«Αντί να σπεύσουν να συλλυπηθούν τη μάνα του Κατσίφα, στη Ν.Δ. πανηγύριζαν για την εκλογή του Βέμπερ, λες και θα σώσει την Ελλάδα»
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Δεν είχαν προλάβει να στεγνώσουν τα δάκρυα από την κηδεία του αδικοχαμένου Ελληνα στους Βουλαριάτες, και στη Νέα Δημοκρατία έστηναν πανηγύρι. Για έναν Γερμανό...
«Μάνφρεντ Βέμπερ για μια καλύτερη Ευρώπη» έγραφε η γιγαντοοθόνη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ελσίνκι και ένα μετά το άλλο τα στελέχη της Ν.Δ. έσπευδαν να κάνουν like στα tweets που μετέδιδαν την (εντελώς προεξοφλημένη) είδηση της εκλογής του.
Oχι μόνον οι βουλευτές και τα στελέχη. Και οι συγγενείς του Κυριάκου, τα ανίψια, καθώς βεβαίως και η εν αναμονή πρώτη κυρία. Αντί να τρέξει να συλλυπηθεί τη μάνα του Κατσίφα, η Μαρέβα, που θέλει να ανακατεύεται και στα κοινά, έκανε like στη νίκη του Βέμπερ. Λες και πήρε το Γκραν Σλαμ ο Τσιτσιπάς...
«Και γιατί χαίρονται όλοι αυτοί... πατέρα;» θα ρωτούσε εύλογα κάποιος αδαής. Μια πρώτη απάντηση είναι επειδή νομίζουν ότι τον Γερμανό τον έβγαλε ο Κυριάκος και όχι, π.χ., η Μέρκελ. Μια δεύτερη απάντηση είναι ότι επειδή νομίζουν ότι ο τυπάκος αυτός, που δεν δίνει στη μάνα του νερό, θα βοηθήσει τον Κυριάκο να κυβερνήσει και θα τον αφήσει να μειώσει τους φόρους. Μια τρίτη και πιο πειστική απάντηση είναι ότι απλώς δίνουν μαζικά διαπιστευτήρια στο Βερολίνο και στην «καλύτερη γερμανική Ευρώπη», καθώς ο Βέμπερ δηλώνει επίσημα ότι θεωρεί εχθρούς τον Τραμπ και τον Πούτιν. Στα σίγουρα, πάντως, δεν χαίρονται επειδή η Ελλάδα κέρδισε κάτι...
Πριν από μόλις τρία χρόνια και ο ίδιος ο Κυριάκος (με πόνο ψυχής, φαντάζομαι) αναγκαζόταν να καταδικάσει τη δήλωση-πρόταση του Βέμπερ περί αποβολής της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν. Δεν το ’χε πει περιφραστικά ο Βαυαρός χριστιανοκοινωνιστής. Ευθαρσώς το είχε πει, επισημαίνοντας μάλιστα ότι στην περίπτωση της Ελλάδας δεν μπορεί να γίνεται λόγος για «εθνικά σύνορα» και ότι θα πρέπει να αναλάβει τη φύλαξή τους η Frontex. «Η χώρα αυτή δεν προστατεύει τα σύνορά της σύμφωνα με όσα ορίζει η ισχύουσα Συνθήκη Σένγκεν και κατά συνέπεια παραβιάζει το ευρωπαϊκό δίκαιο» δήλωνε χαρακτηριστικά στη «Frankfurter Allgemeine».
Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Ιούλιο του περιβόητου δημοψηφίσματος, ο Βέμπερ είχε βρει μια άλλη ευκαιρία να εκφράσει το μίσος του για την Ελλάδα με αφορμή την παρουσία Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο. Χαρακτήρισε «εξτρεμιστές» τους πολιτικούς οπαδούς της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης και σε εμπρηστικό ύφος απεφάνθη ότι οι μισθοί στην Ελλάδα είναι προκλητικά μεγάλοι: «Τι θα πείτε στον Πορτογάλο αγρότη; Ξέρετε πώς ζουν οι Βούλγαροι; Γιατί η Ελλάδα δεν δέχεται περικοπές; Η Λετονία υπέστη οικονομική καταστροφή, αλλά δεν έκανε δημοψήφισμα και τακτοποίησε με περικοπές τα δημοσιονομικά της» κραύγαζε τότε ο Βαυαρός, από τον οποίο ο δύστυχος ο Κυριάκος αναμένει να... κάνει τα στραβά μάτια για να μειώσει τους φόρους.
Στο Βερολίνο, βέβαια, η περίπτωση Βέμπερ θεωρείται σχεδόν γραφική. Τον θεωρούν μια μετριότητα, τρίτης κατηγορίας πολιτικό, χωρίς όραμα και χαμηλού διαμετρήματος. Ενας φίλος δημοσιογράφος, που στο παρελθόν αναγκάστηκε να του πάρει συνέντευξη, μου εξομολογήθηκε ότι μετά το πρώτο τέταρτο τον πήρε ο ύπνος. «Λίγος, αγοραφοβικός, εμφανώς κομπλεξικός με τα λιγοστά μαλλιά του, στα οποία αλλάζει κάθε λίγο τη χωρίστρα, κουραστικά επαναλαμβανόμενος, μα πάνω απ’ όλα... αθεράπευτα Γερμανός». Γι’ αυτό και επελέγη από τη Μέρκελ. Την τελευταία στιγμή ως ύστατη λύση αναχαίτισης του... οδοστρωτήρα Σαλβίνι.
Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα τον έστελνε ούτε να της αγοράσει τσιγάρα. Αλλωστε, είχε έτοιμη την προώθηση στην ΕΚΤ ενός άλλου Γερμανού, αγαπημένου της παιδιού, του Γιενς Βάιντμαν. Εκανε πίσω στο παρά πέντε, γιατί έκρινε ότι ήταν πιο κρίσιμος ο έλεγχος της Κομισιόν, έστω με έναν δοτό φασουλή σαν τον Βέμπερ, παρά ο (πλήρης) έλεγχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από τη στιγμή που το Βερολίνο κρατά τα κλειδιά του ταμείου στον ESM με τον Ρέγκλινγκ.
Ο Βέμπερ φιλοδοξεί τώρα να διαδεχτεί τον Γιούνκερ στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Αντίπαλός του δεν θα είναι, βέβαια, ο υποψήφιος των (τελειωμένων σε όλη την Ευρώπη) Σοσιαλδημοκρατών. Θα είναι ο ηγέτης των δεξιών «εθνολαϊκιστών», το αστέρι της ιταλικής πολιτικής σκηνής και ο πιο δημοφιλής πολιτικός των τελευταίων δεκαετιών στη γειτονική χώρα, ο Ματέο Σαλβίνι.
Είτε κατέβει ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν και επίσημος αντίπαλος του Βέμπερ, είτε απλώς ηγηθεί της καμπάνιας των αντισυστημικών δεξιών στην Ευρώπη, ο Σαλβίνι μάλλον θα τους πάρει παραμάζωμα. Και τότε θα έρθει η ώρα να πανηγυρίσουμε κι εμείς!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια