποιεί ως προεκλογικό «κόλπο».
Προσλαμβάνει...36.000 «παπάδες» από τώρα μέχρι το 2020(!), συναλλάσσεται με την Εκκλησία (αν του κάτσει...), αυξάνει τους μισθούς, δεν κόβει τις συντάξεις (για πόσο;) που συνομολόγησε ο ίδιος, μοιράζει επιδοτήσεις ενοικίου, μειώνει τις... εισφορές (που τίναξε στα ύψη ο Κατρούγκαλος!), υπόσχεται μείωση της φορολογίας που η δική του κυβέρνηση... τετραπλασίασε μέσα σε 3,5 χρόνια σε διάστημα... δύο ετών («ψηφίζεις σήμερα, και... περιμένεις το αύριο»!), φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων «σταδιακά» μέχρι το...2022, κατάργηση του φόρου επιτηδεύματος στους αγρότες (που ο Κατρούγκαλος καθιέρωσε ως αριστερό εκσυγχρονισμό!).
Και, βέβαια, δίνει 900 εκατομμύρια στους ένστολους, τους γιατρούς και τους πανεπιστημιακούς (και δη... εφ’ άπαξ, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει) για τα αναδρομικά που τους επιδίκασε το δικαστήριο... πριν κάτι χρόνια, και που η τότε κυβέρνηση είχε αποφασίσει να καταβάλλει με δόσεις το 50%, και ο ΣΥΡΙΖΑ... ανέβηκε στα κάγκελα καταγγέλλοντας προεκλογικές παροχές!
Αλέξη, δώστα όλα! Και υποσχέσεις για προσλήψεις και ελαφρύνσεις (και προσωρινά ψίχουλα ) στην εκλογική του πελατεία και το πόπολο που υποφέρει, αλλά και σωρό από εκατοντάδες εκατομμύρια σε παπάδες, ένστολους και «συντηρητικές» τάξεις!Γιατί, αποβλέπει στο να «κανακέψει» και πιθανόν να προσελκύσει ψηφοφόρους από αυτές τις τάξεις, να κόψει ψήφους από την ΝΔ, για να δυσκολέψει την αυτοδυναμία της, να παραμείνει «ρυθμιστικός πόλος», η επόμενη κυβέρνηση να μην συγκεντρώσει την πλειοψηφία για ν’ αλλάξει ο εκλογικός νόμος της «απλής», και να... ξαναμπεί δυναμικά στο παιχνίδι εκμεταλλευόμενος την προεδρική εκλογή, το 2020!
Εκ των πραγμάτων, και ενόσω η κυβέρνηση διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα, η αντιπολίτευση (κυρίως η αξιωματική) είναι εγκλωβισμένη. Χρειάζεται να βγει... στην επίθεση (όχι με τις μεθόδους ΣΥΡΙΖΑ, στο γήπεδό του είναι καταδικασμένη), να κάνει υπερβάσεις τακτικισμού (όπως έκανε με το Σκοπιανό, ίσως...), να εξηγεί στην κοινωνία γιατί αναγκάζεται να τις κάνει, επειδή το μείζον είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, να επικοινωνεί και να εκλαϊκεύει το λεπτομερές, επεξεργασμένο ρεαλιστικό πρόγραμμα φυγής της χώρας προς τα εμπρός, να μην κρύβει τις δυσκολίες που μας περιμένουν.
«Μετά», θα υπάρξει χρόνος επαναχάραξης της πορείας. Είναι κατανοητό, εν όψει εκλογών, το γιατί το ΚΙΝ.ΑΛ επιλέγει τον δρόμο των ίσως αποστάσεων και του «διμέτωπου». Ας σκεφθεί, απλώς, ότι το ερώτημα ικανής μερίδας της κοινωνίας που το βλέπει με συμπάθεια, απαιτεί να γνωρίζει μετά τις κάλπες, με... ποιος θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Ίσως... πρωτόγονη απαίτηση, αλλά υπαρκτή,
Η απεγνωσμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταυτίσει την ΝΔ υπό την σημερινή φιλελεύθερη ηγεσία της, με... την ακροδεξιά, πρέπει να αποτύχει. Κι’ αυτό μπορεί να γίνει μόνο με λόγο και πράξεις που δεν θα χαρακτηρίζονται από φοβίες. Με προτάσεις ρεαλιστικές και ρηξικέλευθες, με τόλμη και αλήθειες που θα καταστήσει την κοινωνία συνυπεύθυνη. Είναι ώρες ευθύνης-και υποθήκης για το μέλλον.
Δεν μπορεί ένας ολόκληρος λαός να έχει αποχαυνωθεί και να γίνεται έρμαιο αδίστακτων και αμοραλιστών...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια